Fascisme en Antifascisme 1936 - 2005 (Deel 2)
door Keesjemaduraatje
Een oplettende lezer vroeg mij: waarom zeg je van 1936 tot 2005 en niet vanaf 1933, omdat toen de machtsovername van Hitler was. Daar heeft hij ook wel weer gelijk in. Maar nu staat het er al. In feite is mijn familie van vaders kant en moeders kant echt met verzetswerk begonnen rond 1941. Tot de zeventiger jaren heb ik daar heel weinig van gehoord. Eerst moest het land weer opgebouwd worden door hard werken. Daarna kwamen de herinneringen weer.
Het is voorgekomen dat bij mijn vader thuis vergaderd werd en dat de volgende ochtend voetstappen voor het raam gevonden werden. Er had iemand aan het luik staan luisteren. Op een gegeven moment kwam er dan ook een razzia. Ze hadden van te voren een luikje gemaakt van de zolder naar beneden, zodat mijn vader in de ruimte achter de schuifdeuren kon kruipen. Mijn oma zette een wasmand op het luikje en ging was sorteren. De wehrmachtsoldaten drongen het huis binnen en vroegen waar mijn vader was. Mijn oma was een christelijke vrouw en wilde niet liegen. Daarom zei ze: "ik denk niet dat ie nog thuiskomt".
Klaas Norel
Mijn vader ging bonkaarten brengen naar Klaas Norel die ondergedoken zat in Enkhuizen. De vrouw van Klaas Norel deed de deur open en nam de bonkaarten in ontvangst. "Wat zei ze nou tegen je?" Wilde ik van mijn vader weten. "Ze was koel en handelde alles in het gangetje af. Ze klaagde dat er geen tabaksbonnen bij waren."Mijn man kan niet schrijven als hij geen tabak kan roken" zei mevrouw Norel.
De verzetsgroep ging door met krantje verspreiden en verzamelde vaak op het zelfde adres. Toen mijn vader op een dag met een zak illegale Trouw krantjes op zijn rug naar dat adres liep, zag hij de schim van een geweerloop achter een boom. Hij vluchtte een steeg in en verdween. Zijn makkers werden gearresteerd en gemarteld. Eén van hen werd in zijn hand geschoten. Mijn vader vluchtte met de veerboot naar Stavoren en dook onder in Gaasterland bij een neef van mijn grootmoeder.
Daar bleef hij tot de kust weer veilig was.
Zoals beloofd op het weblog van rooieravotr een reactie op jouw weblog :P En wel een zonder cynisme.
ReplyDeleteEen vriend van me (hij is ongeveer 70 jaren oud) heeft de slag van Arnhem meegemaakt. En dat heeft veel voor deze man betekent. Je verandert als mens als de kogels rakelings langs je oren gevlogen hebben.
Tof dat je pa in het verzet heeft gezeten. Waren er maar meer mensen zoals je pa geweest....