Disclaimer

De bijdragen aan het maatschappelijke debat, zoals op dit blog gepubliceerd, zijn bedoeld als ondersteuning van het recht op vrije meningsuiting. Mocht u desondanks in uw eer of goede naam aangetast worden, of nog erger dat u door deze teksten gekwetst wordt, lees dan eerst even de bijgaande disclaimer.

Thursday, February 25, 2016

Tien feitjes over de Februaristaking van 1941, die je niet wil weten

De Februaristaking van 1941, beroemd geworden omdat het de eerste en enige keer in Europa was, dat arbeiders tegen Jodenvervolging in actie kwamen en staakten, is intussen een mythe van ongekende proporties geworden. Symbool van nationale eenheid, waar zowel de koning, als de anti-zwarte-piet-activist, als de PVV-er zich in kan herkennen. Door de Februaristaking te herdenken zeggen we eigenlijk: Wij Nederlanders zijn best wel goed bezig. Tenminste na de oorlog.

De volgende feitjes over de Februaristaking wil je daarom niet horen. Wie je ook bent: extreem-rechts, of extreem-links, of gematigd democraat. Nu stoppen met lezen. Ik heb je gewaarschuwd.

Net als de  meeste mythes, blijkt bij nadere bestudering van feiten, dat er  allerlei dingetjes niet kloppen. De mythe is een mythe en de werkelijkheid is anders. Maar wat kan ons het schelen?

1) De Februaristaking werd eigenlijk  door de CPN voorbereid als staking tegen de  gedwongen arbeidsdienst in Duitsland. De CPN-leiding (Paul de Groot) wilde alle arbeiders verenigen en heeft geen opdracht gegeven de staking tegen geweld tegen Joden te organiseren.

2) De Februaristaking werd georganiseerd door individuele communisten, zonder de instemming van de CPN, samen met andere Amsterdammers. Later werd de geschiedenis herschreven, zodat het leek alsof de CPN de staking heeft georganiseerd.

3) Twee namen van de groep initiatiefnemers van de Februaristaking werden na 1950 niet meer genoemd: Jansen en Dieters. De CPN heeft opdracht gegeven deze namen uit de officiele geschiedsschrijving te schrappen. Jansen en Dieters hebben zich tijdens de verhoren door de Duitse geheime dienst van het communisme als ideaal gedistantieerd.

4) Eén van de belangrijkste organisatoren, Piet Nak, werd zodanig mishandeld door de Gestapo, dat hij na de oorlog niet meer heeft kunnen werken. Volkomen zonder geld en middelen heeft hij zich als goochelaar  in leven kunnen houden.

5) In de jaren vijftig werden er ooit één keer drie herdenkingen voor de Februaristaking gehouden. Eén met de Koningin erbij, de ander met de CPN en een derde met de dissidenten van de CPN.

6) Op oude foto's zie je bij de herdenking van de februaristaking ook mannen in blauw overall, met een witte band om de arm en een stengun (machinegeweer) in de hand. Dat uniform is van het Nationaal Verzet van Prins Bernhard, die echter tijdens de Februaristaking geen enkele rol speelden.
Het Nationaal Verzet greep direct na de oorlog de macht, toen er een machtsvacuüm dreigde.

7) Voor het standbeeld van de Dokwerker, ter herdenking aan de Februaristaking, staat geen dokwerker model, maar de Haarlemse timmerman Willem Termetz.  

8) Piet Nak werd eind jaren zestig opnieuw bekend, vanwege zijn acties tegen de Vietnamoorlog. In 1969 richtte hij het Palestina  Komitee op.

9) Vanwege zijn heldhaftige optreden tijdens de Februaristaking, kreeg Piet Nak het Yad Vashem herdenkingsteken. Nadat hij zich met het Lijdende Palestijnse Volk had gesolidariseerd, heeft hij het Yad Vashem-teken weer terug gegeven.

10) In 1991 nog, werd Piet Nak niet toegelaten tot de officiele herdenking met de koningin. Hij stierf, verbitterd, vereenzaamd, korte tijd later, in Beverwijk.

Tuesday, February 16, 2016

Relschopper Schilderswijk ontmoet PFLP terroriste






De zegetocht van PFLP-terroriste Leila Khaled langs de Nederlandse extreem-linkse jeugdhonken bracht haar ook bij de activisten van Movement X. De veroordeelde Schilderswijk-relschopper Said Roustayar, net op voorwaarden vrijgelaten, na een gevangenoisstraf van drie maanden wegens het in brand steken van een bouwkeet, wilde graag met haar op de foto.

Said Roustayar bevindt zich in dubieus gezelschap. Ook de voormalige pijpbomsmokkelaar Ibrahim el-Baz en de Palestina-Komitee-ideoloog Robert Soeterik wilden graag met de vliegtuigkaapster op de foto.

Deze trend om graag met PFLP-terroristen op de foto te gaan, is een breuk met het verleden. Eind jaren -zeventig en -tachtig identificeerde het Palestina Komitee zich sterk met de Fatah van Yasser Arafat. De PFLP-fractie werd zelfs uit het Palestina Komitee uitgesloten. Nu de rol van Fatah van Abbas uitgespeeld lijkt te zijn, worden de leden van het Palestina Komitee tot "Palestijnse Alleseters". Of het nu Hamas, PFLP- of de Arabische Knesset afgevaardigde Haneen Zoabi is, alles wat Palestijns is en geweld goedpraat- dan wel zelf pleegt- wordt verwelkomd in ons koude kikkerlandje.

Monday, February 08, 2016

Het moeilijke anti-islamisme

Keesjemaduraatje 8 februari 2008
(Precies acht jaar geleden)

We stonden met dertig mensen op de Dam tegen de islam te demonstreren. De ARD , met Annet Birschel kwam nog langs om te vragen wat we in 's hemelsnaam tegen de islam zouden kunnen hebben. De krakers van het dichtbij gelegen Vrankrijk stonden op twee meter afstand tegen ons te schreeuwen, hetgeen nog een hilarisch Dumpertfilmpje over het vriendje van Natasha Gerson opleverde. Wat waren het toch mooie tijden. Toch wringt er iets. Daarover schreef ik het volgende artikel op Het Vrije Volk.


"Waar Geert Wilders steeds bang voor is geweest, wordt nu zichtbaar bij SIOE Nederland. Een enkele extreem-rechtse demonstrant is in staat een gehele beweging in diskrediet te brengen. Hoe nu verder?


Op de SIOE demonstratie tegen de islamisering van Nederland, op 26 januari 2008, op de Dam in Amsterdam, waren weliswaar geen partijvlaggen, rechts-extreme symbolen en racistische leuzen toegestaan, maar toch trok de aanwezigheid van één enkele figuur, Ben van der Kooij, de gehele demonstratie in een rechts-extreem vaarwater.  Ben van der Kooij is een bekende activist, met contacten in bijna alle racistische, nationalistische en fascistische groepjes in Nederland. Weliswaar deed hij op de demonstratie niets verkeerd, riep niets verkeerd en droeg geen verboden leuzen bij zich. Toch was zijn aanwezigheid genoeg reden tot discussie. Een discussie die helaas tot nu toe niet gevoerd is op de websites.

Wij willen graag weten of Monique van SIOE uit naïviteit een praatje staat te maken met een man die ze verder niet kent, of dat ze Ben van der Kooij vaag kent van vroeger, of dat ze van mening is dat iedereen die zich aan de regels houdt op de demonstratie welkom is, of dat ze het pijnlijk vindt, maar er op dat moment nu eenmaal niets aan kan doen. (Je mag toch nog wel een vraag stellen?) Alle opmerkingen hierover worden consequent van de SIOE website gehaald. Nadat er een opmerking over is gemaakt op mijn website, wordt ook de link naar mijn website weggehaald en uiteindelijk verschijnt de volgende zin op de website van SIOE: "Er zijn ook mensen bezig op het internet om zoveel mogelijk slechte informatie over ons te verzamelen, wat daar het nut van is, begrijpen wij niet, daar het juist die mensen zijn die zichzelf zo graag hun mening horen zeggen."

Al enkele jaren kunnen we constateren dat de extreem-linkse organisaties worden geïnfiltreerd  door radicale moslims die haat en geweld prediken. Voorbeelden van Internationale Socialisten die Hamas en Hezbollah steunen en enkele overtuigde jihadisten in hun gelederen hebben opgenomen. Daar kan je van zeggen : "Dat is maar een klein groepje."
In de Socialistische Partij zijn weliswaar bijna alle moslims van verkiesbare plaatsen verdwenen, maar toch zijn er nog steeds een grote groep mensen lid van deze partij, die Israël willen boycotten en de Palestijnse Fatah steunen. Dan kan je zeggen, dat de Socialistische partij niet aan de macht is en zowiezo alles kapot wil maken dat Nederland groot heeft gemaakt. We zijn nog niet klaar. Ook de PvdA heeft schandalen met extreme moslims, zoals Bouchra Ismaili en Hatice Can.  Zijn we er nu? Nee. Ook Doekle Terpstra wil uit redenen van politiek gewin of naïviteit, of beiden, de deuren voor de radicae islam wijd open zetten. Laatst zag ik op de webste van collega oud-kraakster en ex-voedselverdeelster Kristel, die nu op de Westelijke Jordaanoever (Judea en Samaria) woont, een verslag van christenen die uit solidariteit met het "Lijden van het Palestijnse volk" een paar dagen gaan olijvenplukken en een rondleiding langs "de Muur" krijgen.  "Zalig de armen van geest,want hunner is het Koninkrijk der hemelen." (Matteüs 5:3)

Of je nu bij de Socialisten, Sociaal-Democraten of de linkse Christenen gaat kijken, overal tref je die naïeve islamvriendelijke open-deur-politiek aan, die ons soms doet vertwijfelen en ons af doet vragen: "Waar kan je nog heen?". Binnenkort misschien niet eens meer naar de VS.  De bovenstaande alinea gaat er ongetwijfeld in als koek, bij de geachte lezer van het Vrije Volk. Toch vraag ik mij hier af, hoeveel naïeven en "nuttige idioten" er eigenlijk bij de anti-islamisten rondlopen. Als je tegen "de islam" gaat demonstreren trek je onvermijdelijk mensen aan die politiek onervaren zijn en ter plekke de verkeerde dingen gaan staan roepen. Of je trekt mensen aan die politiek zéér ervaren zijn en de demonstratie in een verkeerd vaarwater trekken. Als we zo kritisch zijn ten opzichte van extreem-links en links, moeten we ook zelf tegen kritiek kunnen en die discussie ook aangaan."

En dit was één van de reacties:

"dinsdag 12 februari 2008 15:30:03
Beantwoorden aan:
Ad Rem (adrem@adrem.nl)
Aan: keesjemaduraatje
Wat ben jij een ongehoord grote boeren klootzak, met jouw gore, want ongefundeerde, kutbeschuldigingen aan het adres van Sioe. Jij bent gewoon een linkse trol die erop uit is om de anti-islambeweging hier te lande van binnenuit op te blazen. Nou ja, dat zal je niet lukken, want Sioe is net ff slimmer dan jij, hufter! "


We leven nu acht jaar later. Mijn standpunt blijft ongewijzigd en er zijn steeds weer nieuwe organisatoren en groepen die in de zelfde val trappen en dezelfde fout maken.

Sunday, February 07, 2016

De drama-driehoek van het PEGIDA protest

Het schouwspel dat het PEGIDA protest gisteren op de Blauwbrug in Amsterdam toonde, bevat zoveel symboliek en drama, dat het haast niet meer te tellen is. Als de anti-fascisten zich verzamelen bij de Dokwerker, dan weet iedereen wel dat daar het standbeeld van de Februaristaking van 1941 staat. De enige keer dat Nederlandse arbeiders zich daadwerkelijk voor onderdrukte Joodse landgenoten hebben ingezet.

Blauwbrug
Daar waar de PEGIDA had moeten demonstreren, staat het gedenkmonument voor Joods verzet tijdens de Tweede wereldoorlog. Ook zeer symbolisch. Door een bommelding mochten de PEGIDA demonstranten niet op die plek staan en werden naar de Blauwbrug verdreven. De Blauwbrug is bekend van het anti-monarchistisch verzet tijdens de kroning in 1980. Deze keer hield de ME stand, waarschijnlijk omdat de PEGIDA helemaal niet wilde vechten. De route die de meute in 1980 , na de val van de Blauwbrug nam, komt overéén met de route die de wederdopers op 11 februari 1535 namen, toen ze naakt en wel het stadhuis bestormden en de burgemeester vermoordden.

Spinoza
Nadat gisteren duidelijk werd, dat de PEGIDA van twee kanten werd ingesloten, moest er in allerijl een nieuwe locatie gevonden worden. De Gemeente bood aan bij het standbeeld van Spinoza te gaan demonstreren. Het is onduidelijk of de Gemeente Amsterdam en de politiecommandant deze plek hebben aangeboden vanwege de strategisch gunstige locatie, of dat de symbolische waarde van het standbeeld een rol heeft gespeeld. Baruch Spinoza werd immers op 27 juli 1656 wegens ketterij en verloochenen van God uit de Portugeese Synagoge (naast de Dokwerker) verstoten.

De twee groepen demonstranten PEGIDA en antifascisten stonden gisteren tegen elkaar te schreeuwen dat het een lieve lust was, zonder zich van de symbolische waarde van de locaties bewust te zijn. Het is niet duidelijk of ook maar iemand zich afvroeg of het protest tot een oplossing van de problemen zou leiden. Beide groepen bieden geen oplossing voor de problemen waar Europa voor staat.

Dramadriehoek
Het protest, de communicatie en het duwen en trekken voltrekt zich volgens een schema dat in therapeutische groepen de Dramadriehoek wordt genoemd. In de dramadriehoek zijn slechts drie posities denkbaar: De Aanklager, Het Slachtoffer en de Helper. Kies uit!

De PEGIDA demonstranten kiezen eerst de positie van aanklager, als ze roepen dat de asielzoekers ons land overspoelen, dat de islam onze cultuur bedreigt en dat onze vrouwen in hun kont worden geknepen door islamieten. Het is kortom weer allemaal de schuld van de ander, de buitenstaander, de indringer. Op het moment dat de burgemeester van Amsterdam niet de juiste plaats voor de demonstratie aanbiedt, en de demonstranten niet genoeg beschermt, wordt de woordvoerder van PEGIDA, Edwin Utrecht, tot slachtoffer. PEGIDA is slachtoffer van willekeurig beleid van de Gemeente. De media willen niet naar hem luisteren en geven de leuzen van PEGIDA verkeerd weer. De rol van PEGIDA als helper wordt niet helemaal duidelijk, maar het bordje "Ik doe dit voor mijn dochter en kleindochter" dat een mevrouw uit Heerlen bij zich droeg, duidt er op dat er wel degelijk altruïstische motieven bij de PEGIDA demonstranten aanwezig waren.

Anousha Nzume
Bij het standbeeld van de Dokwerker heeft de goedgeorganiseerde linkse beweging intussen een podium opgebouwd en spreken goed articulerende beroepsactivisten de menigte toe. Het is niet helemaal duidelijk waarom er Palestijnse- Koerdische- en Filipijnse- vlaggen bij de anti-fascistische demonstratie getoond werden, maar voor rationele argumenten moest je gisteren zowiezo niet in Amsterdam zijn. De Zwarte-Piet activiste Anousha Nzume spreekt de menigte toe en benadrukt vooral de helpende rol in de dramadriehoek. Vluchtelingen zijn altijd welkom. Laat ze allemaal maar hierheen komen. Quasi om haar rol als zwarte vrouw extra te benadrukken, heeft ze zelfs haar naam laten veranderen van Anna Steijn naar Anousha Nzume. Daarmee, door perse Afrikaans te willen zijn en geen hockeymeisje uit Wassenaar, kruipt Anousha Nzume bewust in haar slachtoffer rol.
Het is duidelijk in welke situatie de antifascisten in hun rol van aanklager kruipen. Namelijk als ze na hun eigen demonstratie via de Mozes-en Aaronkerk ongehinderd naar de PEGIDA kunnen lopen en daar de zeventig tot tweehonderd PEGIDA demonstranten bespugen, uitschelden en toeschreeuwen. Dat groepje op de Blauwbrug zou in hoogst eigen persoon "Het Fascisme" van Nederland belichamen, aldus de aanklagers van links.  En als dat zou gebeuren, dan zou links opnieuw een spoorwegstaking houden en een ondergronds verzet oprichten, want dan zouden ze slachtoffer zijn. Sommigen konden niet op die nieuwe tijd wachten en werden nu al opgepakt.  


Top-slachtoffer van de dag is Frank van der Linde, die tientallen doodsbedreigingen uit extreem-rechtse hoek kreeg. Hij kwam bijna klaar, zo opwindend vond ie het. Het is niet helemaal duidelijk waarom de fascisten juist hem gingen  bedreigen, want hij heeft tijdens de demonstratie alleen maar rondgelopen en niemand pijn gedaan. Misschien heeft hij het uit zijn duim gezogen.

Intussen kunnen we met zijn allen blijven doordraaien in de mallemolen van slachtoffer-dader en helper, maar het lost niets op. Morgen wordt er misschien een grote aanslag op een doel in Nederland gepleegd en dan moeten we weer met zijn allen één zijn. Dan gaan we weer bloemstukken, kaarsjes en beertjes op een plek neerleggen.

Daarom roep ik vanuit deze plek de Nederlanders op, de rust te bewaren en naar oplossingen te zoeken.

Saturday, February 06, 2016

Leila Khaled (PFLP) zat maar 23 dagen in de gevangenis

De Universiteit Utrecht en de Stichting Democratie en Media, van Marianne Sax en Heikelien Verrijn Stuart, doen alsof de PFLP-terroriste Leila Khaled een icoon van vrijheidstrijd is. De conferentie 'Stateless Democracy' ,van afgelopen weekend, moest deze vliegtuigkaper persé uitnodigen om te laten zien hoe vrijheidslievend en liberaal de organisatoren zijn.

In werkelijkheid blijken de PFLP en de met hen verbonden Westerse stadsguerilla, wreed en antisemitisch te zijn. De Joodse passagiers werden tijdens de kapingen van de andere passagiers gescheiden. Tot de dag van vandaag jaagt de PFLP op Joodse burgers.

Vorige week beschreef ik al hoe Leila Khaled tijdens haar laatste vliegtuigkaping afging en binnen twee minuten bewusteloos op de grond lag. Maar hoe ging het verder?

Het drama was na de arrestatie van Leila Khaled nog lang niet voorbij. Drie andere vliegtuigen zijn op die dag tegelijkertijd gekaapt. De twee mannen met Senegalese paspoorten hebben een Pan Am vlucht gekaapt en zijn naar Egypte gevlogen. TWA en Swiss Air vluchten worden gekaapt en naar Amman  in Jordanië gedwongen. De Israëlische geheime dienst Shin Bet stuurt een kort bericht naar de piloot Bar-Lev: 'Over en uit, kom naar huis.'

Hij heeft twee gewapende Shin Bet officieren - Kol, en een tweede agent die aan de achterkant van het vliegtuig zit - plus een dode man en een internationaal gezochte terrorist- aan boord. Shlomo Vider, de chief stewardess, is door de kapers neergeschoten. Alvorens te reageren op orders van de Shin Bet's - Bar-Lev weet niets van de andere kapingen - roept hij een dokter naar voren te komen, om chief-stewardess Vider te onderzoeken. De meest gekwalificeerde persoon aan boord is een tandarts. Hij oordeelt dat Vider in stabiele toestand is. "Ik wist niet of het wel waar was" zegt Bar-Lev. Er kunnen innerlijke bloedingen zijn.

Bar-Lev vertelt Tel Aviv dat Vider geen vijf uur kan vliegen. Hij vraagt toestemming tot landen in London. Het hoofdkwartier beveelt hem echter opnieuw om terug te keren naar Israël, maar Bar-Lev heeft contact opgenomen met de Britse autoriteiten en begint te dalen. Onderweg hoort hij de stem van een El Al piloot die voorbereidingen treft op te stijgen van Heathrow naar Israël. "Ik vertel hem over te schakelen op de interne frequentie," zegt Bar-Lev.

Snel en in het Hebreeuws bespreekt hij zijn plan met de andere piloot: Hij gaat in de buurt van het andere vliegtuig landen. In de commotie, zou niemand merken dat de twee gewapende Shin Bet marshals tussen de wielen door uit het vliegtuig glippen en in het andere vliegtuig stappen. Het laatste wat hij nodig heeft is dat de twee gearresteerd worden door de lokale autoriteiten en eventueel aangeklaagd wegens het doden van de Sandinist Argüello.

Hij beweert bij hoog en laag, dat  hij gewoon het vliegtuig gevlogen heeft, de hele tijd, en niet weet hoe de Nicaraguaanse terrorist is overleden.Bar-Lev heeft een goede reden voor zijn bezorgdheid. In februari 1969 is een Shin Bet air marshal in zurich aangeklaagd wegens het doodschieten van een terrorist.

Nadat Bar-Lev het vliegtuig heeft geland, verwelkomt de bemanning een Brits medisch team aan boord. De chief stewardess komt net op tijd in het ziekenhuis. Vijf minuten  later zou ze dood zijn geweest. Als Bar-Lev de deur probeert te sluiten en terug te vliegen naar Tel Aviv, komen verschillende gewapende agenten van de Britse geheime diensten binnen en zeggen: "Deur open houden, u bent op het  grondgebied van Groot-Brittannië. "

Bar-Lev en de rest van de bemanning worden meegenomen voor verhoor. Hij zegt: "Ik vertelde hen niets." Hij staat erop dat hij gewoon het vliegtuig heeft gevlogen , de hele tijd, en niet weet hoe de Nicaraguaanse terrorist is overleden. Een El Al security officer print in de tussentijd tickets voor de twee Shin Bet agenten.

Bar-Lev en de bemanning worden de volgende dag vrijgelaten. De Britse autoriteiten weten dat ze liegen, maar kunnen geen bewijs vinden. Leila Khaled blijft in het Verenigd Koninkrijk. Ze wordt drie weken later vrijgelaten om aan de eisen van kapers van een Brits vliegtuig in Bahrein te voldoen.

Voor Bar-Lev echter, is de beproeving nog niet voorbij. Bij terugkeer naar Israël wordt hij ondervraagt. Waarom wilde hij de security officer in de cockpit hebben? Waarom heeft hij een direct bevel om terug te keren naar Tel Aviv genegeerd? Waarom heeft hij het oordeel van de tandarts in de wind geslagen?

De volgende dag krijgt hij een jaar verbod om voor El Al te vliegen. De piloot belt direct met Golda Meir en vraagt haar zijn kant van het verhaal te mogen vertellen. Na zijn verhaal aan Golda Meir krijgt hij twee weken verlof en een onderscheiding voor getoonde moed.


Tuesday, February 02, 2016

Bedgeheimen van Annemarie Jorritsma

Lief dagboek,

vandaag lekker vroeg wakker geworden. Laat de buitenwereld maar ver weg blijven. Daar komt Gerlof al tegen me aangekropen.

Ik denk terug aan mijn tijd als kamerlid en later ook wel als minister. Dat ik in die tijd nog uitging in Den Haag. Dan ging ik in mijn eentje naar een homobar, want mannen, ook de Nederlandse mannen, die kunnen erg lastig worden. In een gay gelegenheid heb je nergens last van. Maar je mag je niet door de angst laten leiden.


Het lijkt of het bed totaal aan het veranderen is en daarin spelen, en ik zeg het heel eerlijk, Gerlof en ik een grote rol. We raken in een situatie, dat een klein dingetje plotseling heel groot wordt. Dat maakt een vrouw onzeker. Het loopt steeds verder uit de hand. Opeens voel ik alles veel groter worden.  Ik vraag me af: “Is het nou allemaal zo groot en is het zo anders, dan het was?” . Ik ga er wel in mee, want de dingen gaan nu eenmaal veel sneller en komen sneller bij ons binnen.

Ik tast met mijn linkerhand onder het dekbed en voel een hele dikke bouwfraude aankomen. “Geef het aan mij” hijg ik in het oor van mijn bouwondernemer. De grondwaterpomp in mijn keldertje schudt en vibreert, dat het een lieve lust is.  Ik word er warm van. Dan wordt de hele ellende in mij gepopt.

Gerlof vraagt aan mij: “Was dit verkrachting? “, maar dan zeg ik, en dat weet hij ook best: “Nee, het is alleen maar aanranding!”

Monday, February 01, 2016

De afgang van Leila Khaled (PFLP)


Leila Khaled (van de Palestijnse bevrijdingsorganisatie PFLP) is een graag geziene gast bij congressen en  discussies in heel Europa. Afgelopen zaterdag mocht ze haar mening over het thema "Stateless democracy", op de Universiteit Utrecht geven. Pikant detail bij de discussie is, dat die wordt gefinancierd door de Stichting Democratie en Media. Bestuursleden Marjan Sax en Heikelien Verrijn Stuart  ondersteunen graag initiatieven met een dubieuze achtergrond, zoals laatst ook de alternatieve Kristallnachtherdenking met Haneen Zoabi (PLO).


Hoe is Leila Khaled aan haar faam gekomen en wat voor terreur heeft ze eigenlijk gepleegd?

We gaan terug naar 1970. De PFLP van George Habash wil graag in het nieuws komen en kaapt regelmatig vliegtuigen. Slechts één keer eerder is een El-Al vliegtuig gekaapt en als gevolg daarvan is de deur van de cockpit in El-Al vliegtuigen voorzien van een stalen deur.

Op 6 september 1970 wordt  piloot Bar-Lev, die als 16-jarige in de 1948 Onafhankelijkheidsoorlog en later tijdens de 1956 oorlog heeft gevlogen, opgepikt uit zijn hotel in Amsterdam en naar Schiphol gebracht om de tweede etappe van  El Al Flight 219 van Tel Aviv naar New York te vliegen.

Voor vertrek vertelt de security officer van dienst op de luchthaven, dat er vier verdachte personen in het vliegtuig willen. Twee ervan hebben Senegalese paspoorten met opeenvolgende nummers; twee anderen, bezitten minder verdacht uitziende Hondurese paspoorten, maar hebben allemaal hun tickets op het laatste moment gekocht. Bar-Lev, verspert in overleg met de security officer, de Senegalese passagiers de weg. Ze mogen niet aan boord.

De piloot maakt een praatje met Avihoe Kol, een van de twee gewapende beveiligers op het vliegtuig. "Ik vertelde hem dat ik hem bij me in de cockpit wil hebben zitten". Kol was alleen in de eerste klasse. Dat is zo opvallend dat hij groot gevaar liep als eerste te worden doodgeschoten.

Kapingen waren geen nieuw fenomeen. Tijdens het vorige jaar alleen al, waren tientallen vliegtuigen gekaapt. Toch was El Al de enige luchtvaartmaatschappij in de wereld met gewapende bewakers en stalen cockpit deuren - voorzorgsmaatregelen die waren genomen na  de kaping van een El Al-jet naar Algerije in 1968.

Security agent Kol verzet zich tegen het verzoek in de cockpit plaats te nemen, maar doet het na aandringen toch maar. Op 29.000 voet hoogte, als het vliegtuig nog stijgt, flitst de noodverlichting aan. Bar-Lev roept: "We worden gekaapt." Slechts seconden later klinkt de stem van de stewardess door de intercom: twee mensen, gewapend met een geweer en twee granaten, willen de cockpit in. Als hij de deur niet zou openen, dan blazen ze het vliegtuig op.

Bar-Lev vraagt boordwerktuigkundige Uri Zach  om door het spionnetje te kijken. De "Hondurese" man, Nicaraguaanse-Amerikaanse Sandinistische activist Patrick Argüello, houdt een pistool tegen het hoofd van een vrouwelijke stewardess. Uri, zegt  door de gesloten deur tegen de piloot: "Ze gaan me vermoorden als je niet open doet."

Volgens de International Air Transport Association regels is een piloot verantwoordelijk voor het welzijn van zijn passagiers en moet daarom berusten in de eisen van de terroristen. De piloot doet echter precies het tegenovergestelde. Toegeven aan de eisen zal de veiligheid van de passagiers juist in gevaar brengen.Hij zegt hardop, "We zullen niet worden gegijzeld"

Bar-Lev zegt tegen de security officer zich goed vast te houden.  Hij gooit het vliegtuig in een snelle duik. De negatieve gravitatiekracht lijkt op de afdaling in een achtbaan. De vlieghoogte zou afnemen en door het verminderen van het drukverschil tussen de binnenzijde van het vliegtuig en de buitenlucht, zou een afgeschoten kogel of ontplofte granaat minder gevaarlijk zijn. De kapers zouden omver worden gegooid. De passagiers hebben allemaal hun gordels nog om en zullen er tegen kunnen.

Bar-Lev tilt de neus van het vliegtuig  op en drukt één van de vleugels naar beneden. Vervolgens duwt hij de neus van het vliegtuig naar beneden, richting aarde. Het vliegtuig begint te dalen en verliest 10.000 voet hoogte in één minuut. Als hij weer optrekt stapt security officer Kol uit de cockpit en schiet Argüello dood.

De tweede terrorist, Leila Khaled, met eerdere kapingen op haar naam, rolt een granaat naar voren, maar het ding ontploft niet. Ze valt flauw en wordt gearresteerd."De hele actie duurde twee en een halve minuut,"

(Op de foto: Leila Khaled vertelt de studenten wat "Stateless democracy" is)