Disclaimer

De bijdragen aan het maatschappelijke debat, zoals op dit blog gepubliceerd, zijn bedoeld als ondersteuning van het recht op vrije meningsuiting. Mocht u desondanks in uw eer of goede naam aangetast worden, of nog erger dat u door deze teksten gekwetst wordt, lees dan eerst even de bijgaande disclaimer.

Sunday, October 25, 2009

Moderne Kunst

Door Keesjemaduraatje
Wat ook wel een positief effect van de hele DSB-affaire is, dat steeds meer duidelijk wordt dat er een enorme luchtbel in de kunstmarkt zit. Wat is een modern kunstwerk waard? We weten het niet. In een huis kan je tenminste nog wonen en je kan het verhuren. Dus heeft een huis een intrinsieke waarde. Maar wat is de waarde van een modern kunstwerk? Nu blijkt dat het moeilijk in te schatten is.

Voor werken van Salvador Dali werd tienduizenden Euros betaald en nu is het opeens niets meer waard. Herman Brood was tijdens zijn leven een gevierd modern kunstenaar en nu kan je zijn Twee_betonmolensschilderijen aan de straatstenen niet meer kwijt. Dus wat is dan de intrinsieke waarde van zijn schilderijen? Je hebt ze eigenlijk niet nodig.

Nog erger is het met moderne kunst die bestaat uit gewone gebruiksvoorwerpen die bij elkaar in een museum gezet worden en dan door een Kunstpaus als Rudi Fuchs tot Kunst met een grote K benoemd worden. Kijk eens naar dit kunstwerk van Leo Vroegindeweij.

Twee_kruiwagensIk was gisteren in het Kröller Müller museum op de Hoge Veluwe en daar hebben de twee betonmolens van Leo Vroegindeweij een prominente plaats. "Uit de collectie van de kunstenaar" stond erbij. Er zijn dus nog geen miljoenen voor betaald. En dan vraag ik me af, maar dat zal dan wel komen doordat ik niets van Kunst af weet, waar die collectie van de kunstenaar zich dan wel bevindt. In zijn schuurtje? Maar dat terzijde.

Lees hieronder de lyrische beschrijving van de Kunstpaus himself:

Bij de expositie Een stoet van beelden - tien Nederlandse beeldhouwers staat de volgende beschrijving over het kunstwerk van Leo:

Leo_vroegindeweij_2 "In het werk van Leo Vroegindeweij is het belangrijk hoe twee elementen zich binnen een sculptuur met elkaar verbinden. Soms zijn het twee verschillende materialen, zoals lood en beton, maar ook kunnen het elementen zijn van eenzelfde soort. Dit laatste is te zien in een hangende sculptuur waar kleine plastic bolletjes als atomen binnen een grotere structuur bij elkaar worden gehouden. In een ander werk verbindt een zware ijzeren ketting twee identieke kruiwagens. Wanneer twee elementen zich verbinden kan de formele vraag ontstaan: hoe ver weg kan een object van een ander object staan om het nog als eenheid te ervaren? Of, in een meer syntactische wijze: welk verhaal ontstaat er als je twee gelijksoortige voorwerpen, zoals bijvoorbeeld twee betonmolens gevuld met plastic bolletjes, naast elkaar plaatst. Het zijn elementaire vragen die al vanaf het begin van de beeldhouwkunst gesteld werden. Vroeger was de betekenis of de logica van zo’n relatie verbonden aan een bestaand verhaal of gebeurtenis. Maar na het ontstaan van de abstracte kunst kunnen er tussen allerlei vormen en materialen relaties worden gelegd, waarbij de toeschouwer veel meer zelf de betekenis van dergelijke verbanden moet leggen."

Dat brengt ons weer tot de vraag wat de kunst van Leo Vroegindeweij eigenlijk in het licht van de DSB-affaire, nu echt waard is. Het is realistische kunst. De mensen kunnen het daardoor herkennen. Je kan de kruiwagens en de betonmolens in ieder geval nog een keer gebruiken om een huis te bouwen.

3 comments:

gentle giant said...

Het is "wat de gek er voor geeft", in dat kader is het interessant het verhaal van de aankoop van de "Victorie Boogie Woogie" nog eens door te worstelen.
En komen we weer bij Zalm terecht.

Mark said...

"Maar hij heeft niets aan!" zei een klein kind.
"De waarheid moet je van een kind horen" zei de vader en de één fluisterde
tegen de ander wat het kind zei. "Hij heeft niets aan" zei nog een kind.
"Hij heeft helemaal niets aan" riep tenslotte het hele volk. En de keizer
wist dat ze gelijk hadden, maar dacht: "Ik moet het tot het eind volhouden".
http://home.student.uva.nl/h.dwarswaard/docs/nwklerenkeizer.txt

Malou said...

Een kunstwerk, zowel modern en klassiek, kan beoordeeld worden op de technische aspecten van het werk zoals materiaalgebruik en de verwerking hiervan. Ook kan er gekeken worden naar de orginaliteit van het werk. Dit kan puur objectief bekeken worden.
Waarden die aan een werk gegeven wordt is subjectief en hangt af van de cultuur en tijd waarin we leven. Logisch gevolg is dat de waarde van een kunstwerk naar verloop van tijd kan veranderen of dat een bepaald werk in een cultuur geen kunstzinnige waarde heeft. Neem als voorbeeld in het begin van de 20e eeuw de grote interesse van Europese kunstenaars in Afrikaanse 'kunst'. Bijvoorbeeld masters. Voor de Afrikaanse bevolking waren dit religieuze voorwerpen. Door Picasso en anderen werden deze als kunst verheven.
Kunst is pas kunst als men zegt dat het kunst is.