door Keesjemaduraatje
in extreem-linkse kringen wordt al generaties de discussie, over het doelwit van acties gevoerd. De eerste vraag die gesteld wordt is, of je de instituties aanvalt, of de personen die de instituties op dat moment vertegenwoordigen. De communistische groepen, zoals maoisten en autonomen, vallen de personen aan, omdat ze in feite niet tegen de instituties zelf zijn, maar gewoon de plaats in die instituties willen innemen. Daarom ging de RAF ook de bankiers, werkgeversvoorzitter en rechters doodschieten. Daardoor destabiliseren ze een land, zonder de instituties zelf ter discussie te stellen. Geen wonder dat later bleek dat de DDR hoogstpersoonlijk achter de RAF stond. Ik heb nog geen oud-linkse ideoloog daarover gehoord, dat het zo'n teleurstelling is dat een dictatoriale staat deze terreurgroep heeft gesteund. Ook in Nederland namen linkse terreurgroepen de representanten van de macht op de korrel. Denk aan de aanslag op Aad Kosto door de RARA. Het is geen wonder dat Volkert van der Graaf uit de links-extreme hoek komt. Door Fortuijn uit te schakelen wordt weliswaar het politieke klimaat niet beinvloed, maar de macht is weer een stukje dichterbij. In de 80-er jaren was de dader van een aanslag gemakkelijk te herkennen. Fascisten pleegden aanslagen op grote groepen onschuldige mensen, zoals bijvoorbeeld de aanslag op een treinstation in Bologna, om de staat te destabiliseren. Linkse extremisten plegen aanslagen op hooggeplaatste personen, gevangenissen en gebouwen. Toen was de wereld nog in orde.
Toch was er toen al een rare vermenging van de linkse extremisten en de palestijnen, die soms samen een vliegtuig kaapten, met een grote groep onschuldige mensen erin. Hetzelfde geld voor de Molukkers die ook onschuldige mensen gijzleden. Ik weet dus niet of je dat soort terrorisme wel links mag noemen. Het is tenslotte nationalistisch verzet.
De twee vragen die uit het bovenstaande voorkomen zijn:
Één mens doden of meerder mensen doden?
Bekende personen doden of onbekende mensen doden?
Op het eerste gezicht zou je zeggen dat één mens doden niet angstaanjagend genoeg is, maar je ziet het bij de moord op Theo van Gogh: Alle intellectuelen zijn in hun schulp gekropen. Ook hier geld het woord van Mao tse Tung: "doodt er één en voedt duizenden op" . Daarentegen hebben de aanslagen van 2005 in London verder geen beleidsverandering tot gevolg gehad. Als terroristen 56 mensen doden, dan denken de anderen aan een soort noodlot. Net als er af en toe een bus met vakantiegangers in een ravijn stort.
Wat betreft het doden van vele onschuldige mensen hebben de islamitische terroristen wel veel gemeen met de italiaanse fascisten van de 80-er jaren.Een aanslag van die grootte op onschuldige mensen, dat hebben de linkse extremisten tot nu toe niet gedaan.
Wat de Rode Kmer in Cambodja wel deden is, alle mensen met een bril doden. Dan blijven er geen intellectuelen meer over en dan is een volk gemakkelijk plooibaar. Gelukkig heeft het niet tot veel protesten van Nederlandse intellectuelen geleid. Ik ken zelfs iemand, Joost van Steenis, van de Rode Jeugd, die het wel een goed idee vond.
Wat is de reactie van de staat? Tijdens de "Deutsche Herbst" in 1977 werden alle hoogwaardigheidsbekleders in bunkers beschermd. Er werd een klopjacht op de daders, met afiches en TV-spotjes, gestart. Dat hebben we na de moord op van Gogh nog niet mogen beleven en de hoofddader, de Syriër is nog steeds onvindbaar.
In het begin van de negentiger jaren was er in Duitsland een aanslagserie op asielzoekerscentra, rechtsextremisten, en toen vond de staat het niet nodig om bij elk asielzoekerscentrum een politiebusje neer te zetten. Daar kan je dus aan zien dat het doden van onbekende onschuldige mensen niet altijd leidt tot grote tegenacties.
No comments:
Post a Comment
Bedankt voor jouw reactie. We beoordelen of de reactie geplaatst kan worden.