De Krakers van de Vrankrijk

Door Keesjemaduraatje
Dat ik dat in mijn stoutste dromen nooit had kunnen bedenken en als ik het in een boek had opgeschreven, dat iedereen dan gezegd zou hebben: "Doe es normaal, zoiets bestaat niet". Dat op mijn eigen weblog Natasha bekvecht met Peter Siebelt over een terreurgroep die al 13 jaar geleden gestopt is en dat op dat zelfde weblog Guus Kogel een oplossing voor conflicten in het Beloofde Land bedenkt, die alle andere oplossingen overbodig maakt en bespreekt met mijn vroegere schoolvriend en op heden gewaardeerde Goede Doelen Specialist Wim Nusselder.  Wat kan ik daar nog tegenover stellen? Daar past een nieuwe voortzetting van mijn gewaardeerde Vrankrijk-Saga.

Het was namelijk zo dat ik best wel eens wilde weten wie of dat er eigenlijk in dat kraakcafe Vrankrijk zat, toen Yoghurt er op 13 september 2008 in het halletje, met steigerpijpen verrot geslagen werd.  We weten dat de krakers van Vrankrijk best wel heel erg brutaal zijn en zelf de dienst in de Spuistraat uit willen maken. De politie houdt zich daar ook keurig aan. Niets dan lof. Als de krakersters tegen de dienstdoende wachtmeester zeggen dat ie niet naar binnen mag, dan komt die niet naar binnen. Wel even weten wie er de baas in Amsterdam is!

Na enige tijd en nadat de ambulance met de zwaar gewonde Yoghurt was verdwenen en zijn vriend Harm Jan was opgepakt door de politie omdat hij zijn middelvinger opstak, (Daar kunnen ze dan weer niét tegen) kwam er een woordvoerder van de Stichting Barst, waarschijnlijk Guus Klijn,  naar buiten en vertelde dat er één politieagent naar binnen mocht. Ook daar hield de politie zich keurig aan. Je moet de toekomstige GroenLinks wethouders nooit tegen je in het harnas jagen.

Vrankrijk was heel erg netjes opgeruimd en er lag heel opvallend een stoelpoot bij de bar. Ingeslagnemen! Je moet de wolven af en toe iets te vreten geven. Hier komt ook het hartnekkige gerucht vandaan dat Yoghurt en HarmJan met stoelpoten zijn geslagen. Terwijl uit latere ooggetuigenverslagen duidelijk blijkt dat er steigerpijpen zijn gebruikt.
 

De bezoekers komen één voor één naar buiten en moeten zich legitimeren. Er is geen één van de latere arrestanten bij, Blijkbaar zijn de daders door een tussendeur of luik verdwenen. Of ze zijn meteen na de vechtpartij vertrokken. Dat komt overéén met de waarneming van een Spuistraatbewoner, die een blanke man op een fiets richting Spui heeft zien rijden en het komt ook overeen met het verhaal van disk-jockey Jeroen, die zegt dat hij geen deurploeg heeft gezien toen hij kwam. De leden van de deurploeg zijn namelijk ook de vermoedelijke daders.

Wie kwamen naar buiten? Aanvankelijk wil niemand daar iets over zeggen, maar nu bijna een jaar later wordt er zoveel gepraat in het kraakwereldje, dat iedereen intussen weet wie zijn ID aan de politie heeft laten zien:
Naomi, Siem, Harro, Sanne en Tim uit Nederland,
Een Antilliaanse man, Twee poolse vrouwen (Kamila en Zofia),
Twee Algerijnen, een Kroaat, Marko uit Duitsland, een Tsjech.
En niet te vergeten Lieuwe uit de Oosterparkstraat.

Het spreekt voor zich dat geen van de leden van dit geglobaliseerde illustere gezelschap iets gezien, gehoord of geroken hebben.  Het kan zijn dat ze te dronken of te stoned waren. Wel vreemd, dat Zarata, die bardienst had, ook niets weet te vertellen. Allemaal naar goed krakersters-gebruik hun tong verloren.

Door de tegenwerking van de Stichting Barst, die de drankvergunning van Vrankrijk heeft en de kinderachtige manier waarop de leden van het stichtingsbestuur zich hebben gedragen, kon het onderzoek van de politie slechts zeer beperkt uitgevoerd worden. De twee vermoedelijke daders, leden van de deurploeg, Carlos en Jacob, zitten daarom nog steeds, nu al een half jaar, vast. Het Openbaar Ministerie kan het zich niet veroorloven een zo'n zware gewelddaad ongestraft te laten.