Door Keesjemaduraatje
Eigenlijk denken de redacties van kranten in hun naïeve goedbedoelde welwillendheid, dat er een vreedzame en niet gewelddadige actiebeweging is en dat de mensen die daar in zitten eerst op een democratische en vreedzame manier hun doelen proberen te bereiken. Als dat niet lukt en "de repressie van de staat" toeneemt, dan volgt de "radicalisering"en dat is dan het gevolg van die hele er aan voorafgaande strijd.
Het beeld van een radicaliserende kraakbeweging is om twee redenen volgens mij verkeerd. Er zijn mensen die vanaf het begin consequent streven naar geweld en harde acties. Die zijn helemaal niet geschikt voor vakbondswerk of het in commissies zitten. Die willen de samenleving helemaal niet veranderen door zoveel mogelijk steun voor hun ideeën te krijgen. Ik durf zelfs te beweren dat er mensen zijn met een crimineel karakter, die daarom juist bij de kraakbeweging gaan.
De andere reden waarom het beeld van een radicaliserende kraakbeweging niet klopt, is volgens mij dat de mensen die aan het einde van de tachtiger jaren er nog bij waren en die aanslagen gingen plegen, dat zijn mensen die al die tijd al bij de kraakbeweging betrokken zijn geweest. Ten tijde van de Vondelstraatrellen in 1980 liepen er tienduizend mensen mee in de grote demonstratie na de ontruiming. Dat is ook ongeveer het aantal krakers in Amsterdam van dat moment. Ik herinner mij dat er hoogleraren, dominees en allerlei sympathieke mensen uit de gegoede middenklasse meeliepen. In die tijd had de kraakbeweging ook erg veel sympathie.
Op een gegeven moment sloeg de verzakelijking toe en yuppies begonnen de oude pakhuizen op te kopen. Ook onder de krakers werd het allemaal anders. Veel mensen gingen hun studie afmaken. In die tijd was er een kleine groep van de Politieke Tak van de kraakbeweging. sommigen van de KEN-ML, maar dat geheel terzijde, die met harde hand de softies eruit wilden werken en nog eens flink wilden huishouden. Dat was niet zozeer een kwestie van radicalisering van de beweging, maar de die-hards bleven over en joegen de anderen eruit. Het is maar hoe je het bekijkt.
Enkele weken voor de rellen in de Vondelstraat was er een ontruiming - ik meen aan de Jacob van Lennepkade - waar de politie ongekend hard te keer ging en de krakers stevig in elkaar werden geslagen. Volgens mij heeft toen de harde kern van de kraakbeweging besloten om dat niet nog een keer te laten gebeuren. Met als gevolg dat men nogal vastbesloten de eerste politie-eenheden heeft verdreven uit de Vondelstraat. Als verslaggever volgde ik het gevecht vanaf een trapje tegenover het kraakpand. De politie werd totaal in de pan gehakt, en alle politietactieken waren er vanaf dat moment op gericht om dat nooit meer te laten gebeuren. Het is een wonder dat er geen doden zijn gevallen want de politiebusjes reden waanzinnig rond toen ze het strijdtoneel verlieten.
ReplyDeleteDe Vondelstraatrellen waren eerder een kwestie van escalatie dan van radicalisering. Daarin heeft keesje gelijk.
Al ten tijde van de Vondelstraat waren er krakers waarmee door de gemeente niet te onderhandelen viel en die koste wat kost op een confrontatie uit waren. Je kwam allerlei types krakers tegen. Een pand was vaak bezet door vriendelijke zachtaardig overkomende studenten. Als er een ontruiming dreigde, waren deze krakers verdwenen, en kwam je de geharnaste types uit de Staatsliedenbuurt tegen.