In Helsinki schijnt de zon

Door Keesjemaduraatje
Hier is het nog steeds zonnig en warm. Tenminste voor Finse begrippen. Als je even in de schaduw gaat lopen, dan moet je alweer een trui aantrekken. Zonet zat ik in een park op een bankje het boek "Shock Doctrine" van anti-globaliste Naomi Klein, te lezen en daar kwam een ex-diplomaat naast mij staan en die vertelde in 10 minuten zo' n beetje de geschiedenis van Finland in de laatste 50 jaar. Dat de ambassade van de Sovjet-Unie wel 1000 "diplomaten" had. Dat de communistische partij enorm gesteund werd. Dat er allerlei pogingen waren gedaan om Finland in de invloedsfeer van de Sovjet-Unie te trekken.

De buurt waar ik gisteren doorheen ben gelopen, waar geen toeristen komen en waar de zwervers op de stoep zitten en de restaurants normale prijzen berekeken. Die buurt wordt door de ex-diplomaat als "communistische" gekenmerkt. Ik geef het hier gewoon even weer. Als er Sovjet-delegaties op bezoek kwamen, dan moesten die altijd daar ontvangen worden . Daar vond de klassenstrijd plaats. Fijn te weten.

De eerste stuurman spreekt op straat elke vrouw onder de veertig met een enigzins aanvaardbaar postuur aan. Oude vrouwen en mannen laat hij links liggen. Dat is soms pijnlijk om in de buurt te zijn. Als we ' s nachts in Virtu langs een verlaten havengebouw lopen, dan staat dara een vrouw op de bus te wachten en ze ziet ons aan komen lopen en ze denkt , wat gaat dat nu worden. De eerste stuurman deinst nergens voor terug. gaat naar haar toe en vraagt: "Hello, we are sailors from Holland. Do you know Holland? Can we talk a little bit?"

Dat gaat de gehele dag en een groot deel van de avond zo door. Als hij ' s avonds terug op de boot is, dan heeft hij zeker drie vrouwen uitvoerig gesproken en drie vrouwen vluchtig. Als hij dan beet heeft, vraagt hij " Can I kiss you goodbye?" Of als het nog ' s ochtends is, dan zegt hij "Can I give you a good morning kiss?"  Het is verbijsterend te zien dat 50 % van de vrouwen hier blijkbaar op lopen te wachten. Zelfs de stugge Finse vrouwen, zijn te ontdooien op deze manier. De vrouw van het accountants kantoor tegenover de kade bleek aanvankelijk wel interesse te hebben, maar wilde uiteindelijk niet iets gaan drinken met de eerste stuurman.

Naast ons meert een groot zeilschip af en een groep van 8 jonge vrouwen van in de twintig komt aan boord. de eerste stuurman er op af. " Hello, I am an Dutch sailor desperately in need fo the love of a Finnisch woman". Nou dat was natuurlijk lachen gieren brullen. Daar zaten ze net op te wachten, op een 57 jarige Nederlandse zeiler. De organisatrice van het evenement maakte een einde aan de vertoning. Hij mocht niet meezeilen.

Toch heeft hij regelmatig beet. Daarvoor moet hij wel een stuk of tien afwijzingen per dag incasseren.

In nde nacht van vrijdag op zaterdag moet ik op de een of andere manier naar het vliegveld zien te komen. Om 6 uur gaat het vliegtuig. Dus binnenkort komen er weer serieuze artikelen over het lijden van het Palestijnse Volk enzo. Tot dan