Disclaimer

De bijdragen aan het maatschappelijke debat, zoals op dit blog gepubliceerd, zijn bedoeld als ondersteuning van het recht op vrije meningsuiting. Mocht u desondanks in uw eer of goede naam aangetast worden, of nog erger dat u door deze teksten gekwetst wordt, lees dan eerst even de bijgaande disclaimer.

Thursday, June 30, 2011

Pro-Israël activisten winnen zeeslag om Gaza

Dat Rob Groenhuijzen, de ex-terrorist, voorzitter van de Gazaboot is geworden en dat de Telegraaf daar een artikel aan gewijd heeft, is door de rest van de oude media niet opgemerkt. Dat schrijver Carel Brendel al maanden geleden op de betrokkenheid van Hamas-kopstuk Amin Abou Rashed bij de Gazavloot heeft gewezen en op de financiele malversaties die daarbij een rol spelen. Het is door de links-liberale Nederlandse media niet opgemerkt. Dat ik tijdens de pro-Israel demonstratie in Dordrecht al aan Amin Abou Rashed gevraagd heb of hij meevaart met de Gazaboot en hij daar bevestigend op heeft geantwoord,  is niet overgenomen in de media van weldenkend Nederland.

Nu echter zowel Trouw, als Wereldomroep, als Eenvandaag , als de Vara zich hebben teruggetrokken van de Gazaboot omdat er censuur zou worden gepleegd, omdat Amin Abou Rashed bij de Gazaboot betrokken is, omdat er geen openheid over de geldstromen gegeven wordt, nu gaat het balletje rollen. Nu worden er geen persberichten meer klakkeloos overgeschreven. Nu melden de kranten in Israel dat Nederland achter Israel staat.

Ik zelf schrijf al bijna een half jaar nergens ander meer over dan over de Gazaboot en voordat de Nederlandse Boot naar Gaza ook maar vertrokken is heb ik al het gevoel dat we de publiciteitsslag gewonnen hebben.

Lucas 2:29-32

Nu laat Gij, Here, uw dienstknecht gaan in vrede, naar uw woord, want mijn ogen hebben uw heil gezien, dat Gij bereid hebt voor het aangezicht van alle volken: licht tot openbaring voor de heidenen en heerlijkheid voor uw volk Israël. 

Wednesday, June 29, 2011

Joop redacteur Hasna El Maroudi wantrouwt Gazaboot

"Tijdens het avondmaal tierde Anne de Jong kwaad dat het allemaal leugens zijn en dat Amin een vreselijk lieve man is, die zich met ongelooflijk veel liefde inzet voor de Palestijnen."

Door Hasna El Maroudi

Waarom ik toch maar niet meevaar met de Nederlandse boot  (overgenomen van Joop.nl)

De afgelopen dagen bracht ik door op het Griekse eiland Corfu. Hier leerde ik andere activisten en journalisten kennen die voornemens waren mee te varen naar Gaza en trainde Anne de Jong, Aburashed_anne_de_jong opvarende van de vorige vloot, ons in geweldloos verzet.
Hoewel ik van plan was een reportage te maken voor Uitgesproken Vara en met regelmaat op Joop te berichten over de reis, zat ik er voornamelijk als activist. Ik wil dat Israël de illegale blokkade van Gaza afbreekt en de mensen geeft waar ze recht op hebben: zelfbeschikking. Dat is ook waar het me om gaat, de bevolking daar. De Palestijnse jongeren die vorig jaar een manifest opstelden waarin ze hun verlangen naar een normaal leven uitspraken. Ik ging niet voor een of andere politieke beweging en al helemaal niet voor de machthebbers.

Toen ik besloot me op te geven voor de reis en daarmee een lang traject van voorgesprekken en trainingen in te gaan, stelde ik een voor mij cruciale eis aan de organisatie: Ik wilde exact weten wie er allemaal mee zouden varen op de Nederlands/Italiaanse boot en wilde de mogelijkheid hebben hen allemaal van te voren te ontmoeten. Want ik wilde niet verrast worden door de aanwezigheid van figuren of organisaties waar ik niks mee te maken wil hebben. Dat was vanzelfsprekend, werd me gemeld. Er moet immers gewerkt worden aan teambuilding en 'dat gaan we in Griekenland doen'.

Aangekomen op Corfu waren er echter tegen de belofte in geen Italianen, de beoogde medepassagiers op onze boot, te bekennen. Sterker nog: De Nederlandse delegatie zat afgezonderd op dat eiland, de rest van de groep bevond zich in Athene. Meermalen heb ik gevraagd om een - voorlopige - lijst van alle opvarenden. Wetende dat het uitvaren de organisatie op diverse manieren moeilijk is gemaakt, verwachtte ik niet een complete lijst, maar wilde ik genoegen nemen met de beschikbare informatie. Die kwam niet. Ondanks aandringen kreeg ik de lijst pas toen ik al had besloten terug te keren naar Nederland. Te laat.

Maar er was meer aan de hand. Het bleef onduidelijk hoe de financiering van de boot geregeld is. Ook daar heb ik herhaaldelijk naar gevraagd, maar het antwoord bleef hangen in een vaag web van stichtingen, koepels en overkoepelende organisaties. Stichting Nederland-Gaza claimt volledig transparant te zijn. Daar hoort wat mij betreft ook publicatie van de giften bij. Dat dit donateurs eventueel zou afschrikken en het geld vergaren moeilijker maakt, moet maar op koop toe genomen worden. Alleen op die manier kun je het toch al wantrouwend Nederland tonen niets te verbergen hebben.

Dat er iets te verbergen valt blijkt uit de aanwezigheid van Amin Abou Rashed. Ook hij voer vorig jaar mee met de vloot naar Gaza en werd door Israël gevangen genomen. Volgens diverse media is hij het 'Hamas-kopstuk' in Nederland. Ook wordt hij gelinkt met de Moslimbroederschap. Wat hiervan waar is, weet ik niet. Wat er niet van waar is, weet ik eveneens niet. Dat is het probleem en leidt tot een sfeer van achterdocht.

Tijdens het avondmaal tierde Anne de Jong kwaad dat het allemaal leugens zijn en dat Amin een vreselijk lieve man is, die zich met ongelooflijk veel liefde inzet voor de Palestijnen. Hoe graag ik haar ook op haar blauwe ogen zou willen geloven, kan ik dat niet. Simpelweg omdat zijn betrokkenheid bij de vloot geheim is gehouden tot aankomst in Griekenland. Niet alleen voor de buitenwereld, maar ook voor de opvarenden. En dat vind ik een zeer kwalijke zaak. Het is een gevaarlijke actie, de opvarenden zetten hun leven op het spel. Dan is het op zijn minst fair om de deelnemers op de hoogte te stellen van dergelijke essentiële informatie.

Amin was aanwezig op de dag dat de Nederlandse delegatie een deel van de non-violence training volgde, maar hield zich erg op de achtergrond. Wilfred van de Poll, journalist van de Trouw, sprak even met Amin over zijn aanwezigheid en zijn rol binnen de organisatie. 'Het brein achter de vloot' zoals hij ook wel liefkozend genoemd wordt, heeft de aankoop van de boot geregeld. Ook heeft hij voor een leeuwendeel van de financiering gezorgd, aldus Van de Poll. Als hij zo’n cruciale rol speelt waarom wordt dat dan geheim gehouden en mag ik niet weten wie of wat hij is?

Komt bij dat de UNHCR, een tak van de VN, die in eerste instantie (zo is ons activisten gemeld) de goederen onder de bevolking zou verspreiden, zich heeft teruggetrokken. Zoveel alternatieve organisaties die een dergelijke actie op zich zouden kunnen nemen zijn er in Gaza niet. Rest er slechts één: Hamas. En daar wil ik juist niets mee te maken hebben.

Uiteindelijk is het heel simpel. Bij een actie als deze moeten de deelnemers elkaar volledig kunnen vertrouwen, als brandweermannen die een brandend huis in gaan. Mijn vertrouwen in de organisatie is echter in de loop der tijd alleen maar afgenomen. Op het moment dat ik tegenstrijdigheden in de informatie aan de orde stelde, reageerde Anne de Jong beschuldigend en flink geërgerd met de vraag 'wil je dat we liever niets zeggen dan?'  Alsof ik in mijn handjes moet klappen dat ik überhaupt iets te horen kreeg. En alsof ik de immens grote en bijna onmogelijke opgaaf, met een actie als deze tegen een grootmacht als Israël in te gaan, niet begrijp.

Het is jammer dat de organisatie, naar mijn mening, de plank volledig misslaat. Met heel veel goede bedoelingen, maar te weinig ervaring en te veel illusies vaart de boot straks uit. Ik wens iedereen een behouden vaart en hoop dat ze heelhuids terugkomen. In een kleine week tijd ben ik erg gehecht geraakt aan de groep Nederlanders en ben ik overtuigd geraakt van hun eerlijke motieven om mee te varen. Ik hoop dat ze extra kritisch blijven. Het doel is een vrij Gaza, maar vrijheid kan niet bestaan zonder openheid. Ook daarin moet je het voorbeeld geven.

Tuesday, June 28, 2011

Christen-Zionist redde Hedy Epstein het leven

'Holocaust survivor', 'Mavi Marmara Survivor', 'Kindertransport survivor'.'Auschwitz survivor', welke ramp heeft Hedy Epstein eigenlijk niét overleefd? Straks zal ze als 'Audacity of Hope survivor' te boek staan, terwijl ze helemaal niet aan boord van de Amerikaanse Gazaboot zit.

Hedy Epstein is sinds haar pensionering full-time Holocaust survivor. Een titel die haar al in Nicaragua, Cambodja en China bracht. Slechts een enkeling weet hoe Hedy in 1939 uit Duitsland kon ontkomen. Er waren Duitsers die tot aan de komst van de geallieerden consequent 'nee' bleven zeggen tegen het fascisme en de oorlog desondanks overleefden. Eén van die mensen is de Christen-Zionist Hermann Maas. Hij organiseerde de Kindertransporte van Joodse kinderen naar London en redde daarmee vele kinderen waaronder de toen 11-jarige  Hedwig Wachenheimer (later Hedy Epstein) uit Kippenheim het leven.

Hermann Maas
Hermann maas Sinds het Zesde Zionistische Congres in 1903, dat Maas uit nieuwsgierigheid bezocht ,tijdens een verblijf in Basel, werd hij een vriend van het Joodse volk en een vurige sympathisant van de zionistische beweging. Op het congres was hij getuige van het felle debat tussen de voorstanders van het "Uganda plan" en zij die trouw zijn aan "Sion" en had de gelegenheid tot ontmoeting met prominente joodse politieke leiders als Herzl en Weizmann, en met de Duits-joodse filosoof Martin Buber , met wie hij een levenslange vriendschap onderhield. Als een aanhanger van de christelijke oecumenische beweging, werd hij een fervent voorstander van begrip tussen de monotheïstische religies en in het bijzonder, een voorvechter van de christelijk-joodse verzoening.

Bekennende Kirche
In 1933, toen het nazi-regime de economische boycot van Joden in Duitsland afkondigde, reisde Maas naar Palestina voor een ontmoeting met enkele  zionistische activisten, hij maakte indruk door vloeiend Hebreeuws te spreken. Bij zijn terugkeer in Heidelberg hij kreeg zware kritiek als een "Jodenvriend". De nazis durfden echter niets tegen hem te ondernemen, vanwege de enorme steun die hij uit de bevolking kreeg. Na de machtsovername door Hitler, trad hij toe tot de Pfarrernotbund en de 'Bekennende Kirche, samen met andere protestantse theologen, zoals Dietrich Bonhoeffer en Martin Niemöller. Eind jaren dertige en in de vroege jaren veertig, hielp Maas  vele joden uit Duitsland te ontvluchten met behulp van zijn connecties en hielp met uitreisvisa. Toen de vlucht naar Palestina niet meer mogelijk was, organiseerde hij met anderen de Kindertransporte naar London. Hedy Epstein vertrok met één van de laatste Kindertransporte naar London en werd gered.

Werkkamp
Medio 1943 werd hij gedwongen af te treden als dominee. In 1944, werd hij naar een werkkamp in Frankrijk gestuurd, waar hij later werd bevrijd door de Amerikaanse troepen.

In 1950, Maas was de eerste niet-joodse Duitser die officieel werd uitgenodigd in de nieuw gevormde staat Israël. Op 28 juli 1964, besloot Yad Vashem  om dominee Hermann Maas te erkennen als één van de Rechtvaardigen onder de Volkeren.

Hij stierf op 27 september 1970 in Heidelberg.







Eric Beauchemin (Wereldomroep) vaart niet mee op de Gazaboot

"Ik heb nog nooit zo’n gesloten organisatie gezien als de Stichting Nederland-Gaza"

Bron: wereldomroep

Een handjevol Nederlandse activisten vertrekt dinsdag uit Griekenland richting Gazastrook. Ze gaan mee met een protestvloot, die de Israëlische blokkade van het verarmde stukje Palestijns gebied wil doorbreken met hulpgoederen. Eric Beauchemin volgde de voorbereidingen.

De afgelopen drie maanden was ik van plan om met de activisten mee te varen en verslag te doen van hun tocht. Maar na een week in Griekenland heb ik alle vertrouwen verloren in de Stichting Nederland-Gaza, die verantwoordelijk is voor de Nederlandse boot.

Gesloten organisatie
Bij onze eerste ontmoeting op het eiland Corfu ging het gelijk al mis. Eén van de organisatoren was woest omdat een Nederlandse journalist informatie zou hebben gelekt naar de Telegraaf. Niemand is zo open als de Free Gaza Movement, verklaarde ze verontwaardigd.

Ik heb 25 jaar als journalist gewerkt, maar ik heb nog nooit zo’n gesloten organisatie gezien als de Stichting Nederland-Gaza. Dat bleek ook toen ze na de welkomstboodschap de regels aan ons uitlegde. Veel punten waren niet-onderhandelbaar. 'Als je dat niet accepteert, kun je niet met ons mee.'

Onnodige tweedeling
Ik was van plan een videoverslag te maken van de verplichte tweedaagse training, om te laten zien hoe de activisten zich voorbereidden. Maar de organisatie verbood de toegang tot tal van onderdelen. Samen met andere aanwezige journalisten legde ik uit dat we de beelden nodig hadden om ons werk te kunnen doen.

Daar wilde ze niets van weten. 'We hebben gewerkt met CNN, Al Jazeera, BBC... Niemand was zo veeleisend als jullie Nederlandse journalisten.' Uiteindelijk was er een hoofdelijke stemming. De activisten stemden tegen berichtgeving over die onderdelen van de training. In onze ogen was daarmee een onnodige tweedeling gecreëerd.

Riskante trip
We begonnen ons geloof en vertrouwen in de organisatie te verliezen, wat toch essentieel is als je deel uitmaakt van zo'n riskante trip. Tijdens de vorige Freedom Flotilla, in 2010, kwamen negen Turkse opvarenden om het leven, toen de Israëlische marine hun schip enterde en er gevechten uitbraken.

Dat ik mee wilde, had ermee te maken dat er dit keer ook een aparte Nederlandse boot zou zijn. Ik had gehoord dat daarop zo'n dertig deelnemers zouden meevaren, waaronder een aantal BNers. Een delegatie van 20 Italianen zou ook meegaan.

Verplichte blijdschap
Ik bezocht allerlei bijeenkomsten in Nederland. Ik moest gescreend worden, omdat - zo werd me verteld - zoveel mensen mee wilden. Toen de organisatoren me lieten weten dat ik was uitverkoren om met een select gezelschap de tocht te maken, voelde ik me dan ook verplicht om mijn blijdschap te tonen.

Achteraf lijkt het allemaal boerenbedrag. Er was geen 'select gezelschap' en ook doen er met Freedom Flotilla 2 helemaal geen BNers mee. In plaats van 32 Nederlandse deelnemers heeft de organisatie er met moeite 10 bij elkaar geschraapt: acht activisten en twee documentqire makers.

Wie betaalt?
Maandag besloten overigens nog twee journalisten om te bedanken voor de eer, voordat de boot zelfs maar was uitgevaren uit de haven van Corfu. En ondertussen proberen we al vanaf het begin erachter te komen wie de Nederlandse boot nu eigenlijk betaalt.

Zelfs op vragen over de energievoorziening aan boord - nodig om mijn satellietverbinding op aan te sluiten - kreeg ik steevast dezelfde reactie. 'Dat laat ik je nog wel weten' of 'we hebben geen idee'. Op de antwoorden zit ik nog steeds te wachten.

Openluchtgevangenis
Zelf ben ik tweemaal in Gaza geweest. Ik heb met eigen ogen kunnen zien waarom mensen het een openluchtgevangenis noemen: niemand erin en niemand eruit. Zo was ik op een middag aan het strand met een Palestijnse kleermaker, wiens zaak failliet was gegaan door de blokkade.

De kleermaker vertelde me dat hij elke dag aan het strand te vinden was. Ik vroeg hem of dat misschien was omdat de zee voor hem een symbool was geworden van vrijheid. Hij lachte en wees naar de horizon. Daar lagen Israelische marineschepen.

Veel geluk
Het idealisme dat ik de afgelopen week zag bij de deelnemers aan de Gazavloot heeft me verrast. Ik vind het heel bijzonder dat er nog altijd Nederlanders zijn die desnoods hun leven willen geven voor de goede zaak. Of ze daarmee iets bereiken is een andere vraag. Maar nog veel verontrustender vind ik hun naïviteit.

Maandagmorgen had ik een laatste ontmoeting met de deelnemers. Ik zei tegen ze dat ze ik vond dat ze de organisatie niet moesten vertrouwen, na alles wat er was gebeurd. Maar ze waren onverzettelijk: het doel waarvoor ze gingen was veel te belangrijk. 'We gaan de blokkade doorbreken en de bevolking van Gaza helpen.' Ik wens ze een goede reis en veel geluk.

Anja stikt in haar laatste leugen

"Nee, er is geen geld aangenomen van dubieuze organisaties – het geld komt van particulieren, en ook Isra die het geld gedeeltelijk doorsluisde heeft een keurige Ambi-status en de boekhouding is nagekeken. " Zomaar een uitspraak van de ex-senator Anja Meulenbelt (SP) over de Gazaboot op haar persoonlijke weblog. Hoe ze het voor elkaar krijgt, dat weet ik niet. Misschien heeft ze veel geoefend met liegen, want in deze ene zin zitten vele leugens verstopt.

-Er bestaat geen "Ambi-status". Bij de belastingdienst kan je een ANBI-status (met een "N" van Nico)aanvragen. Daardoor worden de giften aan de organisatie aftrekbaar van de belasting.

-De Stichting ISRAA heeft geen ANBI status. Ik heb het gechecked bij de belastingdienst en bij de ANBI zelf.

-De Stichting Nederland-Gaza heeft ook geen ANBI status. De boekhouding kan ook nog niet nagekeken zijn, want de stichting bestaat nog helemaal geen jaar.

-De Stichting ISRAA is helemaal niet te vertrouwen, want in het uittreksel van de Kamer van Koophandel staat de volgende opmerkelijke zin: "Tegen het door de Kamer van Koophandel Rotterdam op 23 juli 2009 genomen besluit,m.b.t. de uittreding van N. Rustom m.i.v 23-03-2009, is beroep ingesteld bij het College van Beroep voor het bedrijfsleven."

-De schoonmoeder van de Hofstad terrorist Samir Azzouz, die in een interview blijk heeft gegeven achter de acties van deze groep te staan,  zat in het bestuur van deze stichting.

-De Stichting ISRAA wordt gezien als de opvolger van de Stichting Al Aqsa, die door de AIVD is gewaarschuwd vanwege steun aan Hamas.

-Het gaat er niet zozeer om of de boekhouding in orde is en of je de giften van de belasting kan aftrekken, maar om het feit dat de Stichting ISRAA nauwe banden met moslimbroederschappen heeft, die het met de democratie niet zo nauw nemen. Om het maar zachtjes uit te drukken.  

Monday, June 27, 2011

Christenen mijden Gazaboot

De Vrienden van Sabeel trokken de steun aan de Gazaboot reeds in. Nu trekt het christelijke dagblad Trouw zijn reporter Wilfred van de Poll ook al van de Gazaboot af. Het zou op de Gazaboot niet mogelijk zijn aan onafhankelijke nieuwsgaring te doen. Volgens mij is dat een eufemisme voor: "Propaganda en Provocatie gaat niet samen met journalistiek" Ze hebben waarschijnlijk teveel geprobeerd de jonge Trouw-Reporter Wilfred van de Poll, die al in het Gazaboot trainingskamp op het Griekse eiland Corfu zat, te beinvloeden of hebben zijn werk onmogelijk gemaakt.

In ieder geval is Trouw in staat geweest bij de geweldloosheidstrainingen op Corfu aan wezig te zijn, met de deelnemers te praten en toch nog een artikel te schrijven dat vol fouten staat. Zelfs de namen van de deelnemers, die gewoon op internet te checken zijn, staan fout geschreven. Broddelwerk. Als je propaganda maakt, doe het dan goed!  

Intussen worden 6 schepen van de Gazavloot in Griekenland tegen gehouden. Er moet eerst onderzoek naar de zeewaardigheid gedaan worden. Er zijn civiele klachten tegen de Amerikaanse en Canadese boot ingediend. Israel heeft aangeboden de goederen via El Arish te laten passeren. De publiciteitsslag om de Gazavloot is in volle gang. 

Hoe langer het vertrek van de gazavloot uitgesteld wordt, hoe groter de kans dat er geen enkele boot zal gaan varen. Het feit dat de Nederlandse deelnemers nog steeds in een paar vakantiehuisjes op het Griekse eiland Corfu zitten en nog geen schip hebben gezien, is tekenend voor de hele situatie. Zelfs het plan van voorzitter Rob Groenhuijzen om de lading te laten checken door officials van het Rode Kruis of de VN is nog niet gelukt. 

Sunday, June 26, 2011

#LGBTQ; Hoe lesbisch is een Palestijn?

De homo's zijn nu de kanarievogeltjes in de mijnen van het Palestijnse gewapende conflict.  Wie discrimineert de sexueel andersgeaarden het meest en welke tegennatuurlijk gepoolde kameraden kan ik voor mijn karretje spannen? Zowel Palestina-aanhangers als vrienden van Israel  houden zich met dit soort vragen bezig.

 Afgelopen week beklaagde een homosexuele man zich erover dat hij niet met de Gazaboot mee mocht varen, omdat hij homo was. In hetzelfde youtube-filmpje vertelt hij dat de Hamas leiders een hekel aan homo's hebben en dat de mensenrechten in Gaza niet worden gerespecteerd.



De professionaliteit van de opnames, het Israelische accent van de hoofdpersoon en de onwaarschijnlijke story-line van iemand die  eerst voor de Palestijnen is en plotseling ontdekt dat de Hamas ideologie geen homo's accepteert. Het wekt wantrouwen. Nu blijkt dat de maker op het bureau van de Israelische premier Netanyahu van Israel werkt.

De lesbische blogster Amina Arraf  uit Damascus vertelt al jaren verhalen op het internet over hoe moeilijk het is om lesbisch in Syrië te zijn. Op een gegeven moment neemt de zus van de blogster het Amina arraf over en vertelt dat ze is opgepakt door de politie. De boodschap wordt via Twitter en Youtube over de gehele wereld verspreid. "Kijk eens hoe wreed de Syrische dictatuur is. Ze pakken nu zelfs de lesbische blogsters op!' Er komt een wereldwijde campagne op gang, totdat blijkt dat Amina Arraf in werkelijkheid een witte getrouwde Amerikaans veteraan is. Hij heeft de lesbische blogster uitgevonden omdat hij dacht dat zijn commentaren op de Arabisch dictatuur anders niet serieus genomen zouden worden.

Net nadat Vittorio Arrigoni vermoord was, ontving ik berichten vanuit zionistische kringen in Jerusalem, dat Vittorio Arrigoni homosexueel zou zijn, in Gaza een vriend heeft en dat hij daarom vermoord is. Arrigoni zijn naam zou op Italiaanse gay websites voorkomen. De Belgische blogger Brabosh wist te melden dat Vittorio Arrigoni de minnaar van de Hamas leider Haniye zou zijn. Tot nu toe geen spoor van bewijs. Hoe deze verhalen nu te rijmen zouden zijn met het verhaal dat de Belgische pro-Palestina activiste Inge Neefs de minnares van Vittorio Arrigoni is, wordt ook niet duidelijk. Waarschijnlijk heeft Vittorio al de status van een soort Jesus bereikt, die zijn liefde geeft aan iedereen die erom vraagt. 

Homo's, transexuelen, queers, bi's en potten kunnen er eindeloos over discusieren wie nou het belangrijkste is en in welke volgorde de verschillende varieteiten van pervers gedrag opgenoemd moeten worden.  Bij festivals in Tel Aviv moeten de sprekers ook precies in de volgorde van LGBTQ (Lesbian Gay Bi Transexual Queer) optreden want anders bestormt één van de verongelijkte groepen het podium en verstoort de manifestatie. Je moet toch een beetje houvast hebben in dit leven.

Lgbtq In New York hebben ze het nu goed geregeld. De linksen hebben het roer in de hand en bepalen wie er aan hun demonstratie voor mensenrechten mee mag doen en de LGBTQ afdeling van de socialisten mogen met een spandoek lopen waarop staat dat alle LGBTQ enorm voor Palestijnse mensenrechten zijn. Dat die mensenrechten en zeker de rechten van LGBTQ van alle landen in het Midden-Oosten in Israel het beste geregeld zijn, dat doet er nu even niet toe. Je moet keuzes maken in het leven.

Anja op een bootje

in de Oude Gracht te Utrecht. De actiegroep "Utrecht voor Palestina" liet afgelopen zaterdag een paar boten door de grachten van Utrecht varen, om aandacht te vragen voor het lot van het Lijdende Gazaanse Volk. Kristel Letschert, werkzaam bij de Olijfbomenactie was van de partij. Uit een rapport van de CIDI blijkt trouwens dat jij en ik gewoon meebetalen aan het salaris van Kristel Letschert. Via ontwikkelingshulp, ICCO en de Kerk in Actie krijgt de Olijfbomenactie geld om de haatcampagnes tegen Israel voort te zetten. Maar dat geheel terzijde.

Anja Meulenbelt deed het woord voor de pers. Ze zag in dat Syrië ook heel belangrijk is, maar wil toch de aandacht voor Gaza blijven vragen. "Niemand kan er in of  uit en de vissers kunnen hun werk bijna niet meer doen", zegt de ex-senator voor de camera. Als je in Nederland voor de vissers opkomt ben je heel rechts en als je in Gaza voor de vissers opkomt ben je heel links. Dat is kort gezegd de situatie qua steun aan vissers.


De Palestijnse mijnheer die geïnterviewd wordt, zit hier ongetwijfeld als vluchteling en beklaagd zich er vervolgens over dat hij niet terug kan. Ja dat is nou eenmaal zo bij vluchtelingen. Die kunnen meestal niet terug op vakantie naar eigen land.

Saturday, June 25, 2011

Man doet Ben Kokje in Marseille

en wordt mishandeld. De vredesactivisten van de Gazavloot kunnen niet tegen een grapje. Laat iemand een Israëlische vlag zien, raken ze helemaal overstuur. Bloedneus.

In Nederland is de demonstratiemethode geïntroduceerd dor de Joods-Christelijke pastor Ben Kok. Tijdens een pro-Palestina demonstratie toonde hij de Israelische vlag en liet de woede van het volk over zich heen komen.

Kritiek nekt Vrienden van Sabeel

De Gereformeerde Bond zegt het. Likoed zegt het. De Joods-Christelijke pastor zegt het. Keesjemaduraatje zegt het. Het Reformatorisch Dagblad zegt het. Missing Peace zegt het.
"De steun van de Vrienden van Sabeel aan de Gazaboot is in meerdere opzichten dubieus."

Zowel religieus, politiek als humanitair is dat niet vol te houden. De documenten waaruit klip en klaar blijkt dat de Gazaboot door terreurorganisaties is georganiseerd hebben we al maanden geleden aan de Vrienden van Sabeel laten zien. Tijdens de van Agt lezing in Nuenen heeft dominee Johan van den Berg (@Jominee) al laten horen toch enkele twijfels te hebben. Nu is de kogel door de kerk:

Vrienden van Sabeel trekken zich terug van de Gazaboot

Wednesday, June 22, 2011

Kerk in Actie diskwalificeert zich als bruggenbouwer in Israël

De Protestantse Kerk Nederland probeerde vorige maand via publicaties en een verzoenend gesprek met de Joodse gemeenschap in Nes Amim, de verstoorde relatie met Israel te herstellen.  Nieuwe onthullingen in dit artikel tonen echter aan dat de dochterorganisatie Kerk in Actie de bruggen opblaast die de PKN probeert te bouwen met Israel.

Kerk in Actie raakte onlangs in opspraak toen verschillende Nederlandse organisaties haar subsidie aan- en samenwerking met de Palestijnse organisatie Sabeel aan de kaak stelden.

Missing Peace kwam daarna met een onderzoeksrapport over de wijze waarop Kerk in Actie meedoet aan het zogenaamde “Israel bashen”. 

In ons artikel ‘Over olijftakken en bruggen bouwen’ toonden wij aan dat Kerk in Actie medewerkster Meta Floor opnieuw onjuiste informatie over Israel had verspreid, die het land in een kwaad daglicht stelde.

Kerk in Actie reageerde op deze publicaties met een verweer waarin het volgende werd gesteld:

Steunt Kerk in Actie de Vrienden van Sabeel?
Nee, Kerk in Actie geeft geen financiële steun aan de Nederlandse stichting Vrienden van Sabeel. Deze organisatie stelt zelf prioriteiten en is verantwoordelijk voor haar eigen daden en uitspraken. Voor de duidelijkheid: Sabeel werkt in Israël en de Palestijnse gebieden; de stichting Vrienden van Sabeel is een groep mensen in Nederland die het werk van Sabeel bekend willen maken in Nederland en steun voor Sabeel willen mobiliseren. Zij zijn niet deel van de organisatie Sabeel in Jeruzalem maar een eigen Nederlands initiatief. Vergelijkbare groepen bestaan in andere landen. Kerk in Actie heeft als beleid dergelijke groepen die (voor een deel) bestaan uit actieve leden van de Protestantse Kerk in Nederland niet structureel financieel te steunen. Wel kan er in voorkomende gevallen op omschreven activiteiten worden samengewerkt. “

Kerk in Actie geeft volgens deze verklaring dus geen financiële steun aan vrienden van Sabeel en suggereert dat de organisatie geheel onafhankelijk opereert.

Missing Peace ontving echter een kopie van een brief van programma manager Feije Duim van Kerk in Actie/ICCO, waaruit blijkt dat er wel degelijk sprake is van ondersteuning van Vrienden van Sabeel door Kerk in Actie.

Duim schreef op 6 juni jl. aan PKN lid De Koning, de klassikale commissie en de Oranjekerk te Rotterdam het volgende:

Vrienden van Sabeel is een onafhankelijke organisatie in Nederland, voornamelijk bestaande uit leden van de Protestantse Kerk. Kerk in Actie werkt van tijd tot tijd met hen samen als het om voorlichting in Nederland gaat. Bovendien beheren we geld dat door derden voor Vrienden van Sabeel ter beschikking is gesteld. Zij hebben ons gevraagd om dat geld voor hen te beheren. Dat geld is dus geen eigendom van Kerk in Actie en vervalt ook zodra de steun voor Vrienden van Sabeel vervalt. Vrienden van Sabeel moet wel verantwoording afleggen over dat geld aan Kerk in Actie. Op die wijze blijven we ook met hen in gesprek. In 2010 ontving Vrienden van Sabeel uit genoemde voorziening € 7000. Over dit jaar is nog niet besloten”

Ook schreef Duim: ” Vrienden van Sabeel hebben er (in de Gaza flotilla 2, red.) wel € 1000 ingestoken, van hun eigen geld. Hun eigen directe fondswerving levert ze namelijk bovenop de bijdrage die ze via ons ontvangen € 15.000 per jaar op. Wij zijn niet blij met hun steun voor de flottielje, en we zijn met hen daar over in gesprek. Als er door ons dit jaar weer geld aan Vrienden van Sabeel wordt doorgesluisd, zal dat derhalve onder strikte voorwaarden gaan”.  

Uit deze opmerkingen van Feije Duim blijkt zonneklaar dat Kerk in Actie wel degelijk betrokken is bij de fondswerving en financiering van Vrienden van Sabeel.

Er blijkt ook uit dat Vrienden van Sabeel verantwoording moet afleggen aan Kerk in Actie op straffe van inhouding van de beheerde gelden.

Duim’s eigen opinies

Feije Duim nam naar aanleiding van “Over olijftakken en bruggen bouwen”, waarin wij aantoonden dat de bewering dat Israel de Palestijnse olijfolie export onmogelijk maakt onjuist was, contact met ons op.

Hij gaf feitelijk toe dat Floor onjuiste informatie had verstrekt toen hij het volgende schreef: “Het is voor Palestijnen lastig om ze te exporteren, maar niet onmogelijk”.

Vervolgens liet hij echter zien dat hij net als Floor zijn opinies baseert op incorrecte informatie, toen hij het volgende beweerde:

“Er zijn meer dan 300 militaire checkpoints op de West-Bank, die het reizen voor Palestijnse boeren ernstig belemmeren”.

Toen wij hem vervolgens informatie stuurden die afkomstig was van de VN en het Quartet Office van Tony Blair,  waaruit bleek dat er al geruime tijd nog maar 14 checkpoints over zijn op de West-Bank en dat de boeren dus vrijwel zonder belemmeringen naar hun akkers kunnen, reageerde hij met persoonlijk getinte denigrerende opmerkingen.

Extreme denkbeelden
Uit een CIDI publicatie van vorige week blijkt dat de top van organisaties zoals Oxfam, ICCO en Cordaid extreme denkbeelden heeft over het Arabisch Israëlische conflict.

Vertegenwoordigers van vijf politieke partijen waren ‘verbaasd’ toen zij  tijdens een ontmoeting met de directeuren van deze organisaties hoorden dat zij de zogenaamde één staat oplossing aanhangen. Wat een eufemisme is voor het verdwijnen van Israel.

Kerk in Actie manager Feije Duim gaat qua extremistische denkbeelden echter nog verder.

In zijn reactie op het artikel over de olijfolie gebruikte hij de term “60-jarige bezetting”, daarbij doelend op de stichting van de staat Israel.

In een verslag over zijn recente reis naar Syrië, gaf hij al evenzeer blijk van dezelfde ongeïnformeerdheid en extreme denkbeelden, toen hij het lot van de Arabische populatie in Haifa beschreef:

 “ De huizen van de Arabieren in Haifa werden na 1948 eigendom van het Joods Nationaal Fonds en worden zelden opgeknapt. Een deel van de Palestijnse bevolking uit Haifa bleef in 1948 binnen de grenzen van het huidige Israel (velen vluchtten er naar Nazareth) en kwam na 1949 terug naar Haifa. Ze huren sinds die tijd voor een symbolisch bedrag hun eigen huizen van het fonds. Bewoners mogen de huizen zelf niet renoveren. De stad investeert nauwelijks in de infrastructuur van de wijk. De huizen en de wijk verkeren na zestig jaar in erbarmelijke staat”.

Ook deze opmerking staat vol met onjuistheden en lijkt slechts bedoeld om Israel neer te zetten als een racistische koloniale staat.

De feiten over Haifa
Het Joods Nationaal Fonds werd geen eigenaar van de huizen van de gevluchte Arabieren na 1948.

Al het onroerend goed dat achtergelaten was door de Arabieren in Haifa kwam na noodwetgeving in 1948 onder beheer van de bewaarder van het eigendom van de afwezige Arabieren (Custodian Absentee Property). Deze bewaarder was deel van de voorlopige Israëlische regering.

In 1950 nam de Knesset de ‘Absentee Property Law’ aan die grotendeels was gebaseerd op de wetgeving in India/Pakistan, waar een vergelijkbaar probleem aan de orde was.

Het onroerend goed kwam daarna in beheer van de zogenaamde ‘Development Authority’.

Een definitieve regeling, inclusief compensatie, zou moeten worden getroffen bij besprekingen over een vredesakkoord tussen Israel en de Arabische landen, later vervangen door de PLO.

Sinds enige jaren is aan een eventuele compensatieregeling, de compensatie toegevoegd van het nog grotere verlies van Joodse bezittingen in Arabische landen, die verloren ging ten gevolge van de etnische zuivering van Joden tussen 1947 en 1950.

Aangezien alle pogingen om tot een definitieve oplossing van het conflict te komen tot nu toe strandden op Arabische blokkades, is er ook geen akkoord dat voorziet in eventuele compensatie van de verloren gegane bezittingen.  De nadruk ligt hierbij op eventueel  omdat het internationaal recht slechts spreekt over compensatie van vluchtelingen wanneer een staat (door agressie) verantwoordelijk is voor het ontstaan van een vluchtelingenstroom.

In het geval van Haifa vertrokken de Arabieren zelfs tegen de uitdrukkelijke wil van de Zionistische leiders en op bevel van moefti Hadj Amin al Husseini. Bovendien werd Israël aangevallen door de Arabische legers.

Ephraim Karsh
Over de laatste twee opmerkingen van Duim: “De stad investeert nauwelijks in de infrastructuur van de wijk. De huizen en de wijk verkeren na zestig jaar in erbarmelijke staat”, namen we contact op met de historicus Ephraim Karsh die algemeen wordt gezien als een expert op het gebied van de Arabieren in Haifa.

Wij stelden hem de navolgende vraag: “Is it true that the municipality of Haifa does not invest in the Arab Quarter and that most houses are in a deplorable state”.

Karsh antwoordde als volgt: "As for your question – this is part of the standard defamation of Israel’s supposed neglect of its Arab citizens". Have actually written a Commentary article a few years ago (titled, Israel’s Arabs vs. Israel) debunking this myth. You’ll be able to find it on my KCL website”.

Het artikel waar Karsh op doelde, beschrijft een geheel ander historisch verhaal over de Arabieren in Israel.

Karsh kent Haifa ook van binnenuit, hij woonde er lange tijd voordat hij in Engeland als professor ging doceren aan het Kings College.

Informatie vanuit Haifa
En andere inwoner van Haifa, is de schrijver Simon Soesan, die ons in reactie op de opmerking van Duim over Haifa het volgende schreef:

Geen huis is ingepikt. Het JNF plant bomen, een koopt geen huizen, behalve misschien haar kantoren. Arabische huizen behoren toe aan hun eigenaren, of ze nu Arabieren zijn of Joden die ze van Arabieren hebben gekocht. Er zijn rechtszaken gaande over grond nabij Haifa, waar ons leger basissen zette. Veel van die basissen zijn al ontmanteld en vele Arabische families kregen of krijgen hun land terug van de staat………….

Degenen die terug kwamen, vonden vaak andere Arabische families in hun huizen. En ik wil best geloven dat er incidenten zijn waar Joden de boel inpikten, maar dat was niet de norm, dat was niet het beleid van onze regering en er zijn ook maatregelen getroffen.

De stad investeert in de infrastructuur van de hele stad. Ook het Arabische gedeelte. De huizen van de Arabische wijk verkeren in de staat die de bewoners kiezen: sommigen zijn prachtig mooi. Anderen zijn verwaarloosd, net als in Amsterdam.

Soesan stuurde ook fotobewijs over de Arabische wijk in Haifa, die foto’s vindt u onder dit bericht.

Valse getuigenissen
In zijn brief aan dhr. De Koning schreef Feije Duim dat Missing Peace ‘erop uit is de kritische houding ten aanzien van het beleid van de Israëlische overheid in een kwaad daglicht te stellen’.

Wanneer Duim onze rapporten over Meta Floor goed gelezen had, dan had hij kunnen zien dat wij niet het beleid van de Israëlische overheid verdedigen, maar ons inzetten voor een eerlijke en volledige weergave van de situatie in Israel en het Midden-Oosten.

Het herhaaldelijk de wereld in helpen van valse getuigenissen tegen de Joodse staat is iets anders dan kritiek op de Israëlische overheid.

Zolang Kerk in Actie bij monde van haar medewerkers daar mee doorgaat kan er geen sprake zijn van het bouwen van bruggen.

Integendeel, het zal duidelijk zijn uit het bovenstaande dat de organisatie zich volledig heeft gediskwalificeerd als bruggenbouwer in het Midden-Oosten conflict.

Yochanan Visser

directeur Missing Peace Informatie

22 juni 2011J
eruzalem Israel

Monday, June 20, 2011

Millionen stehen hinter mir....

Het komt nooit meer goed met de Gaza Flotilla II "Stay Human". Een hele mond vol en dan maar zo weinig deelnemers. De meevarende Trouw-correspondent Wilfred van de Poll praat op de Twitters lelijk zijn mond voorbij.

Wilfred van der poll 
Het lijkt wel op de mop van de man die naar Parijs ging. Weet je trouwens wie er ook niet gaat? Dat vertel ik jullie aanstaand weekend. Je weet tenslotte maar nooit.
(Via http://www.carelbrendel.nl/

Gazaboot Zoeken

Voor het zoeken van schepen zijn verschillende methodes. Elk schip moet op de één of andere manier contact maken met de scheepvaart autoriteiten of met andere schepen. Dat gebeurt door telecommunicatie en via satelliet. Als je de telecommunicatiecodes van een schip kent, kan je het zelfs volgen op een kaart via het internet.

Gazaboten
Het probleem met de Gazaboten is, dat ze hernoemd zijn. Het Nederlands-Italiaanse schip  wordt aangeduid met "Free-Gaza/STEFANO CHIARINI", maar dat is niet de oorspronkelijke naam van het schip. STEFANO CHIARINI is een Italiaanse communist, die het Italiaanse Palestina Komitee heeft opgericht en die regelmatig bij Hezbollah in Libanon op bezoek kwam. Onder andere om de moorden in Sabra en Chatila te herdenken. Maar nu is hij dood en wordt er een schip naar hem vernoemd.

Waarschijnlijk hebben de Nederlandse activisten onder leiding van Rob Groenhuijzen, die toch al zwaar onder vuur van de burgerlijke pers ligt,  tegen de Italiaanse communisten gezegd: "Kan je niet een wat neutralere naam kiezen, 'Free Gaza' of zoiets, want Stefano Chiarini is een beetje te omstreden. "Fock jou" hebben de Italianen toen gezegd. Maak eerst maar eens wat geld over. Een tonnetje ofzo en dan praten we verder.

Zoeken op Naam, IMO of MMSI
Je kan een schip zoeken met www.vesseltracker.com. Daar vind je de data van de satelliet (IMO), de digitale marifoon (MMSI) en de gewone oproepcode voor marifonie (Call sign). Hieronder staan de gegevens van het Turkse vlaggenschip van de gazavloot, de Mavi Marmara

Mavimarmaratracking 

Helaas komen de andere schepen niet voor op de www.vesseltracker.com . En van de Mavi Marmara wordt de positie niet doorgegeven. De laatste positie was volgens de marinetraffic op 16 juni in Istanbul.

Zoeken op Haven 
Onze vriendin Hedy Epstein twitterde laatst dat ze in Athene een interview aan CBS gaat geven. Vandaar het vermoeden van sommige zionisten dat de schepen in Griekenland liggen. Misschien in Piraeus.
Hedytwitter 

Daar zou ook al een andere boot van de Gazavloot aangekomen zijn. Hoe kan je zien welke schepen in Piraeus liggen? Door de naam van de haven in Marintraffic.com in te tikken en de laatste aankomst en vertrek te bekijken.

Tot nog toe resultaat. Dat kan betekenen dat de communicatieapparatuur nog uit staat, of dat de schepen onder hun oorspronkelijke naam varen, of dat de schepen helemaal niet in Piraeus liggen, maar op Noord-Cyprus net als de vorige keer. 

Zoek!!

Sunday, June 19, 2011

Bert Middel springt van de Gazaboot

De Vrienden van Sabeel zullen het Beloofde Land niet betreden. Tenminste niet met de Italiaanse Gazaboot "STEFANO CHIARINI" genoemd naar de Italiaanse communist en Manifesto correspondent (hier een herinneringsvideo met Hezbollah vrienden).

Intussen heeft de organisatie Nederland-Gaza een lijst met passagiers van de Gazaboot bekend gemaakt. Opvallend. De Internationale Socialisten varen niet mee. Niemand van het Palestina Komitee. Benjie de Levie vaart niet mee. Slechts één antropoloog: Manu van Kersbergen. Amin Abu Rashed staat niet op de passagierslijst. Wat is er aan de hand?

Verder journalisten van Trouw en Wereldomroep, een paar naieve studenten en de tot islam bekeerde dienstweigeraar Rolf Fris (nomen est omen). Je moet toch wat.  

Saturday, June 18, 2011

Laat de Gazaboot zinken!

De Israelische mensenrechtenorganisatie "Shurat HaDin - Israel Law Center"  voert een juridische strijd tegen de Gaza Flotilla II "Stay Human", door de organiserende terreurorganisaties en hun ondersteuners  aan te klagen voor iedere schade die nu en in de toekomst wordt aangericht.

De verzekeringstak
Er is een brief aan alle verzekeringsmaatschappijen  voor schepen verstuurd, waarin op de Amerikaans wetten, die iedere steun aan terreurorgnaisatiesverbiedt, wordt gewezen. Op die manier wordt geprobeerd te verhinderen dat de Gaza Flotillaschepen worden verzekerd.

De Communicatietak
De internationale organisatie INMARSAT die met satellieten het scheepsverkeer regelt, is door Shurat HaDin gewaarschuwd, dat elke schade die Hamas of IHH in de toekomst in Israel of aan Isralische burgers aanricht op hen verhaald kan worden, indien ze doorgaan met het leveren van satellietdiensten aan de Gaza Flotilla. INMARSAT heeft laten weten dat de schepen niet op naam van Hamas staan en dat ze doorgaan met het leveren van satellietdiensten aan de schepen.
Het gaat Shurat HaDin er niet zozeer om of het verband aangetoond kan worden, maar veel meer om door eindeloze juridische strijd de tegenstanders op de knieën te krijgen.

Civiele aanklacht tegen de Audacity of Hope
Het Amerikaanse USA2Gaza schip wordt vandaag aangeklaagd door Dr. Alan Bauer, een Harvard-bioloog en terreurslachtoffer, verwond bij een bomaanslag in 2002  in Jerusalem.

De inbeslagname
Shurat HaDin eist dat de schepen van de Gaza Flotilla in beslag worden genomen en dat de opbrengst van de veiling van de schepen aan slachtoffers van Palestijnse terreur ten goed komt.

Wat kan jij doen?
Er is een lijst met schepen van de Gaza Flotilla gepubliceerd. Indien je informatie hebt over de verblijfplaats van één van de boten, wordt je gevraagd dit door middel van een comment op de website van de Amerikaanse Teaparty te laten weten. Door middel van strikt legale middelen wordt geprobeerd de havenautoriteiten ervan te overtuigen dat de schepen niet uit kunnen varen.



Wednesday, June 15, 2011

Vittorio Arrigoni: Ontvoerd door sportschool maatje

De Hamas-politie heropent het onderzoek naar de moord op de pro-Palestijnse activist in Gaza, nadat bekend is geworden dat de groep nog twee andere internationale helpers wilde ontvoeren. De ene Amerikaanse staatsburgers werkte lange tijd als ontwikkelingswerker en de tweede was International Solidarity Movement (ISM) activist in Gaza.  De ISM activist werd bijna ontvoerd vlakbij de  “Gallery”, het koffiehuis waar Vittorio Arrigoni altijd met lokale- en internationale activisten zat.

Mahmoud al Salfiti Verschillende Gazanen hebben toegegeven de ontvoerders te hebben geholpen met informatie verzamelen en andere voorbereiding van de ontvoering. De meesten van hen deden dit zonder te weten dat er een ontvoering  was gepland.

Vittorio Arrigoni kende de ontvoerder Bilal Omari, omdat hij naar dezelfde sportschool ging.
Waarschijnlijk is Vittorio vermoord omdat de ontvoerders Bilal Omari en de Jordanier Abdel Rahman Breizat,  merkten dat de Hamas politie hen op het spoor was en dat ze binnen enkele uren ontdekt konden worden. Brezat wurgde Vittorio om later herkenning te voorkomen en om sporen uit te wissen.

Aan het einde van de maand geeft de Hamas regering het gehele onderzoek vrij en worden er twee ontvoerders aangeklaagd. Bilal Omari en de Jordanier Breizat zijn bij de bestorming van het huis omgekomen, maar de derde ontvoerder, Mahmoud al Salfiti, en een helper worden aangeklaagd. 

(Op de foto: De ontvoerder Mahmoud al Salfiti in uniform van de Hamas strijdkrachten.)

Tuesday, June 14, 2011

Anja en de Gazaboot

Anja Meulenbelt heeft even met Gretta Berlin van de USA2Gaza boot gesproken en nu weet ze een heleboel geheime dingetjes. Maar ze mag niet alles vertellen. Daarom heeft ze maar een artikel van de Electronic Intifada vertaald en er een paar niet hard te maken beschuldigingen achteraan gegooid.

Vittorio_pipe -"Iedereen van enige naam die op zo’n boot mee gaat varen kan er van uit gaan dat er een fikse zwart-maak campagne wordt ingezet, dat je verleden wordt nageplozen of je ergens op te pakken bent. Je kunt er op rekenen dat je voortaan als antisemiet of terroristenvriendje te boek staat. En sommige van de mensen die al bekend zijn worden bedreigd en bedolven onder de haatmail."

Helaas geeft Anja geen voorbeelden van haatmail en het is ook haast niet te geloven dat die bestaan. Want Rob Groenhuijzen heeft laatst op Indymedia nog zijn email en telefoonnummer gepubliceerd en dat zou hij toch niet doen als er zoveel haatmail binnen zou komen. Volgens mij reageert er haast niemand op de oproep van de Gazaboot. Dat is bijna nog erger dan haatmail.

Toch is de tekst van Anja Meulenbelt interessant, omdat ze zonder meer toegeeft dat de Gazavloot helemaal niet vaart om hulpgoederen te brengen, maar om op een symbolische manier de blokkade te doorbreken. Toch zouden veel mensen de actie met hulpgoederen nog wel willen steunen, maar de indirecte- of directe steun aan Hamas gaat heel veel mensen te ver.

"het gaat niet in de eerste plaats om Gaza van spullen te voorzien, al komen ze als ze toch gaan niet met lege handen, het gaat er om dat de anderhalf miljoen inwoners van Gaza weer hun vrijheid terugkrijgen. En dat wij in de wereld het niet normaal gaan vinden dat er zo’n grote openluchtgevangenis bestaat. Dus zijn er op de Audacity geen hulpgoederen te vinden, maar wel een enorme hoeveelheid brieven die Amerikaanse burgers voor de mensen in Gaza hebben geschreven."

Onze vriendin en Twitter-volger Hedy Epstein wordt ook nog even van stal gehaald om aan te tonen dat de Gazaboot activisten zo ontzettend bedreigd worden. Oncontroleerbare beweringen over een eventuele aanslag op Hedy Epstein moeten het allemaal nog een beetje dramatischer maken:

"Hedy Epstein, haar oude vriendin van zeven en tachtig, holocaustoverlevende, hoopt dat het nu lukt. Een keer kreeg ze voor ze zou gaan een lichte beroerte. De laatste keer werd ze twee dagen ervoor overvallen op straat door een man met een mes, door het feit dat ze niet van haar tas werd beroofd is het aannemelijk dat iemand haar af wilde schrikken om mee te gaan."

Helemaal in de fout gaat Anja als ze "duistere krachten" van de moord op Vittorio Arrigoni beschuldigt:

"Ook de moord op Vittorio heeft maar weinig mensen afgeschrikt, al was het ontzettend schokkend vooral voor de mensen die hem kenden. Er zijn nog steeds zware verdenkingen dat het niet toevallig is dat hij werd gedood, een van de activisten van de boten, en niet een willekeurige andere buitenlander – maar de hoofddader heeft zichzelf van kant gemaakt voor hij gepakt kon worden, en zijn jongere door hem gerecruteerde handlangers weten niet veel, het is de vraag of het werkelijke verhaal ooit boven tafel zal komen."

Anja begrijpt nog steeds niet of wil niet begrijpen of verbergt dat ze het begrijpt, dat het werkelijke verhaal al lang boven tafel gekomen is. Salafisten hebben een hekel aan Hamas en aan de Hamas-vrienden, omdat de hedonistische levenswijze van Vittorio Arrigoni, met zijn tattoos en zijn pijp en zijn Che Guevara-lookalike gedrag de mensen maar van de ware Islam afhoudt. En daarom hebben ze hem een kopje kleiner gemaakt, net als ze met andere tegenstanders doen. Voor niets gaat de zon op.

In dier voege is het verhaal van Anja ridicuul, kwaadaardig en misleidend. Maar waarom vertel ik dat eigenlijk aan jullie? Intussen nog niets van de vriendin van Vittorio Arrigoni, Inge Neefs gehoord. Waar zou ze zijn?  

Monday, June 13, 2011

Wo die Weser einen großen Bogen macht

Antropologische verkenningen op het Duitse Platteland. Als het Kaiser Wilhelm Denkmal in zicht komt, zijn de herinneringen niet meer tegen te houden. "Hier bist du geboren, hier bist du zuhaus." Zeg ik tegen mijn kinderen dan. Hier hebben we lange wandelingen door de bossen gemaakt. Hier reed ik 's nacht terug nadat mijn eerste zoon geboren was en natuurlijk anderhalf jaar later nog een keer nadat de tweede zoon geboren was. Mijn vrouw en ik worden steeds vrolijker en de kinderen steeds zwijgzamer. Zingen in de auto. Voetballiederen. "Wisten jullie dat Yellow Submarine de enige Beatle song is die in een voetballied veranderd is? "Zieh den Bayern die Lederhose aus, Lederhose aus, Lederhose aus." Nou dat wist mijn ene zoon nog niet en het interesseert hem ook geen bal. Jammer.

Het zilveren huwelijks feest van mijn schoonzus en zwager start in dezelfde kerk waar ze elkaar ook het ja-woord gegeven hebben. Memories. Deze keer vormen mijn andere schoonzussen en enkele nichtjes een gospelkoor met zang en dans. Bij het lied "Amen" proberen ze de medegelovigen aan te moedigen ook mee te klappen. Maar dat zijn de Luthersen niet gewend en het blijft stil in de kerk. Geen gekke veranderingen hier. Dat we in de kerk zitten bij een zilveren bruiloft is al mooi genoeg.

Meteen na de kerk gaan we naar het restaurant. Lekker middageten. Dat weten jullie niet, maar bij de Duitse bruiloften krijg je goed te eten en wat ook wel zo handig is: Het eten is voorspelbaar. Eerst soep met veel balletjes. Dan salade. Nog steeds geen komkommer en tomaten trouwens. Jammer voor de Nederlandse tuinders. Verschillende soorten vlees, aardappelkroketten, groenten.

Nu komt mijn volgende Antropologische Verkenning. Als de ijstaart met brandende kaarsen wordt binnengebracht, speelt de band een ritmisch liedje en gaan de bruidsgasten meeklappen. Ik weet niet hoe dat Antropologisch te duiden is, dat de Duitse plattelandsbevolking wel klapt voor ijstaart, maar niet voor het amen in de kerk.

Na het middageten is het tijd voor verschillende spelletjes, op rijm gestelde voordrachten en andere door het huwelijk geïnpireerde gein.  Veel bedekte toespelingen op wat een 25-jarig huwelijksleven zoal met zich meebrengt aan sleur, gewoontes en eigenaardigheden. Intussen hebben de jongeren zich reeds uitvoerig tegoed gedaan aan het Noord-Duitse bier en gaan buiten staan roken.

Bij de huwelijks feesten zijn nog een groot aantal gebruiken in zwang. Bijvoorbeeld het "poltern", waarbij grote hoeveelheden porcelein en aardewerk tegen een muur gegooid wordt. Dat brengt geluk. Toen mijn schoonzus als eerste en teven jongste van de vijf dochters trouwde, moesten de veir oudere zussen op sokken en met bezems dansen. Daarbij werd jenever tegen hun benen gegooid.  Bij mijn schoonzus was het niet zo, maar is de bruid reeds zwanger, en dat kwam vroeger bij de boerenbevolking vaak voor, dan werd er babywasgoed voor het huis gehangen.   

 

Thursday, June 09, 2011

Wednesday, June 08, 2011

Italiaanse Anarchisten Struikelen over het Lijk van Vittorio Arrigoni

Ze durven wel bij de "A Rivista Anarchica"! Kritiek leveren op een pro-Palestijnse activist die net vanwege zijn leefstijl en mening, door salafistische extremisten is omgebracht. Vittorio Arrigoni zou de kant van Hamas hebben gekozen en kritiekloos achter deze terreurgroep staan. Het leven en streven van Vittorio Arrigoni zou sterke overéénkomsten met dat van 'baron' Alberto Asor Rosa vertonen. Dat is een marxist die onlangs voorstelde om de democratie tijdelijk aan de kant te zetten om de republiek Italië tegen het fascisme te beschermen. Waar heeft mensenmens, pacifist en humanist Vittorio Arrigoni dit nu weer aan te danken?
 
Waarschijnlijk hebben de communisten in Milaan net iets te vaak Bandiera Rossa gezongen en is dat de dames en heren anarchisten in het verkeerde keelsgat geschoten.

De anarchist Franco Vite verslikte zich in zijn eten toen hij nummer 363 van A Rivista Anarchica opsloeg.  Francesco Codello maakt in het anarchistische tijdschrift gehakt van het zogenaamde 'pacifisme' van Vittorio Arrigoni. Het pacifisme zou alleen maar gebruikt worden als het hem uitkomt en wordt waardeloos als je tegelijkertijd een autoritaire beweging als Hamas steunt. De moeder van Arrigoni zou het lijk van haar zoon alleen via Egyptische grond hebben willen vervoeren en kiest daarmee tegen Israël en geeft impliciet te kennen de Arabische dictatuur niet zo'n probleem te vinden. Franco Vite weigert nog langer het beroemde anarchistische tijdsschrift te lezen als dit soort modder naar revolutionairen gegooid wordt. Fittie!!

Het is natuurlijk geweldig dat er ook onder linkse mensen eindelijk eens een discussie over de autoritaire kant van Hamas gevoerd wordt. Het doet mij deugd dat zo'n debat onder anarchisten plaats vindt. Ik heb me altijd al afgevraagd wat er ins hemels naam zo anarchistisch aan Hamas en Hezbollah is en wat er zo links aan de Islam is. Misschien formuleren de Italiaanse anarchisten daar als eerste een antwoord op. 

Monday, June 06, 2011

Marabout Vittorio Arrigoni

Antropologische verkenningen rond het graf van Vittorio Arrigoni. In de Farrahin buurt ten oosten van  Khan Younis in het zuidelijke gedeelte van de Gaza strook, is een schijngraf voor de vermoorde Italiaanse pro-Palestina activist Vittorio Arrigoni opgericht. Na de schijnbegrafenissen op de Westelijke Jordaanoever is dit de volgende stap in een islamitische heiligverklaring van de door salafistische moslims vermoorde activist.

In de officiele pure islam die onder andere door de moordenaars van Arrigoni wordt aangehangen, is geen plaats voor heiligen. Je hebt God, de Profeet en de Koran en dat is alles. Meer heb je niet nodig. Graf vanShrine to the slain Italian solidarity Vittorio Arrigoni Farrahin neighborhood east of Khan Younis in southern Gaza Strip pic1 Zelfs de imam heeft niet zo'n hoge status dat er vorm van heiligheid aan wordt toegekend. Koningen die toch gebruik van de islam willen maken om hun gezag op aarde op een religieuze manier te legitimeren, moeten op zijn minst pretenderen een afstammeling van de profeet of van zijn schoonzoon Ali te zijn.

Toch zijn er in de islamitische traditie vele voorbeelden van heiligen, zogenaamde marabouts, die een hoge status in de religieuze beleving van de volgelingen hebben. Rond het graf van de marabout worden heiligdommen gebouwd. Het aanraken van het graf of voorwerpen van de marabout kan een geneeskrachtige werking hebben, terwijl het negeren van de voorschriften van de marabout een ziekmakende en zelfs doodmakende werking kan hebben. 

Rond de doodsdag van de marabout worden vaak feesten en markten georganiseerd, waarbij het vlees van ter plekke geslachte vee ook weer 'baraka', dat is een heilige gezondmakende kracht heeft. Je kan je voorstellen dat ik als vegetariër een bijna onoverkomelijke paradoxe situatie uitgeleverd was, toen in 1983 ter ere van mijn aanwezigheid bij het feest van de marabout Sidi Mohammed  een geit werd geslacht en mij een stuk van het vlees werd opgediend. Ik heb het opgegeten.

De marabouts waren islamitische geestelijken die het gebied Sudan en Magreb islamiseerden. In witte gewaden gehuld en vaak voorzien van kennis die de plaatselijke arme bevolking niet had, speelden ze een belangrijke rol en werden na hun dood tot heiligen gemaakt. De berberse cultuur werd op deze manier vermengd met de strenge rigide islamitische gebruiken.

Ik heb meegemaakt dat gastarbeiders uit Tunesië geen financiele bijdrage aan het zerda feest in hun geboortedorp gaven en helemaal in Frankrijk wonende ziek werden en nare nachtmerries over de marabout kregen. Er moest een vrouwelijk medium aan te pas komen om de boel weer glad te strijken, offers te brengen en na een toegezegde geldelijk steun de nachtmerries te laten verdwijnen. Dus geen grapjes over de marabout maken. Ook niet hieronder in de comments.

Nu ligt Gaza wel wat dichter bij Mekka en de officiele rigide "echte" Islam is er wel wat beter vertegenwoordigd, maar toch zou het mij helemaal niets verbazen als er straks iemand bij dit graf van een enge ziekte genezen zou worden en Vittorio Arrigoni uitgroeit tot een echte marabout. Met genezende kracht en alles wat er op en eraan zit. Heeft zijn leven toch nog ergens nut voor gehad. 

Tot die tijd wil ik graag de antropologische collega's die het gebied binnenkort bezoeken willen toevoegen: Stay Human. En vooral: Stay Alive

Sunday, June 05, 2011

Gaza, Stay Human; Vittorio Arrigoni. The Book review

After the International Solidarity Movement (ISM) peace activist Vittorio Arrigoni was killed by muslim extremists in Gaza, his book about the Cast Lead 2009 Gaza war was immediately sold out. Now the new edition of the book  is published we can finally read what Vittorio really meant, when he finished his blogs with the statement : "Stay Human". 

Its hard to comment the book "Stay Human", as it hardly describes anything in Gaza, nor is it a personal witness report from inside. His blogs are more a collection of anti-Israel statements with references to the war events.When we expect to learn more about the life, ideals or actions of Vittorio Arrigoni, the book is disappointing. The few details about the life of Vittorio Arrigoni can be summarized in a few sentences. Vittorio lives in an appartment near the beach of Gaza. He visits Stay human his ISM colleagues in Gaza and they tell him what happens. He spends a lot of time in internet cafés and press offices, where he uses his laptop to write  war reports or to search the internet for news about the war. Sometimes he is off for a few days and when he comes back he wonders that the building is still there. He finds a note from the Israeli airforce on his doorstep which warns the inhabitants of the neighbourhood. Were he has been and what he has done in the mean time stays unclear. Inge Neefs, the Belgian ISM-activist even writes that Vittorio sometimes turns off his mobile phone for days.

He and his ISM fellows supervize the Gaza ambulances who bring war victims to the hospitals, because they state that Israel tries to kill the ambulance brothers. We would expects to read the horrible details of the wounded and dead as transported by the ambulances to the hospitals. Its a pity that Vittorio is only able to write about stories that other people tell him. We can't check them and its not him who saw it.

In the mean time Vittorio Arrigoni tells us stories about details of the Cast Lead war that we already have read on the Electronic Intifada and in blogs of Anja Meulenbelt. Israel has used phosfor bombs, which is forbidden. I hoped to read about the wounds and destruction caused by the phosfor bombs, so maybe even a notorious zionist like me could be convinced about the wrongness of this deeds. Nothing of this kind of information is found in the book at all. Children even are playing with the rests of the phosfor granates and try to make new fires. This is what Vittorio describes, not me. Arrigoni reveals the codes and numbers of the used phosfor grenates (M825 155mm smoke projectiles) which learns us that these are smoke grenates as used by military to hide the attacking forces. The grenates are not meant to damage humans or buildings.

Vittorio Arrigoni has a strange fixation on children, especially child victims. All pictures in the book show us dead children bodies. On almost every page of the book, Vittorio Arrigoni tells us that Israel kills Palestinian children. Unfortunately Vittorio is not able to talk with the children. He is depending on translation given by other members of the ISM. This leads to very strange situations when a young child tells the ISM activists that "Hamas has caused this war" and a female ISM activist starts to explain the Palestinian history to the child , trying to convince it that Israel is to blame for everything. This one sentence reveals the whole demagogic content of the book where Vittorio repeatedly states that he is not in favour of  Hamas, Fatah of PFLP.

Vittorio Arrigoni Unintentionally Arrigoni gives us some details which are in shart contrast to the other sentences and statements in the book. At the one hand the ISM continu to state that Gaza does not have hospitals, nor medical suppplies, due to the "criminal siege". At the other hand Arrigoni states that 57 medical centres, 51 schools and 59 UN schools are hit by bombs. Also Arrigoni describes how the Israeli airforce calls doctors in the hospital before attacking it to give the possibility to disappear before the bombing. This is in contradiction to the opinion that Israel wanted to "massacre Palestinians".       

We don't expect an objective and balanced story when an ISM peace activist writes a book about the  Gaza War. Still it would be interesting to hear what really happens in Gaza during the war. In stead the book is repeating the verbal attacks against Israel, that we can read all over the internet. It does not give much eye witness information about the daily life in Gaza during the ware which we would not be able to perceive from other sources. In that sense the book 'Gaza, Stay Human' is disappointing.

Still I regard Vittorio Arrigoni as a victim of the  jihad. Radical muslims, even more extreme then Hamas have killed Vittorio Arrigoni and that is a shame. Probably Vittorio with his western and canty lifestyle has done or said something that provoced the salafist kidnappers. He came to Gaza to help and  did not realize the dangers, which were fatal for him.

De staat organiseert het verzet tegen de status quo

In het boek "1948" van George Orwell komt het al voor. De hoofdpersoon verzet zich tegen de alomvattende, alle aspecten van het leven bepalende dictatuur van het proletariaat. Uiteindelijk blijkt de staat zelf het verzet te hebben georganiseerd. Nu onthult de Telegraaf dat de beroepsactivist Paul Kraaijer in opdracht van de geheime dienst BVD, in Zwolle een afdeling van de Anti Fascistische Actie (AFA) heeft opgezet. Sinds de jaren '90 is hij al actief in de AFA en de Dierenrechtbeweging. De staat organiseert het verzet. 

Ik bedoel waar blijven we dan? Welke groepen bedreigen de huidige status quo? En welke radicale groep wordt nu opgezet door de AIVD? 

In de jaren '60 heeft de Nederlandse geheime dienst BVD al een eigen marxistisch-leninistische op China gerichte partij  met krant en actievergaderingen opgericht.  Daarvan kan je dan nog zeggen: "De Chinese bedreiging kan je niet vroeg- en goed genoeg onderzoeken". In 2004 bleek dat de AIVD zelf de woning voor de Hofstadgroep in Den Haag heeft georganiseerd en zelfs een granaat erbij heeft geleverd. Helaas werd die granaat naar politieagenten die het pand bestormden gegooid. Goed dat de geheime dienst het moslimterrorisme zo goed weet te infiltreren. Hoewel je je kan afvragen of die Hofstadgroep anders ooit een granaat gegooid zou hebben.

Wie bedreigt de status quo op dit moment nu het meest? De AFA , de Internationale Socialisten, Rob Groenhuijzen? De status quo van dit moment is de geweldige multiculturele samenleving, met leuke voetbalactiviteiten , uitheems eten en allerlei gezellige culturen dwars door elkaar. Het staatsjournaal maakte er gisteren nog reclame voor. Wie bedreigt die status quo het meest? Wilders! Wilders heeft zelfs kritiek op het koningshuis, wat andere ingekapselde partijen al lang niet meer hebben.

Je kan er dus van uit gaan dat de AIVD zal proberen een PVV-afdeling op te richten. Misschien is zelfs wel een kamerlid van de PVV werkzaam voor de AIVD. Met al die ex-politieagenten, ex-journalisten en ex-mariniers in de kamer voor de PVV zou me dat helemaal niets verbazen. Zoals bekend uit het boek van Rudi Meurs over de BVD recruteert de geheime dienst zijn informanten het liefst onder journalisten, buitenlanders en politieagenten.

Opvallend en hilarisch zijn de artikelen die de AFA-infiltrant voor Ravage schreef. Hij riep op tot verbreding en bekritiseerde de fanatieke Palestinasjaaltjes die alleen maar wilden vechten. De AIVD roept op tot verbreding! Het is niet geheel duidelijk of Paul Kraaijer dat op eigen initiatief heeft geschreven of dat de AIVD graag een brede anti-fascistische beweging wilde creëren die de politieke tegenstanders uit de weg kon ruimen. De AFA als knokploeg van de gevestigde orde. De AFA is de knokploeg van Groenlinks.

Wat is het volgende? De AIVD die oproept de PVV te democratiseren?

Wednesday, June 01, 2011

Het falen van Rob Groenhuijzen

"Het leven en streven van Rob Groenhuijzen beslaat slechts een voetnoot in de geschiedenis van het Nederlands terrorisme". Zo wordt het verleden van de voorzitter van de stichting Nederland-Gaza door de Electronic Intifada gebagatalliseerd. En geheel terecht natuurlijk. Alles dat de man tot nog toe heeft aangepakt is jammerlijk mislukt, van de wapenroof in België tot en met de brandbom die hij in Nijmegen probeerde te gooien. Van de pathetische schrijverij in het "Handboek voor Vrijheidsstrijders" tot en met de Nederlandse Boot naar Gaza.

Laten we het nog een keer opnnoemen:

-Docent aan de Sociale academie

-Wapenroof

-Capelse arrestatie

-Brandbom
-Leiderschap Rode Jeugd

-Handboek

-commentaar op de dood van Louis Seveke

-Voorzitterschap van de Nederlandse Gaza-Boot

-PVV uitnodigen voor een discussie