Politiek Correcte Overwegingen

Door Keesjemaduraatje
Het beste is natuurlijk als we alle uitingen van vrije mening, die ons niet bevallen, meteen verbieden. Dan hebben we er geen last meer van.  Dat is een bepaalde zienswijze, die ook in dictaturen graag wordt toegepast. Het probleem daarbij is, dat je dan op den duur zoveel censoren en politieagenten nodig hebt om de boel te controleren en te bewaken, dat het op den duur slecht voor de economie is. Bovendien hebben critici de neiging het land te verlaten en dat is meestal ook slecht voor de economie, want critici bedenken ook nog wel eens nieuwe wetten, medicijnen of andere producten.

Dan doen we het anders, dan weet ik goed gemaakt. We maken een absolute vrijheid van meningsuiting en iedereen mag zeggen wat ie wil. Eens kijken of dat werkt. De voorzitter van de Zentralrat der Juden in Deutschland, Ignatz Bubis,stond op dat standpunt, hij had slechte ervaringen met die andere optie, en toen werd hij geconfronteerd met een hele interessante vraag uit het publiek. Een jongen met heel kort haar en een beetje militair aandoende kledij was al de gehele tijd aan het filmen en de mensen vroegen zich af waarom hij aan het filmen was. Toen vroeg die skinhead aan Bubis: "U bent dus voor vrijheid van meningsuiting. Geldt die ook voor  idereen in Duitsland? " Bubis voelde de bui al hangen en vroeg: "Bedoelt u Auschwitz of het ontkennen van de Holocaust?" "Nee", zei de man, "Ik bedoel of wij ook een herdenking van Rudolf Hess mogen organiseren?"
"Wat mij betreft eert u wie u wilt" zei Bubis, "maar wat mij betreft is Rudolf Hess één van de aanstichters van de Tweede Wereldoorlog en daarom een oorlogsmisdadiger". Dat was genoeg antwoord en Ignatz Bubis werd uitgenodigd op een bijeenkomst van de neo-nazi's in Duitsland om te discussieren over de vrijheid van meningsuiting. Hij was de eerste die in Duitsland na de WOII, het recht op vrije meningsuiting voor iedereen heeft bepleit. Tegelijkertijd werd hij ook misbruikt, omdat de neo-nazis konden zeggen: "Als zelfs een jood het met ons eens is, dan zijn wij nog niet zo slecht"

Dat zijn dus de twee uitersten in het debat over vrijheid van meningsuiting. Alles toestaan of alles verbieden. De meeste samenlevingen zweven ergens ertussenin.