Ik kan niet meteen zeggen dat het jaar 2007 een slecht jaar is geweest. Hoogtepunten en dieptepunten wisselden elkaar wel in snel tempo af. Ik probeerde er nog even achter te komen wat ik ook alweer in het begin van het jaar gedaan heb, maar dat lukte dankzij de archiefknop van het weblog ook wel.
Qua beroep is het allemaal een zootje. Wel erg hard gewerkt en daarvoor de nodige erkenning gekregen, maar de grote doorbraak bleef uit. Nou wordt ik volgend jaar al 50, dus het is even de vraag of er nog een doorbraak komt, of dat ik gewoon moet accepteren dat dit het is. Vandaar dat ik voor kerst het enigzins defaitistische boek "Hoe Starbucks mijn redding werd, een directeur gaat koffieschenken en wordt gelukkig" heb gewenst en gekregen. Ik zit er vandaag in te lezen en wordt er helemaal depressief van. Dat was nou ook weer niet de bedoeling. Volgens mij is het een reclametruc van de firma Starbuck om een positief beeld over zichzelf te laten schetsen. Een "Art Director" raakt aan lager wal en neemt uit wanhoop maar een baantje als koffieverkoper in de keten Starbuck aan. Dat is een baan die normaal alleen door zwarten wordt genomen. Het thema "diversiteit" is dan ook alom aanwezig in het boek. Ik hoef dan nog niet een baan bij Macdonalds aan te nemen, maar ik moet er wel eens over gaan nadenken wat ik eigenlijk ben. Consultant, Schrijver of Security Expert. Vind ik alle drie eigenlijk wel leuk. Dus toen heb ik op een gegeven moment gedacht dat ik als consultant over security moet gaan schrijven. Maar dat vinden de klanten weer niet leuk. In ieder geval heb ik op het gebied van schrijven een klein doorbraakje gehad door mijn artikel over de kraakbeweging in Trouw. 
Qua lijden van het Palestijnse volk is het nog een grotere ramp. Nu zijn er wel twee Palestijnse gebieden die onze aandacht vragen, Gaza en de Westbank (Samaria en Judea) en die onderling ook weer met elkaar in oorlog zijn. Dat wordt nooit iets. Opvallend dat de linkse activisten die nog steeds in het kader van hun anti-kolonialisme strijd achter de strijd voor het Palestijnse Land staan, het nog niet door hebben en gewoon doorgaan met Israël van alles de schuld te geven, terwijl Israël intussen zover is dat ze de Palestijnen helemaal niet meer nodig hebben. De Tweestatenoplossing is verder weg dan ooit.
Ik kreeg dit jaar een aanbod om naar Israël te gaan en het Midden-Oosten vraagstuk met eigen ogen te aanschouwen. Dat heb ik niet gedaan. Jammer wel.
Politieke activiteiten heb ik ook ondernomen dit jaar. We hebben, onder de klinkende naam Focus2, een viertal huiskamersessies voor islamcritici georganiseerd. Aanvankelijk leek het wel een goed initiatief en was de discussie zinvol. Later kwamen er allerlei vreemde vogels bij, die ofwel er alles aan deden om zelf de Leider van het gebeuren te worden, ofwel helemaal niets zeiden en de boel stilletjes gingen observeren, wat de oudgedienden zo nerveus maakte, dat de groep al snel weer leeg stroomde. Het hoogtepunt van deze revolutionaire beweging is treffend vastgelegd door het beroemde Weekblad Vrij Nederland, onder de pakkende titel: "De Boze Bloggers van de Rode Hoed" . De meeste bloggers die daarin beschreven worden, inclusief mijzelf, behoren bij deze fameuze en geheime "Focus2" club.
Ook op het gebied van Vriendschappen ging het er hard aan toe, dit jaar. Enkele goede kennissen hebben afstand van mij genomen. De inmiddels 32-jarige Ergotherapeute of Autistentherapeute of beide, Sylvie v. D. vind dat ik me teveel met haar leven bemoei en dat klopt ook want ze was al drie jaar free-lance aan het werken en had nog geen cent voor haar oude dag weggelegd. Dus zei ik steeds tegen haar dat ze nu eens een huis moest kopen of dat ze op een andere manier een fonds voor haar toekomst moest aanleggen. Bemoeizuchtig van mij. Maar de grote "Hammer", waar ze echt niet tegen kon was, nadat ze het voor de 23-ste keer niet met een man uitgehouden had en haar serieel monogame relatie had verbroken, ik tegen haar had durven opmerken dat ze weer eens contact met haar vader moest zoeken om er achter te komen waarom ze zo'n bindingsangst had. Nou dat was helemaal fout. Dat mogen alleen gediplomeerde psychologen zeggen, dat soort shit. Uit en voorbij en terecht. Had ik mijn grote mond maar moeten houden.
Er zijn ook bloggers die mij nu haten, namelijk Peter Breedveld en Annelies van der Veer. Allebei volkomen terecht. Bij Peter Breedveld heb ik me met zijn geheime relatie met een vrouw van Marokkaanse komaf bemoeid, waarvan ik heb beweerd, dat ze een mol is, die door een geheime dienst op Peter Breedveld is afgestuurd om hem van zijn anti-islam-kritiek af te houden. Dat is ook niet aardig van mij om zo'n vrouw zo te belasteren. Bij Annelies van der Veer ging het erom dat ik heb geweigerd om onder mijn eigen naam op haar weblog te schrijven. Terechte kritiek natuurlijk. We moeten ons allemaal laten ontslaan, stenen door de ruiten laten gooien of laten afschieten, allemaal om op te komen voor onze eigen mening.
Voor diegenen die mij nu haten: jullie zijn nog niet van mij af, want ik ben van plan een "vriendschapsevaluatieformulier" aan jullie toe te sturen. Graag ingevuld weer retourneren aan de redactie van dit weblog. De inzender van de origineelse uitspraken heeft kans op het winnen van een hele dag Efteling in gezelschap van Keesjemaduraatje.
Gelukkig zijn er ook weer een paar kennissen en vrienden bijgekomen. Zo hebben we deze zomer bijvoorbeeld een heerlijke vakantie gehad op het Geheime Landgoed van "De vrouw met de Zes auto's". Verder heb ik kennis gemaakt met enkele schrijvers van Het Vrije Volk, waar ik nu ook af en toe schrijf en ik heb de fameuze Peter Siebelt ontmoet. In de zomer heeft de kunstenares Nicoline van Harskamp mij geïnterviewd en de tekst van dat interview wordt nu bij de tentoonstellingen uitgedeeld. Genoeg redenen om door te zetten dus.
Sportief gezien was 2007 een topjaar, al was het alleen al doordat ik nu eindelijk een sport beoefen, namelijk het winterzeilen. Ik moet me wel heel erg dik inpakken, maar dan heb je ook iets.
De plannen voor het komende jaar zal ik in de eerste week van januari publiceren en tot dan toe roep ik de lezers en reaguurders van dit politiek incorrecte weblog toe:
"Guten Rutsch en frohes Neujahr"
No comments:
Post a Comment
Bedankt voor jouw reactie. We beoordelen of de reactie geplaatst kan worden.