Donderdag 20 augustus 2015 komen leden van dertig anti-Israëlische organisaties, verenigd in de coalitie "Amsterdam voor Palestina", bij elkaar in het Nelson Mandelacentrum aan het Weteringplantsoen te Amsterdam. Op de bijeenkomst worden acties voorbereid, die tot doel hebben de stedenband Tel Aviv-Amsterdam te blokkeren. Ik ben op de bijeenkomst aanwezig om te observeren en dit verslag te kunnen schrijven.
Dertig WOB-verzoeken
Frank van der Linde probeert zichzelf tijdens de bijeenkomst als slachtoffer van 'het systeem' te profileren. Frank heeft wel dertig WOB verzoeken, om informatie boven water te krijgen, ingediend, maar de Gemeente Amsterdam maakt steeds gebruik van het recht op uitstel om de voortgang van de waarheidsvinding te vertragen.
Burgemeester van der Laan gaat op 5 september op verkenningsreis naar Tel Aviv, maar de Gemeente wil het programma van de reis niet aan Frank van der Linde geven. Frank van der Linde heeft, samen met de extreem-linkse Ronnie Barkan, een alternatieve bezichtigingsroute ontwikkeld, maar de Gemeente heeft al te kennen gegeven niet aan deze alternatieve route deel te willen nemen.
Zo langzamerhand lijkt de strijd van Frank van der Linde zich meer op de Stad Amsterdam dan op Israël te richten. Toch zit hij maandelijks, namens de groep Youth for Palestine, bij burgemeester Eberhard van der Laan aan tafel, om de 'onrust in de stad' te bespreken. Dat Frank van der Linde deze onrust zelf initiëert, door de theatervoorstelling van de vijfentachtig jaar oude Lia König te verstoren, dat heeft hij zeker niet aan Eberhard verteld.
Dertig WOB-verzoeken
Frank van der Linde probeert zichzelf tijdens de bijeenkomst als slachtoffer van 'het systeem' te profileren. Frank heeft wel dertig WOB verzoeken, om informatie boven water te krijgen, ingediend, maar de Gemeente Amsterdam maakt steeds gebruik van het recht op uitstel om de voortgang van de waarheidsvinding te vertragen.Burgemeester van der Laan gaat op 5 september op verkenningsreis naar Tel Aviv, maar de Gemeente wil het programma van de reis niet aan Frank van der Linde geven. Frank van der Linde heeft, samen met de extreem-linkse Ronnie Barkan, een alternatieve bezichtigingsroute ontwikkeld, maar de Gemeente heeft al te kennen gegeven niet aan deze alternatieve route deel te willen nemen.
Zo langzamerhand lijkt de strijd van Frank van der Linde zich meer op de Stad Amsterdam dan op Israël te richten. Toch zit hij maandelijks, namens de groep Youth for Palestine, bij burgemeester Eberhard van der Laan aan tafel, om de 'onrust in de stad' te bespreken. Dat Frank van der Linde deze onrust zelf initiëert, door de theatervoorstelling van de vijfentachtig jaar oude Lia König te verstoren, dat heeft hij zeker niet aan Eberhard verteld.
Frank van der Linde gaat naar Israël. Hij kent de weg, want hij heeft er zes maanden gewoond en is dus Israël-specialist. Toch denkt hij, dat hij bij de grens wordt tegengehouden (Blacklist noemt hij dat). Eigenlijk hoopt hij er een beetje op. Anders word je nooit geen martelaar. In dat geval, zal Ronnie Barkan, van het comité 'Boycot from Within', de alternatieve route voortzetten. Er is zelfs een derde activist in Israël aanwezig, voor het geval dat Ronnie ook wordt tegengehouden. Aan alles is gedacht.
Frank van der Linde onthult tijdens de bijeenkomst nog een paar leuke feitjes, zoals de reden waarom DOCP-bestuurslid Houda Stitou huilend wegliep van de hoorzitting Amsterdam-Tel Aviv. Dat was namelijk, omdat burgemeester Eberhard van der Laan tijdens de hoorzitting stelde, dat het steeds beter gaat met Israël.
Ander feitje: Frank van der Linde gaat samenwerken met bureau Jansen en Jansen om 'informatie boven water te halen'. Nog iets anders: Frank van der Linde is na zijn verblijf in Tel Aviv, een paar jaar later teruggekeerd en merkte toen dat de straten van Jaffa (zijn woorden) "steeds Joodser geworden zijn". En omdat er steeds meer Joden in Jaffa wonen, is het 'geen tolerante stad'.
Dreigende taal slaat Frank van der Linde aan het einde van de avond uit, als hij roept, dat 'argumenten alleen niet voldoende zijn', daarmede het democratische proces van de stad Amsterdam aan zijn laars lappende. Het zijn echter wel altijd de allochtone jongens en -meisjes die bij deze harde acties opgepakt worden en nooit Frank van der Linde zelf, want die zit bij burgemeester van der Laan aan tafel.
Gezellig
Intussen zit ik gewoon in een snikhete zaal te luisteren naar al deze leuke feitjes en weetjes. Het is een gezellige bijeenkomst. Men kent elkaar. De oude harde kern van het Palestina Komitee ziet elkaar in dit Mandelacentrum. Gemiddelde leeftijd vijfenzestig jaar. Intussen ken ik de meeste deelnemers, van de vele demonstraties en bijeenkomsten die ik heb geobserveerd. Dat draagt het risico in zich, van gezellig met elkaar gaan kletsen en de missie vergeten.
Opvallende afwezigen, zijn de leden van ad-hoc-groepen Youth for Palestine en Back to Palestine, die het afgelopen jaar de Gaza-demonstratie hebben georganiseerd, de Israëlische ambassade hebben geblokkeerd en de theatervoorstelling van Lia König verstoord. Geen Houda Stitou, of Appa of Abulkasim Al-Jaberi te bekennen. Op grond van de vele acties, zou je verwachten, dat deze goed opgeleide jonge moslims het vaandel van de anti-Israëlische strijd over zouden nemen. Zoals bekend, werken deze moslims ook samen met de moslimbroederschappen en de Hamas-vertegenwoordiger Amin Abu Rashed. Maar geen van deze radicale strijders is aanwezig in het Nelson Mandelacentrum.
De enige aanwezige oud-terrorist is Palestina Komitee bestuurslid Ibrahim Al-Baz, die samen met zijn vrouw en dochter op de eerste rij zit. In termen van Palestijnse fracties, wordt deze vergadering dus tot de Fatah-invloedsfeer gerekend. Geen PFLP- of Hamas-invloed te bespeuren.
Jaap Hamburger
Er zijn natuurlijk ook goede ontwikkelingen en omstandigheden in Israël, zoals de vrijheid die de 'Lesbian-Bi-sexual-Transgender-Gay' (LBTG)-community er geniet. Wat doen we dan daarmee? Het is heel jammer, dat Jaap Hamburger zelfs die absoluut unieke situatie in het Midden-Oosten afdoet, door te stellen dat Israël hier mee slechts een 'pink-washing', quasi om het eigen bestaan te rechtvaardigen, bedrijft. Hij doet daarmee afbreuk aan zijn eigen argumenten en laat zien volkomen bevooroordeeld en eenzijdig te zijn.
Jaap Hamburger benadrukt tijdens de bijeenkomst twee keer, dat druk op de PvdA uitoefenen het meeste effect heeft. De PvdA zit op de wip. Als die zwicht voor de druk van deze 'Amsterdam voor Palestina'-coalitie, dan gaat de samenwerking Tel Aviv-Amsterdam niet door.
Somber beeld
Intussen schetst Jaap Hamburger, tussen de regels door, een somber beeld van de kans op succes voor deze activisten. De SP en Groenlinks hebbben dan wel tegen gestemd, maar zijn niet bereid zich aan te sluiten bij de coalitie tegen de samenwerking. Het heeft geen prioriteit. Het idee van de stedenband op zich wordt als positief gezien en verder laten de partijen weinig van zich horen. Tegelijkertijd wordt er wel een reis van burgemeester Aboutaleb van Rotterdam naar Tel Aviv gepland. Eindhoven staat positief tegenover een samenwerking met Tel Aviv. Allemaal PvdA-steden, tenminste als het om de ongekozen burgemeester gaat. Berlijn gaat een samenwerking met Tel Aviv aan en Parijs heeft al een stedenband met Tel Aviv en Ramalah. Het idee 'Stedenband met Tel Aviv' leeft, zullen we maar zeggen.
Tien acties om in te tekenen
Het einde van de avond nadert. De activisten kunnen intekenen op één van de tien acties die gevoerd gaan worden. Max van Lingen van de International Socialisten sluit harde acties niet uit, maar wil die in een ander verband op een ander tijdstip verder bespreken. Een mevrouw uit het publiek benadrukt, dat de activisten tijdens de acties duidelijk moeten maken, dat het niets met antisemitisme te maken heeft. Dat is even tegen het zere been, maar de vergadering wordt voortgezet. Een andere aanwezige stelt voor juist vóór een stedenband te zijn, omdat tijdens die stedenband de slechte situatie van Palestijnen benadrukt kan worden. Interessante reactie van Frank van der Linde hierop is, dat er samengewerkt wordt met Palestijnen en 'goede Israelis'. "Natuurlijk wel samenwerken , maar niet met de gemeente Tel Aviv". Zwalkend standpunt van een 'wannabe-victim'.
Parijs heeft ook een Israëlisch strandje aan de Seine. Dat brengt enkele activisten op het idee, om in Amsterdam aan de IJburg een hoop zand neer te gooien en dat tot 'Palestijns strand' te benoemen. Dat is één van de tien activiteiten waar op ingetekend kan worden. De overige activiteiten laten zich raden: Flyers uitdelen; demonstreren; op Schiphol gaan staan als Eberhard van der Laan vertrekt; mailen naar Gemeenteraadsleden.
Ik vind zelf het "Palestijnse Strand" op IJburg het meest creatieve- en invloedrijkste idee. "Come together on the beach". Na de vergadering nog even gezellig zitten praten, want we zijn gewoon in Nederland, mensen!
(bovenste foto van Maarten Brante)
