Ed Van Thijn eindelijk weg

Door Keesjemaduraatje
het is mij niet eens zo opgevallen, maar mijn oudste zoon windt zich er helemaal over op, dat Ed van Thijn, de PvdA senator die eindelijk afscheid neemt van de politiek, in het dagblad Trouw, dat nu altijd bij ons op tafel ligt, de huidige situatie in Nederland vergelijkt met de Weimar-republiek in de dertiger jaren in Duitsland. Twee situaties die inderdaad helemaal niet met elkaar te vergelijken zijn, omdat we nu in Nederland in welvaart leven en er geen straatgevechten tussen communisten en nationaal-socialisten plaatsvinden en de formaties van nieuwe kabinetten nog steeds snel plaatsvinden en we niet net een oorlog achter de rug hebben, waardoor een groot deel van de werkende bevolking gehandicapt door het leven gaat en er geen mensen op straat aan het verhongeren zijn. Kortom, niets in de huidige situatie in Nederland doet ons denken aan de Weimar-republiek. Of toch?

Dit is wat hij schrijft:
Een coalitie tussen de nieuwkomers klinkt hem evenmin als muziek in de oren. „De kans dat Trots op Nederland van Verdonk en de PVV van Wilders er inderdaad met de winst vandoor gaan, acht ik zeer realistisch. Dat is heel erg, want zo krijg je onmogelijke coalities. Dan krijg je regeringen van CDA en SP, of Wilders en Verdonk, terwijl dat absoluut geen coalitiepartners zijn.”

Van Thijn is bang dat het uit de hand loopt: „Er zijn historische voorbeelden te noemen van democratieën die zichzelf opblazen, zoals de Duitse Weimar-republiek. Daar stemden de kiezers op vleugelpartijen waardoor er geen coalities meer te vormen waren. Daar was ik al die tijd bang voor en het is zuur dat het nu werkelijkheid dreigt te worden. Tegelijkertijd ben ik ontzettend blij dat ik het veertig jaar lang mis heb gehad. Helaas krijg ik nu gelijk.”

Dat is er dus aan de hand. De PvdA van Ed van Thijn is aan het verliezen en daarom worden de nieuwkomers op het politieke toneel automatische, als een reflex, vergeleken met fascisten. Dat is er aan de hand. Waar komt dat vandaan?

Het speelt natuurlijk wel een grote rol, dat Ed van Thijn tot het clubje van de Senator van Haat en Terreur behoort, dat er heel goed in is andere meningen te censureren en af te doen als uiterst rechts. Toen van Thijn nog Minister van Binnenlandse zaken was, moest de orde natuurlijk gehandhaaft blijven en liet hij grote hoeveelheden traangas op demonstranten tegen de kerkncentrale Dodewaard spuiten, maar nu hij gepensioneerd is ziet hij opeens de democratie in gevaar.

Waarom steeds die vergelijking met Weimar en wordt er niet eens een keer een andere vergelijking gemaakt? Waarschijnlijk speelt de angst voor een fascistische ommezwaai een grote rol. Dat kan ik me nog voorstellen, maar dan is het natuurlijk vreemd, dat Ed van Thijn wel de Palestijnse zaak van harte steunt.