"(...) hier in Nederland heb ik weinig weerklank, vrijwel geen invloed, en zijn er vooral veel mensen (Israellobbyisten en conservatieve christenen) die mij uitmaken voor antisemiet. De ironie, dat je door de principes van moraal, redelijkheid, en verdraagzaamheid na te leven die het jodendom altijd heeft hoog gehouden, nu voor anti-Joods wordt uitgemaakt, terwijl rechts en het onverdraagzame nationalistische Israel nu blijkbaar het jodendom symboliseren. Laten anderen het stokje maar een tijdje overnemen. Ik zal het vanaf de zijlijn gadeslaan en alleen nog ''highlights'' coveren. Ik zal me gaan bezighouden met andere dingen. Ook op dit blog."
Maarten Jan Hijmans stopt met het vertalen en rapporteren van incidenten in Israël. Op het oog is het een onschijnbaar mannetje, maar kenners weten dat deze blogger bestuurslid van de boycotorganisatie DOCP is en al in de jaren zeventig, toen contact met de terreurgroep Fatah nog verboden was, contacten met deze terroristen onderhield. Nu zou de objectieve en onbezoldigde observator nog tegen kunnen werpen, dat praten met de vijand ook iets op kan leveren, maar helaas heeft dat de laatste vijftig jaar slechts heel weinig opgebracht.
Doordat ik vroeger ook heel erg links ben geweest en altijd contact met de scène heb gehouden, weet ik uit zeer betrouwbare bron, dat Maarten Jan Hijmans onlangs een wandeltocht door Marokko heeft gemaakt. Zijn conditie was toen al zo broos, dat hij op een ezel achter de wandelaars aan werd gezeuld. Dit beeld van een Abu, die net als de Heiland zelfe, op een ezel zijn volgelingen toespreekt, gaat mij sindsdien niet meer uit mijn geestesbeeld.
Kamervoorzitter Khadija Arib, die ook van de partij was, werd het soms te veel en maande de Pessoptimist eindelijk eens op zijn eigen poten te gaan staan. Deze woorden van Kadija Arib konden wel eens profetisch blijken te zijn geweest. Abupessoptimist gooit het bijltje erbij neer. Of het echt zo is, zullen we de komende dagen gaan lezen op zijn epische blog Abu-pessoptimist.