Identiteit als Levensdoel

door Keesjemaduraatje
Iedereen wil natuurlijk wel ergens bijhoren. Je bent sociaal-democraat, tafeltennisspeler, Amsterdammer en motorrijder. Als een van de activiteiten de boventoon gaat voeren en een allesbepalende factor is geworden, is er sprake van een identiteit. 30 jaar geleden ging dat zelfs zover, dat de samenleving in zuilen was ingedeeld: Gereformeerde duivenhouders, Sociaal-democratische omroep, Katholieke padvinders. Dat was allemaal heel gewoon.
Nog mooier wordt het als jouw identiteit door anderen wordt bedreigd. Zelfs Camper-vrienden voelen zich soms benadeeld als ze op bepaalde plaatsen niet mogen kamperen. Dan staat dat uitgebreid beschreven in hun clubblad. We voelen saamhorigheid als we bedreigd worden door de anderen.
Als je niets anders meer te bieden hebt als je identiteit, dan is de afscherming en het isolement compleet. Gerard Reve schreef eens over " Homosexuele Proletariers", die niet anders te bieden hadden als hun   " tegennatuurlijke sexualiteit" (citaat van Reve, niet dat iemand hier denkt dat ik discrimineer). Als je niets anders meer te bieden hebt als je identiteit, dan ga je naar winkels van je eigen groep,eet voedsel die behoort bij jouw identiteit en gaat met niemand anders meer om. Sektes hebben die neiging ook.
Ik heb meegemaakt dat mensen full-time kraker waren. Die hadden een zwarte leren jas en een majo aan (ook mannen). Die aten 's avonds in een illegle krakers pizzeria. Daarna drinken in een krakerscafe. Mooie tijd was dat. De boze buitenwereld werd op een afstand gehouden.
Banen werden niet aangenomen om allerlei principiele redenen. Te kapitalistisch, slecht voor het milieu etc. Geen wonder dat veel van die mensen later een ambtenarenbaan aannamen of werkloos bleven.

   

Op een gegeven moment was ik lid geworden vaneen kanovereniging en daar gebeurde het ook. De kanovaarders werden steeds fanatieker. Sommigen gingen zelfs in een zeekano naar Terschelling varen, midden in de winter. Als mensen na het kanovaren niet wilden douchen werden ze in het water gegooid. De jaarvergadering ging nergens meer over, totdat het nieuwe buitenhek ande orde kwam. Dat moest steviger, zodat indringers buiten gehouden konden worden. daar werd dan wel uitvoerig over gepraat.
Het maakt voor het eenheidsgevoel helemaal niet uit of de groep wel een eenheid is, of dat de leden van de groep wel echt een gezamelijke identiteit hebben. Samen tegen de buitenwereld en gezamelijke symbolen dragen is voldoende.
Wat dat betreft is niets menselijks mij meer vreemd. Als een religieuze groep mar flink op elkaar is aangewezen en een echte of vermeende dreiging van buiten vreest, dan is een samenhorigheidsgevoel en fanatisme voor-geprogrammeerd. Een woordenboek zonder vieze woorden. Geen Internet en televiesie. Verboden inte-enten en bloedtransfusies afwijzen. Je kan het zo gek niet bedenken en het bestaat.