De tranen van Dries van Agt (Deel 7 van: De Sprookjes van van Agt)

Te triest voor woorden, dat een oud-premier, zomaar uit het wilde weg en uit het niets, tijdens een uitzending van een documentaire over antisemitisme in Nederland, een oud antisemitisch sprookje vertelt en er ook nog bij huilt. Weliswaar was het huilen zonder tranen, maar toch huilen. Dit het laatste deel en de voorlopige conclusie van de serie over het kleine meisje dat naar het ziekenhuis gebracht moest worden, omdat ze van de vergiftigde melk van een schaap heeft gedronken. Wat is er echt gebeurd?

Naar Aqraba
In januari 2015 maakt oud-premier Dries van Agt, op uitnodiging van zijn stichting The Rights Forum, een afscheidsreisje naar de Westelijke Jordaanoever. Tijdens zijn bezoek aan Nablus wordt hij vergezeld door de directeur van The Rights Forum, Martin Dietrich Siepermann (12-07-1973) en Connie Varela Pedersen van de Israëlische mensenrechtenorganisatie Yesh Din. Tijdens dit bezoek komen ze ook in het dorpje Aqraba bij Nablus en ontmoeten daar Yusuf Deriyeh, van het anti-Israëlische “Muur en Nederzettingen-comité Aqraba”. Om aan de voormalige premier duidelijk te maken hoe erg het allemaal is en hoe de nederzettingen alsmaar uitbreiden, wordt het verhaal over de vergiftiging van de schapen verteld. Misschien wordt zelfs de boer Mohammad Ibrahim Hammad uit Aqraba erbij gehaald, die vertelt dat er zestien schapen, van de tweehonderd die hij bezit, dood zijn gegaan door pesticide.

Landbouw versus veeteelt
Aqraba ligt net op de grens tussen het door Israël bestuurde Gebied C en het door de Palestijnse Autoriteit geregeerde Gebied A en B. De nederzetting Itamar is vlakbij en op de heuvel bij Aqraba ligt de “Outpost Hill 777”. In de berichten, zoals gepubliceerd door WAFAA en Shasha News, heeft het zogenaamde gifincident zich op 5 januari 2015 afgespeeld, vlak voordat Dries van Agt in het gebied rondliep. Een landbouwer van de nederzetting Itamar of van voorpost Heuvel 777 heeft zijn gewassen met pesticide bespoten en iets van die pesticide is in het drinkwater van de schapen terecht gekomen. Zestien schapen werd het gif noodlottig. Ik heb diverse emails, naar Yesh Din, B’Tselem, de nederzetting Itamar en The Rights Forum gestuurd, om erachter te komen wie dat meisje dat naar het ziekenhuis moest, dan wel is. Is het de dochter van de boer Mohammad Ibrahim Hammad uit Aqraba, die 16 schapen verloor? Hoe heet het meisje? Heeft zij het overleefd? We weten het niet, omdat niemand meer antwoord geeft.

Zestien schapen, gedood door pesticide in drinkwater (05 Jan 2015)

Boze kolonisten van de heuveltop
Het verhaaltje, zoals Dries van Agt het in de documentaire “Alsof ik Palestina heb gestolen” vertelt, zit vol leugenachtigheid. Hij heeft er in zijn fantasie een heel verhaal van gemaakt, waarbij de “kolonisten” als bloeddorstige wilde mannen, die van een berg afstormen en op deuren beuken, worden voorgesteld. De werkelijkheid is, dat pesticide is gebruikt om groente te besproeien om ongedierte te bestrijden. Dat is iets anders dan van een berg stormen en moedwillig gif uitstrooien.

WAFAA
Hoe kwam het nou, dat mensenrechtenorganisatie B’Tselem hier niets over wist? Het verhaal is alleen op Arabische nieuwsberichten gekomen. De Israëlische organisaties documenteren de incidenten nauwkeurig, maar de Arabische nieuwszenders gebruiken deze berichten als propaganda. Zelfs de Arabische nieuwszenders hebben dit geval niet zo opgeblazen als Dries van Agt heeft gedaan. Hier kan je het hele bericht in het Engels nalezen: Jewish Settlers poison 16 sheep.

Under The Radar
In maart 2015, dus tweeëneenhalve maand na het bezoek van Dries van Agt, schrijven Martin Siepermann en Connie Varela Pedersen samen het bericht UNDER THE RADAR, Israel’s silent policy of transforming unauthorized outposts
into official settlements. Dat was de werkelijke reden van het bezoek aan Aqraba. De nederzetting Itamar breidt zich steeds verder naar het oosten uit, door het stichten van zogenaamde outposts (voorposten), Dat is het anti-Israëlische verhaal. Het genuanceerde verhaal is anders, namelijk dat de boeren van Itamar land bewerken dat in Gebied C, dus onder Israëlische heerschappij, ligt. Zie het kaartje:

Het graasland tussen landbouw (Israëlisch gebied C) en door PA gecontroleerd gebied, bij Aqraba.

De legenda bij het kaartje
Bron: B’Tselem

De ligging van het Arabische dorp Aqraba in Samaria

Voorlopige conclusie
Je weet het nooit. Misschien krijg ik na het publiceren van dit verhaal nog meer informatie. De conclusie tot nu toe is:
Er is, in de periode dat Dries van Agt het gebied rond Nablus bezocht, een gifincident geweest. Daarbij zijn zestien schapen gedood. Alle andere elementen van het verhaal zijn erbij verzonnen. De “kolonisten” mochten daar zijn , want het is “Area C”. Ze zijn niet naar beneden gestormd om op deuren te bonken. Er is niet moedwillig gif gestrooid, maar er is gif gebruikt, om ongedierte te bestrijden, dat in het drinkwater is terecht gekomen. Er zijn geen olijfbomen en moestuinen door ditzelfde gif vernietigd. Er is niets bekend over een meisje in het ziekenhuis. Met andere woorden: Dries van Agt heeft er een antisemitisch sprookje van gemaakt.

Lees hier de hele serie:
Deel 1: Open brief aan The Rights Forum
Deel 2: Het antwoord van B’Tselem
Deel 3: Eén mythe, drie versies
Deel 4: Andere mythes over gif
Deel 5: The International Story Line
Deel 6: Bronnen vergiftigen met The Rights Forum

Bronnen:
1) “Israeli settlers sprayed toxic substances on Palestinian land in Aqraba village, southeast of Nablus city, causing the death of 16 sheep.” (Shasha News 5 January 2014)

2) “Israeli settlers sprayed toxic substances on Palestinian land in Aqraba village, southeast of Nablus city, causing the death of 16 sheep. ” (Wafa 5 January 2015; 420)

3) https://english.palinfo.com/news/2015/1/5/Jewish-settler-poisons-16-heads-of-sheep-in-Nablus

Bronnen vergiftigen met The Rights Forum (Deel 6 van: De Sprookjes van van Agt)

 Ja dat was mij wat. Ik schreef een paar kritische blogs over de uitspraken en huilbuien van voormalig premier Dries van Agt en dat werd zomaar overgenomen door een twintigtal Israëlische- en Joodse kranten en websites. Het sprookje van Dries van Agt komt op de volgende opeenvolgende gebeurtenissen neer: Joodse bewoners van de Westelijke Jordaanoever komen van hun heuveltop naar beneden en bedreigen Arabische boer. De “kolonisten” strooien gif over moestuin en olijfbomen. Schapen worden vergiftigd. Meisje wordt ziek van de schapenmelk die ze gedronken heeft en moet naar het ziekenhuis.

Intussen heb ik een aantal emails aan de mensenrechtenorganisaties Yesh Din en B’Tselem geschreven en wacht nog even op antwoord. The Rights Forum houdt zich muisstil. De voormalige directeur Martin Siepermann van The Rights Forum verkondigde op 29 november nog heel stoer tijdens de première van de documentaire “Alsof ik Palestina heb gestolen”, in de Balie, dat hij erbij was geweest, toen dit verhaal aan Dries van Agt werd verteld. Ook hij hult zich in stilzwijgen. Waar is het gebeurd? Op welke datum? Hoe gaat het met het meisje? Welk gif werd gebruikt? Is er aangifte gedaan? Het zijn vragen die B’Tselem wel stelt, maar die The Rights Forum helemaal niks kunnen schelen. Dries van Agt vertelt liever een sprookje in de stijl van: “Er was er eens een dorpje. In dat dorpje kwamen hele boze wolven op de deur beuken.”

Molukse treinkaping
Helaas heb ik het verhaal uit handen gegeven, op het moment dat ik de Jewish Telegraph Agency (JTA) de details over het incident gaf. Cnaan Liphshiz  haalt er van alles bij, zoals de Drie van Breda en eerdere uitspraken van Dries van Agt. Andere auteurs komen met de beëindiging van de Molukse treinkaping in 1977 aanzetten. Dat is allemaal erg interessant, maar mij gaat het nog steeds om wat er werkelijk gebeurd is. Intussen ben ik een stuk verder gekomen. Ik weet nu dat er inderdaad een gif incident heeft plaats gevonden. Ik schrijf daar later meer over. Ik wacht nog op antwoord op mijn vragen van mensen die erbij waren. Nu wil ik eerst beschrijven of Dries van Agt en The Rights Forum vaker dit soort sprookjes hebben verteld.

Martin Siepermann in 2015 (bron: Facebook)

Gif
Wie de zoekbegrippen “gif” of “vergiftiging”, dan wel de Engelse equivalenten “poison”, “toxin” of “toxic” op de diverse pro-Palestijnse websites en media loslaat, vindt niks bij het Palestina Komitee. Ook BDS Nederland schrijft niks over gif. Electronic Intifada schrijft wel over gif-incidenten, maar doet dat goed gedocumenteerd en controleerbaar. De uiterst radicale website “Stopdebezetting.org” van Gretta Duisenberg is inmiddels ter ziele, nu de oprichtster in een verpleegtehuis te Frankrijk verblijft. Bij de Rights Forum vinden we wel iets over gif en weer in de vorm van sprookje, zonder plaatsaanduiding of ander bewijs.

Erik Ader
Uitgerekend op 4 mei 2017 laat The Rights Forum een man aan het woord die het nodig vindt de nagedachtenis van zijn in WOII gefusilleerde vader door het slijk te halen. Dominee Bastiaan Ader wist tijdens de Tweede Wereldoorlog twee-tot driehonderd Joodse landgenoten te redden. In 1944 werd hij verraden en door de nazi’s vermoord. In Israël is ter ere van Ds. Bastiaan Ader, bij de kibboets Netiv Halamed, zo’n dertig kilometer ten zuidwesten van Jeruzalem, een herinneringsbos aangelegd. De zoon, Erik Ader, zet bij The Rights Forum even kanttekeningen bij dit verhaal en komt daarbij met de volgende uitspraak:

“Mensen worden hun middelen van bestaan ontnomen, hun boomgaarden worden in brand gestoken, hun land wordt onteigend, hun bronnen worden vergiftigd. Ze krijgen zo de keus tussen vertrekken of in loondienst voor de bezetter gaan werken. Zo gaat het er toe in koloniën.” Even verder in de tekst op The Rights Forum schrijft Erik Ader nog:“…herders te beletten hun vee op hun eigen land te laten grazen, vernieling van landbouwmachines, bedrijfsgebouwtjes, brandstichting, vergiftiging van bronnen en vee.”

Erik Ader tijdens het planten van olijfbomen (bron: Youtube)

Ook deze keer weer, zonder bronvermelding en gedetailleerde feiten. Ook de redactie van The Rights Forum vindt het niet nodig deze zin even te schrappen. Bronnen vergiftigen. Die beschuldiging werd in de veertiende eeuw, tijdens de pestepidemie al tegen Joden geuit. Deze beschuldigingen over vergiftiging van bronnen, werden meestal gevolgd door pogroms, waar honderden Joden omkwamen. The Rights Forum herhaalt deze beschuldigingen nu gewoon weer, zonder enige bronvermelding of duidelijke plaatsaanduiding. Sprookjes voor de zieke geest.

Erik Ader mag dan diplomaat in Beiroet zijn geweest, dat wil nog niet zeggen dat hij het juist morele kompas, om over het Israëlisch-Palestijnse conflict te kunnen schrijven, bezit. Dat blijkt bijvoorbeeld uit dit citaat, dat ik van de website van de jongerenorganisatie van de Christen-Unie heb geplukt: “Als Israël tijdens de Ramadan de op twee na heiligste plaats van de Islam betreedt en stungranaten gooit, kan Hamas dat met droge ogen aanzien?”. Een opmerking waarbij oorzaak en gevolg worden omgedraaid en bovendien een islamitische leugen van Hamas verder wordt verteld. Hij is bij The Rights Forum op het juiste adres.

Het lijkt wel een patroon bij The Rights Forum, dat kinderen van heldhaftige vaders en moeders nog even naar voren worden gehaald om over het graf te pissen. Een zwaktebod.

Vorige afleveringen van De Sprookjes van van Agt:
Deel 1: Open brief aan The Rights Forum
Deel 2: Het antwoord van B’Tselem
Deel 3: Eén mythe, drie versies
Deel 4: Andere mythes over gif|
Deel 5 :The international story line

International story line; de sprookjes van Dries van Agt; deel 5

Tijdens de première van de documentaire “Alsof ik Palestina heb gestolen”, van Frans Bromet, op 1 oktober 2021, werd al heftig over de bijdrage van oud-premier Dries van Agt aan de documentaire gediscussieerd. Huilend had hij aan Frans Bromet verteld, dat er kolonisten van de heuvel naar beneden gekomen waren. Ze hadden gif op olijfbomen en akkers gestrooid. De schapen waren ziek geworden en een meisje had melk van de vergiftigde schapen gedronken. Ze lag in het ziekenhuis en de ouders wisten niet of ze nog leefde. Een zeer indrukwekkend verhaal, vooral omdat ik tijdens het kijken naar de beelden al wist, dat er iets niet klopte.

We zijn nu drie maanden verder. The Rights Forum, de stichting van Dries van Agt, liet bij monde van Jaap Hamburger weten, dat hij geen documentatie van het voorval had en dat hij dat ook niet aan mij zou geven, als hij het zou vinden. Intussen hebben de pro-Palestina supporters nagelaten toch eens grondig in de vele databases en archieven te zoeken, ten einde een passend verhaal te presenteren. Er gebeuren zulke vreselijke dingen in Israël, met moorden over en weer, dat het verhaal ook nog waar zou kunnen wezen. De pro-Pal-adepten vinden dat je over “kolonisten”, dat zijn Joden die op de Westelijke Jordaanoever (Judea en Samaria zeggen ze zelf) wonen, van alles mag beweren. Je mag zomaar zeggen dat ze een klein meisje vergiftigen, zonder ook maar een greintje documentatie te overleggen.

De Jewis Telegraph Agency (JTA) nam middels correspondent Cnaan Liphshiz contact met mij op en ik heb alle informatie, inclusief de antwoorden van Dror Sadot van B’Tselem en het transcript van het interview met Dries van Agt, aan JTA overhandigd. Ik wist dat er een risico was, dat ik het verhaal dan kwijt zou zijn, maar ik wilde het verhaal over Dries van Agt graag verder verspreiden en hecht niet zóveel waarde aan mij ego, om het helemaal voor mijzelf te houden. Vreemd genoeg, was The Rights Forum nu wel opeens bereid te antwoorden aan JTA.

Het verhaal verschijnt nu op een tiental Joodse kranten en websites, inclusief Jerusalem Post, vaak ook nog met mijn naam erbij. Een succesje. De draai die Cnaan aan het verhaal geeft, is het verwijt dat Dries van Agt een antisemitisch bloed sprookje verder vertelt. Dit is het verhaal in het Engels dat hij schreef:

(JTA) — A former prime minister of the Netherlands, Dries van Agt, said in an interview for a recently aired documentary that Israeli settlers poisoned their Palestinian neighbors in 2015, drawing criticism from Dutch Jews who say he is perpetuating a centuries-old antisemitic blood libel. B’Tselem, the leading Israeli organization devoted to documenting alleged human rights violations, said it is not aware of the incident described by van Agt. “The colonizers who conquered the hill a week or two earlier came each night to pound on their door at night, to achieve maximum intimidation, to tell them to go away and they refused,” Van Agt said in the interview for a documentary on antisemitism that was aired in November by the KRO-NCRV broadcaster. “And then one morning something terrible happened: The olive grove and the vegetable garden below — the colonizers always take to top hills – were strewn with poison. And a three-year-old child became very ill. The only explanation was that she drank the milk of a poisoned goat. She was poisoned.” Van Agt, 90, then began crying and apologized for his emotional state. The incident occurred in 2015 near Nablus, he said. His interviewer, Frans Bromet, asserted: “These things, they’re not unusual.” Van Agt replies: “Oh, no. That’s what the wonderful people from the peace organization say. This happens all the time in the occupied territory.” B’Tselem spokesperson Dror Sadot told the Jewish Telegraphic Agency his group is aware of one case of alleged poisoning by settlers in 2005, resulting in no human casualties. CIDI, the Netherlands’ main watchdog on antisemitism, accused van Agt, who served as prime minister from 1977 to 1982, of spreading a blood libel. Chairman Ronnie Eisenmann criticized KRO-NCRV for airing the documentary “without checking the basic accuracy” of van Agt’s claims. Kees Broer, an author who has written extensively about anti-Israel sentiment in the Netherlands, wrote on his website that van Agt is helping to spread a common conspiracy theory. Van Agt has fought accusations of antisemitism since the 1970s, saying they have been the result of his support for Palestinians. In 2008, he compared Israel to Nazi Germany and spoke at a rally in Rotterdam that featured a televised address by a leader of Hamas, the Palestinian militant group considered a terrorist organization by the United States, Israel and others. Van Agt has also said that the Jews “should have been given a piece of land” in Germany instead of Israel. In 2017, he praised the Dutch Labour party for being “good for the Palestinians despite the strong Jewish lobby” in its ranks, according to the Central Jewish Board of the Netherlands, or CJO. And as justice minister in the 1970s, he cited his “Aryan” roots in explaining his plan to pardon four Nazi war criminals due to health reasons. Van Agt said this to a journalist in explaining that his predecessor, who was Jewish, allegedly had also supported giving the pardon but failed to realize it. Van Agt had a slim chance of succeeding where his predecessor, Carel Polak, had failed because he’s “only an Aryan,” he told the journalist. The criminals were not released during van Agt’s term. The CJO called van Agt an antisemite publicly for the first time in 2017. KRO-NCRV did not respond to a request for comment sent to their spokesperson. The Rights Forum, a pro-Palestinian organization founded by van Agt, said it forwarded JTA’s request for comment to van Agt. He did not reply in time for the publication of this article.

Ook al is het sprookje van Dries van Agt nu in de sfeer van “antisemitisch bloedsprookje” getrokken en zijn alle wandaden en uitspraken van Dries van Agt er weer bijgehaald, ik zelf was nog steeds op zoek naar de werkelijke achtergrond van het verhaal. Ik hou het nog steeds voor mogelijk, dat Dries van Agt door een mensenrechtenorganisatie (Yesh Din of B’Tselem) ergens heen is gebracht en dat een Arabische boer hem dit verhaal heeft verteld.

In Israël en zeker op de Westelijke Jordaanoever wordt elk incident uit den treure opgeschreven en uitgemolken. Daarom zou het een wonder zijn als dit ernstige gif-incident niet ergens zou zijn opgeschreven. Ik heb ook nooit gezegd, of geschreven, dat er geen gif-incidenten plaats vinden. Het geval met dode schapen door gif in 2005, is zeer uitgebreid beschreven en er is aangifte van gedaan. Dit vond echter in de buurt van Hebron plaats en kan niet de bron zijn. Dries van Agt sprak duidelijk over Nablus en een ziekenhuis in Bethlehem.

Andere mythes over gif; Deel 4 van: De sprookjes van Dries van Agt

In de documentaire “Alsof ik Palestina heb gestolen” van Frans Bromet, vertelt oud-premier Dries van Agt een “verhaaltje” over de een meisje, dat vergiftigde melk drinkt en in het ziekenhuis beland. We hebben nog geen gedocumenteerde informatie over het gif-incident in 2015 kunnen vinden. Op Twitter worden, naar aanleiding van mijn berichtgeving, tientallen gevallen van vergiftiging doorgegeven. Is allemaal waar en die had ik ook al gezien. B’Tselem heeft met name in 2005 enkele goed gedocumenteerde gevallen van vergiftiging van schapen gemeld. De naam van het dorp en de boer, datum en tijdstip op de dag worden keurig netjes vermeld. Bij het sprookje van van Agt wordt geen enkele informatie vermeld en dat is verdacht. Bovendien veranderd het verhaal in de loop der jaren. Mijn onderzoeksvraag breidt zich nu een beetje uit en ik vraag mij af: Is het vaker gebeurd dat Israëli’s van het gebruik van gif worden beschuldigd?

Massahysterie door angst voor vergiftiging
Op 3 april 1983 meldt het NRC dat er op de Westelijke Jordaanoever 300 Palestijnse meisjes met vergiftigingsverschijnselen in ziekenhuizen in Tulkarem, Nablus, Bethlehem en Hebron zijn opgenomen. Als de Verenigde Naties, na een besloten zitting van de Veiligheidsraad, besluit om een onderzoek in te stellen, is het aantal vergiftigingen opgelopen tot meer dan duizend. In Hebron worden twee Arabieren gearresteerd, die de bevolking hebben gewaarschuwd voor vergiftigd drinkwater. Onafhankelijk onderzoek wijst uit, dat er geen enkel bewijs voor vergiftiging met organische stoffen is. Het NRC besluit het artikel met de stelling, dat “De “vergiftigingsepidemie” de anti-Israelische emoties in bezet gebied tot een kookpunt heeft gebracht.”

De Telegraaf schrijft op 28 maart 1983, dat de eerste verschijnselen zich op een school in Jenin voordeden. Arabische meisjes klaagden over flauwvallen, hevige buikpijn, tranende ogen, hoofdpijn, duizelingen en ijskoude voetzolen en handpalmen. De klachten worden in eerste instantie niet serieus genomen. “Gevreesd wordt dat één en ander te maken heeft met de „dag van de aarde”, een der nationale Arabische protestdagen, die aanstaande woensdag gememoreerd wordt en verder de strijd om de macht op de Westelijke Jordaanoever tussen ondermeer de PLO, de dorpsliga’s en andere meer of minder extremistische elementen.”

Het ‘gifgas’ van Suha Aarafat
In 1999 uit Suha, de vrouw van Yasser Arafat, een opzienbarende beschuldiging, als ze beweert dat Israël voor het toenemend aantal gevallen van kanker onder Palestijnse vrouwen en kinderen verantwoordelijk is. De echtgenote van de Palestijnse leider zei in Ramallah dat de Israelische bezettingstroepen de afgelopen jaren stelselmatig gifgassen hebben gebruikt als gevolg waarvan het aantal Palestijnen dat kanker heeft gekregen aanzienlijk is toegenomen. Ook stelde Suha Arafat Israel verantwoordelijk voor de verontreiniging van tachtig procent van het Palestijnse water. De Palestijnse minister van Gezondheidszaken, Riad Za’anoen, borduurde even later op het door Suha Arafat aangekaarte thema verder en zei dat het gebruik van giftige gassen door de Israëli’s tot veel miskramen heeft geleid. (NRC, 12 November 1999)

Voorzitter Ahmed Qurei van het Palestijnse parlement, relativeerde de betekenis van Suha’s opmerkingen door te zeggen dat zij, ondanks haar huwelijk met Yasser Arafat, geen deel uitmaakt van het Palestijnse zelfbestuur. De Palestijnse minister Ziad Abu Ziad zei dat Israel niet met opzet ziekten onder de Palestijnen heeft willen veroorzaken.

De polonium-mythe na de dood van Yasser Arafat
Na de dood van de Palestijnse leider Yasser Arafat in 2004, geloofden veel Arabische inwoners van de Westelijke Jordaanoever, dat hij vergiftigd zou zijn. Eind november 2012 wordt het lichaam van Yasser Arafat in Ramallah opgegraven om een mogelijke vergiftiging met polonium te onderzoeken. Een team van deskundigen uit Zwitserland, Frankrijk en Rusland neemt monsters van het lichaam. Hoewel de radioactieve stof polonium niet eenduidig werd aangetoond, gaan de geruchten over het vermoorden van de Palestijnse leider door Israël nog verder.

Kees Broer bij het lege graf van Yasser Arafat (januari 2013)

Het gifsprookje van Mahmoud Abbas
In juni 2016, slechts een jaar na het vermeende gif-incident van Dries van Agt beweert de Palestijnse president Maghmoud Abbas, in een toespraak in het Europese Parlement: “Slechts een week geleden kondigde een aantal rabbijnen in Israël aan, in een heel duidelijke aankondiging, dat zij van hun regering eisen om het water van de Palestijnen te vergiftigen om hen te doden. Is dat geen duidelijke ophitsing tot massamoord op het Palestijnse volk?” (1) Enkele dagen later komt de Palestijnse president enigszins op zijn bewering terug door te stellen, dat hij niet de bedoeling heeft gehad het Joodse volk te kwetsen.

Conclusie
Complottheorieën over gif komen in de Palestijnse samenleving veel voor. Daarom is het van belang dat elk incident nauwkeurig gedocumenteerd wordt. Ik ben deze serie dan ook begonnen met een open brief aan de bestuursleden van The Rights Forum, waarin ik om documentatie vraag. Alleen Jaap Hamburger heeft intussen gereageerd en geeft aan dat deze documentatie niet aanwezig is.

De mensenrechtenorganisaties B’Tselem en Yesh Din doen dat wel. Naam, plaats, aangifte, soort gif en de gevolgen worden door hen vastgelegd, zodat er geen verkeerde berichten en sprookjes de wereld in geholpen worden.

Vorige afleveringen van De Sprookjes van van Agt:
Deel 1: Open brief aan The Rights Forum
Deel 2: Het antwoord van B’Tselem
Deel 3: Eén mythe, drie versies

Noten:
1) Persbericht van Likoed Nederland, 26 juni 2016. New York Times 23 juni 2016.

Eén mythe, drie versies; deel 3 van: "De sprookjes van Dries van Agt"

We zijn nog steeds op zoek naar de waarheid over een Arabisch meisje dat vergiftigde melk heeft gedronken en in het ziekenhuis in Bethlehem ligt. De ouders weten niet of het kind nog leeft. Voormalig premier Dries van Agt hoorde dit verhaal in 2015. In deel 1 schreef ik een open brief aan The Rights Forum met een verzoek om informatie. In deel twee gaf de woordvoerder van de mensenrechtenorganisatie B’Tselem te kennen, dat een gif-incident in 2005 nog het meest op dit verhaal lijkt, maar dat het verhaal over een vergiftigd meisje onbekend is.

Dries van Agt, de oprichter van The Rights Forum, heeft het verhaal over het vergiftigde meisje drie maal verteld. In dit deel van de “Sprookjes van Dries van Agt” onderzoek ik hoe de versies van dit verhaal van elkaar afwijken.

In 2015 maakt Dries van Agt zijn afscheidsreis en bezocht bij deze gelegenheid de Westelijke Jordaanoever. Na terugkomst verscheen op de website van The Rightsforum een fotoreportage van deze reis. In die reportage werd met geen woord gerept over het ernstige gif-incident. De fotoreportage is niet meer terug te vinden op de huidige website van The Rights Forum. Alleen op archive.org is nog een archief van de website te vinden.

The Rights Forum is een organisatie die “respect voor het internationaal recht” als uitgangspunt heeft. Juristen en politici hebben in de Raad van Advies van de stichting zitting genomen. Het ontbreken van een zorgvuldige documentatie over het gif-incident, waarvan het Arabische meisje slachtoffer zou zijn geworden, is al verbazingwekkend. Dat de website van The Rights Forum na de reis van Dries van Agt in 2015 ook nog eens met geen woord rept over het voorval, is uiterst merkwaardig.

The Rights Forum wekt daarmee de indruk, dat het helemaal niet om internationaal recht of over juridische verslaglegging gaat, maar dat propaganda tegen Israël het hoofddoel is. De eerste versie van het verhaal over het gif-incident in 2015 is dus een grote leegte, een hiaat in de verslaglegging. Als The Rights Forum nou eens een goed propaganda-verhaal tegen Israël had willen opschrijven, dan zou het zorgvuldige documenteren van het “meisje-wordt-ziek door-gif”-verhaal een prachtige gelegenheid zijn geweest. Dries van Agt wekt de indruk dat hij het verhaal in 2015 nog niet zo belangrijk vond.

Lees hier het hele verhaal:

https://www.keesbroer.nl/uncatego.../een-mythe-drie-versies/