Disclaimer

De bijdragen aan het maatschappelijke debat, zoals op dit blog gepubliceerd, zijn bedoeld als ondersteuning van het recht op vrije meningsuiting. Mocht u desondanks in uw eer of goede naam aangetast worden, of nog erger dat u door deze teksten gekwetst wordt, lees dan eerst even de bijgaande disclaimer.

Friday, February 24, 2017

Het Midden-Oosten ligt in Israël

De verkiezingsprogramma's voor de Tweede Kamerverkiezingen 2017, lopen achter de feiten aan. Alle linkse partijen hebben een paragraaf "Midden-Oosten" opgenomen. Als het echter over problemen in het Midden -Oosten gaat, dan hebben de partijen het niet over oorlog in Syrië, schendingen van mensenrechten in Turkije of Egypte. Het gaat in de verkiezingsprogramma's opnieuw alleen over Israël.

De linkse partijen hebben verschillende maatregelen tegen Israël in petto: van het opheffen van een handelsverdrag, tot en met het terugeisen van ontwikkelingshulp. De rol van Israël-basher is duidelijk overgenomen door Groenlinks. Waar de SP zelfs nog het bestaansrecht van Israël erkent (Anja Meulenbelt en Harry van Bommel zijn uit de picture), formuleert Groenlinks maar liefst zes eenzijdige maatregelen tegen Israël. Denk neemt zelfs een Arabische tekst en een Palestijnse vlag in het programma op. De PvdA is, met twee statements tegen Israël, nog het meest bescheiden. D66 steunt als enige partij expliciet de tweestatenoplossing.

Linkse maatregelen tegen Israël

GL
SP
PvdA
Art1
D66
Denk
Opheffen handelsverdrag
X

X
X
X

Erkennen Palestijnse staat
X
X
X
X
X
X
Sticker op producten uit de nederzettingen
X





Geen import producten uit Nederzettingen

X



X
Legt schuld eenzijdig bij Israel
X



-
X
Erkent bestaansrecht Israel
-
X


X

Opheffen bezetting Westoever en Gaza
X


X


Steunt Tweestatenoplossing




X

Terugeisen van ontwikkelingshulp





X



Vreemd genoeg menen alle linkse partijen, dat als Israël de bezetting van  Judea en Samaria opheft, er dan vrede zou zijn. Geen analist of ideoloog die kan bedenken dat dan de problemen juist extra groot zouden worden.

Het thema Israël is dus na 69 jaar nog steeds onveranderd een belangrijk verkiezingsthema. Dat de hele situatie en de vrede in het Midden-Oosten al lang niet meer afhankelijk van Israël is, wordt daarbij vergeten. 

3 comments:

Likoed Nederland said...

Ja, die linkse illusies, zie ook:
https://likud.nl/2017/02/tweestatenoplossing-definitief-passe/

™Jack said...

Ik wist ook wel zonder deze bijzonder informatieve matrix dat ik op geen enkel andere partij dan de PVV kon stemmen.
Helaas blijkt dat, behalve de PVV, de hele Nederlandse politiek volledig ontspoord is!

Jan said...

Het anti Israel karakter van linkse politieke partijen heeft natuurlijk historische antisemitische fundamenten. Laat ik mij beperken tot de grote voorman van het Nederlandse socialisme, Ferdinand Domela Nieuwenhuizen, die het beste als een platte antisemiet kan worden omschreven. Op zijn Wikipedia pagina zal de argeloze lezer niks daarvan terugvinden. de linkse kerk beschermt haar verleden tegen onwelgevallige zaken.
Laat ik een citaat uit de biografie van F. D. Nieuwenhuizen geschreven door Jan Willem Stutje (2012) gebruiken om de graad van antisemitisme door F. D. Nieuwenhuizen te illustreren.

Bladzijde 194
Joodse socialisten waren rond 1890 inderdaad met een lantaarntje te zoeken, zelfs in Amsterdam, de stad waar ruim vijftigduizend joden woonden. En dat was mede om wat Domela niet uitsprak maar wel bedoelde: joden waren in de SDB niet zo welkom. Domela hield niet van joden. Zijn stiefmoeder sprak graag over hun listigheden en over hun berekenende egoïsme. Was die afkeer er met de paplepel ingegoten? Zonder het van de daken te schreeuwen was het antisemitisme in het gevestigde Amsterdamse milieu bon ton, volgens veel commentaren was het eerder speels en folkloristisch dan haatzaaiend. Op een dergelijke beoordeling valt veel af te dingen. Het antisemitisme van Domela ging in ieder geval verder. Het was bewust en modern en hij gebruikte het als retorisch argument om het publiek te beïnvloeden. Hij vroeg zijn broer Adriaan om hem de juist verschenen Antisemiten-Kathechismus van Theodor Fritsch toe te sturen, het populaire joodse zondenregister. In zijn boekenkasten stond een reeks van antisemitische Franse auteurs: Pierre-Joseph Proudhon, Alphonse Toussenel, Gustave Tridon, Albert Regnard, Auguste Chirac, Benoît Malon en Edouard Drumont, auteur van de in i886 gepubliceerde bestseller La France juive.

Het hedendaags antisemitisme herkenbaar in de doorzichtige, eenzijdige, en het hanteren van dubbele standaarden ten opzichte van Israel is nooit weggeweest uit de geschiedenis van socialistische entiteiten. Pas als we beginnen te accepteren dat ook het nationaal socialisme een loot aan de socialistische stam was, dan zullen we het inhumane karakter van datzelfde socialisme beginnen te begrijpen.