Kraken als Klassenstrijd

De Krakers waren de Eerste Neo-Liberalen
door Keesjemaduraatje

de laatste dagen is me opgevallen dat het moeilijk is geen kraker meer te zijn. Als we het uitgegraven zand weg gaan brengen, is de verleiding groot het ergens op een landje te pleuren in plaats van 5 euro per lading te betalen. Als het grint op is, tijdens het storten van een fundament is mijn eerste neiging even rond te gaan rijden om te kijken of er ergens grint ligt. Als het fundament een beetje scheef is, zeg ik: "dat maakt niet uit, ik ben kraker". Tot mijn jongste zoon zegt: "je bent geen kraker meer, je bent burgerlijk". Gelijk heeft ie, gelukkig wel.

Veel politieke krakers voelden zich tot het proletariaat behorend en dachten met een socialistische strijd bezig te zijn. Met het echte proletariaat in de Indische Buurt voelden ze zich echter nooit zo erg verbonden. Op een gegeven moment ben ik eens gaan kijken uit wat voor gezinnen deze krakers kwamen en dat bleken allemaal middenklasse gezinnen te zijn. Geen één kwam er uit een arbeidersgezin. Zelfs een dochter van een hooggeplaatste directeur van de KLM woonde onder mij, en die dochter is later als juriste bij de VN gaan werken.

Wat bewoog deze Middenklasse kinderen bij een gewelddadige beweging mee te doen en huizen te veroveren in plaats van op Uilenstede op een Studentenflat te gaan wonen? Was het klassenstrijd?
Volgens mij was het wel klassenstrijd, maar vooral voor hun eigen klasse. Na 1970 konden veel mensen gaan studeren. Ook kinderen van de arbeiders en lage middenklasse. Vaak hadden die meer geld door hun studiebeurs dan kinderen van ouders die het maar net konden betalen. Maar studeren deden we. Echter in Amsterdam aangekomen, bleek de woningmarkt gesloten te zijn en er was geen plek voor ons onder de zon. De Sociaal-Democraten die toen al 35 jaar aan de macht waren in Amsterdam hadden met hun bekrompen Woningbouwverenigingen en GDH (Gemeentelijke Dienst Herhuisvesting) de boel dermate verziekt, dat het bijna onmogelijk was om aan een woning te komen. Terwijl er wel hele straten leeg stonden.

In die zin zijn de krakers de eerste neo-liberalen geweest, die de sociaal-democraten er van langs hebben gegeven. Het waren in feite de middenklasse kinderen die de stad veroverden en een belofte waar wilden maken die al twee generaties lang was doorgegeven van ouders op kind. De ouders hadden door de Tweede Wereldoorlog geen opleiding kunnen afmaken en moesten meteen gaan werken en Nederland opbouwen en nu waren wij aan de beurt. Aan de kant!

Een aantal mensen die ik toen heb leren kennen zitten nu op hoge posities in de Wetenschap, Politiek en Media. Fortsetzung des Kampfes mit anderen Mitteln!!!