Witte scholen voor kinderen van extreem-linkse mensen

Door Keesjemaduraatje
Een discussie uit 1982 wil ik jullie niet onthouden. We waren lid van de extreem-linkse Amsterdamse Spuigroep. Dat was zeg maar, de intelectuele voorhoede van de Kraakgroep de Pijp. Maar zo zagen wij dat zelf toen nog niet. De secretaris en secretaresse van ons revolutionnaire blad ASSW (Anarchistisch Stencel Stapelwerk) kwamen te eten bij mijn toenmalige vriendin (huidige vrouw) en mij. Mijn vrouw had het land reeds verlaten en kwam alleen nog af en toe een weekend naar Nederland. (Het verhaal wordt steeds ingewikkelder, maar ik werk wel naar een punt toe). Jaap en Emmy woonden in de Oosterparkbuurt, vlakbij waar nu de geachte ex-afgevaardigde Duijvendak woont. Ik woonde in de beroemde Madurastraat, Indische Buurt.

In ieder geval was de discussie van die avond of wij onze kinderen, als we die later zouden krijgen, naar een witte- dan wel zwarte school zouden doen. Jaap wilde zijn kinderen op laten groeien met "de mensen uit de buurt", want ze moeten er aan wennen dat er ook andere kinderen, uit andere culturen bestaan. Etcetera. Je kent de argumenten wel. Hele lieve jongen. Geen kwaad woord over hem.

Ik zei meteen dat mijn kinderen het beste onderwijs moesten krijgen en dus naar een witte school zouden gaan (Misschien was ik gewoon al die tijd al rechts. We weten het niet).

Mijn vriendin wilde perse haar kinderen in Duitsland op laten groeien, want ze had en heeft geen groot vertrouwen in het Nederlandse schoolsysteem.

Emmy wilde graag het multi-culturele ideaal ondersteunen en haar kinderen naar een zwarte school doen.

Goed, wat is er van deze mensen en hun bloedjes van kinderen terecht gekomen? Mijn vrouw werd advocate, kreeg twee kinderen (ook mijn kinderen, dat moet je er tegenwoordig wel bijschrijven), die 10 respectievelijk 12 jaar lang in Duitsland naar school gingen en waarvan de oudste nu net hier in Eindhoven zijn VWO diploma heeft behaald. Allemaal witte scholen, dat dan weer wel.

Jaap werd hoogleraar Biologie, trouwde een Finse vrouw en doet zijn kinderen op school in een dorp in Noord-Holland waar alleen in 1975 kort een Surinamer voorbijgefietst is, maar waar verder alles High-Middleclass is. Evengoed behaalde de PVV er wel 17% van de stemmen, maar ik begrijp niet waar die mensen eigenlijk bang voor zijn. Misschien zijn ze nog steeds solidair met de mensen in de arme wijken, dat kan natuurlijk.

Emmy werd solidair met de Marokkanen. Deed sociaal werk met deze onderdrukte groep. Trouwde met een Egyptenaar. Kreeg kinderen met hem. Maar dat liep verkeerd af of zo. Scheiding. In iedere geval heeft zij, door haar idealisme een lagere maatschappelijk status dan haar vroegere kameraden, die op tijd het land, dan wel de buurt, dan wel het extreem-linkse klimaat zijn ontvlucht. Maar, misschien is zij wel gelukkig. We weten het niet. Dat gaan we ongetwijfeld in de comments straks nalezen.