Ex-RAF-lid moet straf uitzitten

Door Keesjemaduraatje
Het ex-RAF lid Knut Folkerts moet alsnog zijn straf in Nederland uitzitten. In 1977 werd Folkerts in Nederland veroordeeld wegens het doodschieten van de Utrechtse politieagent Arie Kranenburg. Daarna werd hij aan de Bondsrepubliek uitgeleverd, waar hij werd veroordeeld tot tweemal levenslang. In 2000 werd zijn straf kwijtgescholden.

Nu wil Nederland dat Knut Folkerts zijn twintigjarige straf alsnog in Nederland uitzit. In hoger beroep heet de Nederlandse staat gelijk gekregen.

Het vonnis kan je hier nalezen en hoe de dames en heren Indymedia-redacteuren erover denken kan je hier nalezen.

De Volkskrant over de uitleverings van Knut Folkerts   

ACHTERGROND, Van onze verslaggever Marc van den Eerenbeemt
gepubliceerd op 27 augustus 2005 02:34, bijgewerkt op 12:47

AMSTERDAM - De Nederlandse staat en de advocaten van moordenaar Knut Folkerts steggelen over zijn mogelijke uitlevering. Justitie vertrouwt op de Duitse welwillendheid.

De voormalige RAF-terrorist Knut Folkerts betuigde woensdag spijt over het doodschieten van de Nederlandse politieman Arie Kranenburg in 1977. Dit stelde de familie Kranenburg niet tevreden, maar ook Justitie niet. De Nederlandse staat wil de Duitser zijn celstraf voor die geweldsdaad alsnog laten uitzitten. De staat voelt zich daartoe zelfs verplicht, getuige zijn recente verweer voor de Haagse rechtbank. Folkerts moet hier nog meer dan tien jaar zitten.

Met strak gezicht zei Folkerts in NOVA, dat hij spijt had van het neerschieten van twee Nederlandse politiemannen in Utrecht in 1977. Arie Kranenburg overleed. Ook betreurde Folkerts het leed dat hij hiermee had veroorzaakt bij het gezin van Kranenburg. Folkerts werd meteen aangehouden. Op 10 december 1977 werd hij door de rechtbank van Utrecht veroordeeld tot twintig jaar cel. In 1978 volgde uitlevering aan Duitsland, vanwege in dat land gepleegde terreurdaden. Het ging om een tijdelijke uitlevering, aldus Justitie. Na een veroordeling zou Folkerts eerst in Nederland zijn straf moeten uitzitten, daarna een straf in Duitsland.

Toen de voorman van de extreem-linkse terreurbeweging in Duitsland in 1980 werd veroordeeld tot een levenslange celstraf, besloot Nederland dat de uitlevering van Folkerts definitief was. Hij zou immers nooit meer of anders na zeer lange tijd vrijkomen.

Maar in 1995 kreeg Folkerts gratie. Dit was een voorwaardelijke gratie, gekoppeld aan een proeftijd van vijf jaar. Tot de definitieve gratie in 2000 ontspon zich tussen de advocaten van Folkerts en de Nederlandse staat een briefwisseling: of Nederland de Utrechtse straf nog wilde uitvoeren?

Justitie schoof de beantwoording van die vraag op de lange baan. Bovendien was de beslissing ook nog aan het Openbaar Ministerie in Utrecht, waar Folkerts zijn Nederlandse straf kreeg.

Toen de gratie in 2000 definitief werd, maakte de officier van justitie in Utrecht duidelijk wat hij wilde: Folkerts werd internationaal ‘gesignaleerd’. Zou de ex-gedetineerde zich buiten eigen land begeven, dan zou een verzoek tot onmiddellijke uitlevering aan Nederland volgen.

De advocaten van Folkerts, de Duitse Ulrike Halm en de Nederlander Jurjen Pen, betogen dat van hernieuwde opsluiting geen sprake kan zijn. Hun grote troef daarbij is een brief aan Folkerts uit 1980. Nederland doet hierin volgens de raadslieden de toezegging dat het Folkerts niet meer zal opsluiten.

Justitie bekijkt het schrijven heel anders. Nederland houdt zich juist het recht voor om de straf ooit nog te executeren, aldus de landsadvocaat. De interpretatie van deze brief en andere correspondentie tussen de twee partijen belooft een zware – tweetalige – dobber te worden voor de Duitse rechter.

De advocaten stellen verder dat het recht op tenuitvoerlegging van het Nederlandse vonnis – uit 1977 – inmiddels is verjaard. Ook dat standpunt wordt door Nederland bestreden. Zolang Folkerts in een Duitse cel zat, liep de verjaring niet, aldus de landsadvocaat. In die visie is het vonnis nog springlevend. Nederland had bij de definitieve uitlevering rekening moeten houden met de mogelijkheid van gratieverlening, stellen de advocaten ook.

Dit verweer verwerpt de staat ook. Bij zijn gratie profiteerde Folkerts van een nieuwe regeling over levenslang. Zou die regeling in 1980 al hebben bestaan, dan zou Nederland de uitlevering niet definitief hebben gemaakt, aldus de landsadvocaat.

Sinds de weduwe van Arie Kranenburg zich inspant voor de gevangenneming van Folkerts, heeft de zaak veel publiciteit. Joke Kranenburg maant de staat tot extra druk op de Duitse overheid. Justitie vertrouwt vooralsnog, aldus een woordvoerder, op de gebruikelijke procedures en Duitse welwillendheid. En dat kost nog even tijd.