Dynamiek in islamitisch activisme

aanknopingspunten voor democratisering en mensenrechten
Commentaar op het WRR rapport
door Keesjemaduraatje

Het nieuwe rapport van de Wetenschappelijke Raad voor Regeringsbeleid (WRR)is 234 bladzijdes groot en dat is teveel om in één keer te becommentarieren. Ik zal er een paar citaten uithalen en daar mijn politiek incorrecte commentaar op geven. Later dan meer.

Eerst even een citaat:
Aanknopingspunten
De bevinding van het rapport is dat het islamitisch activisme wel degelijk aanknopingspunten biedt voor democratisering en mensenrechten. Ieder van de drie onderzochte dimensies toont ten aanzien hiervan een grote verscheidenheid en dynamiek. Hoewel het om fragiele aanknopingspunten gaat, en er ook nog veel onzekerheid bestaat, is het onjuist te veronderstellen dat 'de' islam in algemene zin haaks staat op acceptatie van democratie en mensenrechten.

"Het niveau van het islamitisch-politieke denken laat zien dat er inderdaad veel denkers zijn die belangrijke principes voor de inrichting van de staat, zoals de scheiding van kerk en staat, democratie, rechtsstaat en mensenrechten, afwijzen als strijdig met de islamitische beginselen en de suprematie van het islamitisch recht. Maar naast deze beeldbepalende opvattingen manifesteren zich ook steeds meer denkers die deze principes juist op islamitische gronden nastreven. Zij keren zich tegen dogmatische benaderingen die stellen dat de voorschriften van de heilige bronnen naar de letter moeten worden nageleefd. Eerder gaat het hun om de geest en de zeggingskracht van deze bronnen voor de huidige omstandigheden. Denkers met dergelijke opvattingen zijn inmiddels in veel moslimlanden te vinden, bijvoorbeeld in Indonesië, Maleisië en Egypte. Het vernieuwende denken komt zelfs voor in Iran, het land dat nu een kwarteeuw ervaring heeft
met een islamitische theocratie."

Alle boodschappen die de schrijvers van het WRR rapport willen overbrengen zitten in dit citaat.
1) Veel islamitische denkers wijzen belangrijke principes zoals:scheiding van kerk en staat, democratie, rechtsstaat en mensenrechten af.

2) Maar er zijn ook tendenzen te zien van stromingen binnen de Islam die juist wel mensenrechten willen invoeren

3) Laten we die tweede stroming nu steunen

4) Daarom moeten we niet provoceren en met de positieve krachten in gesprek blijven.

Tot zover de samenvatting. Ik wil het nu niet gaan hebben over de vraag of het rapport wetenschappelijk verantwoord is, omdat je die vraag bij alle politicologische- en sociologische rapporten kan stellen. Meestal is het antwoord nee, omdat er geen duidelijk voors en tegens worden opgeschreven, waaruit een keuze wordt gemaakt.

Ik wil wel een vergelijking maken met de houding ten opzichte van de Sovjet-Unie. Toen waren er ook halfzachte "weg-met-ons-theologen" die vonden dat er ook positieve elementen inzaten en dat we vooral in gesprek moesten blijven. Pas door het ingrijpen van de Paus en Ronald Reagan zijn we van die diktatuur afgekomen. De Ukelele der Kerken was nog in gesprek verwikkeld, toen de stakers in Gdansk al voor hun vrijheid vochten. Zonder hulp van mevrouw Duisenberg en Maarten van Traa uiteraard.

Het probleem is wel dat we nu minstens twee vijanden hebben. De Moslimbroederschappen, door de schrijvers van het WRR rapport eufemistisch Islamitisch Activisme genoemd (Wijnand Duijvendak is ook een activist), aan de ene kant en de Islamitische diktaturen als Pakistan, Iran en Saoudi Arabië aan de andere kant. De enig overgebleven vrije wereldmacht werkt aan de ene kant samen met de Islamitische diktaturen terwijl zijn burgers aan de andere kant door de Islamitische terroristen worden opgeblazen. We zouden met geen van beide moeten samenwerken of onderhandelen, totdat de democratie is ingevoerd. Helaas vanwege allerlei grondstof- en machtsproblemen is dit niet mogelijk. Geloof me, in de tijd van het communisme leek dit ook onmogelijk en nu zijn bijna alle diktaturen verdwenen als sneeuw voor de zon, zonder onderhandelen en theedrinken. Diktaturen willen helemaal niet onderhandelen.

We moeten eerst eens erkennen wat democratie is en wat mensenrechten zijn. Daarna alles stimuleren wat goed is en alles isoleren wat slecht is. Dus Hamas blijven isoleren, omdat ze ondemocratisch zijn. Raketten afschieten op burgers is per definitie tegen alle conventies. Dan hoeven we daar echt geen steun aan te geven. Terwijl we kritische schrijvers en journalisten in die landen moeten ondersteunen.