Cuxhaven Windkracht 7

Door Keesjemaduraatje
Blijkbaar zie ik er met mijn rugzak en ongeschoren kop al weer als een hippie uit, op het station van Hengelo, want een vrouw met fiets deelt spontaan haar "Franse koekjes met mij, waarbij ze mij mededeelt: "Als je iets krijgt, moet je ook altijd weer iets weggeven". Woorden waar, wat mij betreft, geen speld tussen te krijgen zijn. Dat soort vage wijsheden heb ik al sinds 1976 niet meer gehoord, dus ik voel me op vakantie.

Dat komt namelijk zo: De kapitein van het zeilschip belt op zaterdag avond opeens op. Dat hij in Cuxhaven ligt en of ik het laatste stuk naar Colijnsplaat mee wil varen als navigator. Eigenlijk ben ik van plan, samen met mijn vrouw de achterkant van het huis te schilderen, maar de zee roept en ik zeg "ja".

Op zondagochtend stap ik ook nog in de verkeerde trein, namelijk naar Den Bosch in plaats van naar Venlo, zodat ik drieeneenhalf uur later, via Deventer en op weg naar Osnabrück, in de lift op het station van Hengelo, Franse Koekjes sta te eten. Je moet toch wat.

De eerste stuurman van vorig jaar, de "Kraker van het eerste uur uit Franfurt", heeft al in Zweden aangemonsterd en  vaart ook mee. Ik verheug me op de gesprekken aan boord. Wat vindt hij van de moord op Benno Ohnesorg, die naar nu 42 jaar later blijkt, door een Stasi-agent gepleegd is. Wat is zijn reactie op de pedo-beschuldigingen aan het adres van Rode Dany? Het zijn vragen die voor het zeilen niet zo relevant zijn, maar die toch allemaal doorgenomen moeten worden.

Helaas staat er voor de komende dagen een Westwind kracht 6/7 aangekondigd, zodat we alleen op de motor naar Nederland kunnen varen en ik waarschijnlijk twee dagen lang kotsend met mijn hoofd buiten boord zal hangen. Maar dat doe ik allemaal voor jullie, reaguurders, zodat ik ook af en toe iets over zeilen te vertellen heb.