Spioneren in de Vrankrijk

Door Keesjemaduraatje
Na de mishandeling van kraker Yoghurt op 13 september in en voor Kraakcafé Vrankrijk te Amsterdam, heerst stilzwijgen in de Amsterdamse kraakscène. De politie merkte op de avond zelf al dat geen enkele bezoeker iets gezien had. Ze wisten zelfs niet meer wie er achter de bar had gestaan. Vreemd hoor.

Ook latere verhoren leverden weinig op. Toch zitten de Deense kraker Jakob en de Amstelveense kraker Carlo nog steeds in voorarrest. Op 1 oktober dient er een rechtzaak. Of de zaak dan ook inhoudelijk behandeld wordt, wisten de betrokkenen nog niet.

Intussen zitten de politie-inlichtingendiensten niet stil. Ze proberen in de gesloten krakersgroep te infiltreren. We hadden al gehoord dat kraker Lieuwe een keer een avondje was wezen stappen met de PID, de politieinlichtingendienst. Waarom? Had  hij iets te vertellen, of wilde hij gewoon een keer horen wat de politie van hem wilde weten? Lieuwe was op de bewust avond DeeJee en hij stond tijdens de vechtpartij dichtbij. Een close-up toeschouwer. Vreemd, dat hij desalnietemin helemaal niets aan de politie wist te vertellen.

Buro Jansen, de interne inlichtingendienst van de extreem-linkse beweging onderzocht de pogingen tot infiltratie en komt nu met dit bericht: 



Citaat: "Naar aanleiding van die mishandeling voor de deur van Vrankrijk werd 'Leo', die zich op het moment van het delict in het café ophield, verhoord door de Amsterdamse recherche die onderzoek deden naar de mishandeling. Na het verhoor werd hij gevraagd of hij nog met twee andere heren wilde spreken in het kader van de openbare orde. Dat vond Leo geen probleem.

Hij werd hiervoor ontvangen in de lounge room van de RID Amsterdam. De RID'ers vertelden Leo niet dat zij van de RID waren, maar dat ze door burgemeester Cohen werden betaald. De heren wilden graag met Leo een afspraak maken voor een etentje. "De beste zaken worden aan tafel gedaan", zo voegde RID'er Gerard toe. Daarvoor moest Leo de komende tijd zijn ogen en oren openhouden binnen café Vrankrijk.

Cees wilde ooit gaan kraken, maar voelt zich nu geïntimideerd door de agenten. Zij bleven hem lastig vallen, wachten hem thuis of en bezochten zijn moeder. Hem werd gevraagd of hij een keer naar the Minds wilde gaan, het café in de Spuistraat dat ook bezocht wordt door bezoekers van Vrankrijk. Hij hoefde daar enkel maar rond te kijken en te luisteren. Voor die bezoekjes kreeg hij 20 euro uitbetaald.

Henk, al langer actief binnen de Amsterdamse kraakbeweging, werd ook benaderd naar aanleiding van de mishandeling op de stoep van de Vrankrijk. Hij was niet aanwezig in de kroeg toen het gebeurde en kwam pas kijken toen een deel van de Spuistraat was afgesloten. De twee heren wilden eens met hem lunchen en waren fan van zijn werk. Henk zei na de eerste zinnen van de betreffende politiefunctionaris geen interesse te hebben in een gesprek en legde de hoorn neer.

Overrompeling

Dit zijn zomaar wat recente voorbeelden van benaderingen, uitgevoerd door medewerkers van de Amsterdamse RID. De politie benadert personen die zich plachten op te houden binnen actiegroepen, al dan niet verbonden aan de kraakbeweging.

In eerste instantie kwam het bij Leo niet op dat de heren die zich uitgaven voor medewerkers van de burgemeester, in feite werkzaam waren voor de RID. Dat werd hem tijdens het gesprek pas duidelijk. De RID'ers lieten daarbij doorschemeren dat er stemmen op gingen om café voor te sluiten. De heren gaven Leo de indruk dat er over deze sluiting te discussiëren viel.

De medewerkers van de RID passen een overrompelende tactiek toe, zijn enthousiast, amicaal, positief en praten heel vriendelijk met je mee, zo ervoeren ook Fiona en Roos. Pas tijdens het gesprek werd het Leo duidelijk gemaakt dat de mannen werkten voor de inlichtingendienst. Toen de heren vroegen of ze hem eens mochten bellen voor een lunchafspraak, reageerde Leo niet meteen afwijzend. Misschien kon hij ze op de foto zetten tijdens deze afspraak.

Na afloop sprak Leo met medeactievoerders over de vervolgafspraak, waarna hij tot de conclusie kwam dat het beter was een eventuele uitnodiging af te wijzen. Nadat hij door de RID werd gebeld, confronteerde hij de betreffende RID'er met zijn leugenachtige gedrag. Uiteindelijk zij de man hebben toegegeven dat ze voor de Regionale Inlichtingendienst werkzaam zijn. "

(...) Nog een citaat:

"Klem gezet

Sommige mensen zijn niet in staat zelf de deur dicht te gooien en voelen zich klem gezet. Ze raken verstrikt in het spel dat het bijna onmogelijk wordt om te ontworstelen aan het contact. Dit overkwam 'Cees'.

Op een avond in november 2008 werd hij gebeld door een vrouw van de politie. Zij wilde met hem praten over Vrankrijk en de mishandeling van 13 september 2008. Cees was zelf helemaal niet aanwezig geweest op die bewuste avond in september 2008. De vrouw vroeg of hij naar de hoek van de straat wilde komen. Daar stond haar auto. Cees stapte in en ze reden naar een politiebureau.

"Ik moest buiten wachten omdat ze niet wilde dat andere agenten mij zagen", vertelt hij. Toen de kust 'veilig' was kon hij naar binnen. Cees is dan net 18 jaar geworden. Hij kwam geregeld in café Vrankrijk en wilde gaan kraken. Samen met twee vrienden was hij op zoek naar een pand en over niet al te lange tijd zou er een deur worden open geschopt.

Net als Fiona en Roos werd hij overrompeld door de benadering. "Ze leken heel aardig en stelden mij op m'n gemak. Ze zeiden dat ik me er goed bij moest voelen terwijl ik met hen sprak. 'En weten je ouders hier iets van?', vroegen ze dan."

Enkele weken later gingen de agenten langs bij de moeder van Cees. "Ze wilden met haar kennis maken, zodat zij wist met wie ik sprak." De ouders van Cees vertrouwden de agenten niet en raden hem af met 'Iwan' en 'Astrid' van de RID te praten. Cees zelf dacht dat ze het juist goed voor hadden met Vrankrijk en het kraken. Ze probeerden te reconstrueren wat er allemaal gebeurd was en de zaak op te lossen, kreeg hij in het eerste gesprek te horen.

Klaar ermee

In mei 2009 werd Cees opnieuw opgehaald. Op het politiebureau kreeg hij geld aangeboden om in café the Minds wat te gaan drinken. Twintig euro om daar een avond door te brengen, en hij hoefde geen mensen aan te spreken. Het geld werd hem in een blanco envelop overhandigd. "Ze vroegen nog hoe het met me ging. Ik vertelde dat ik wilde gaan kraken. Ze boden meteen hun hulp aan. Ze zouden me bij het kraken helpen door bijvoorbeeld het aanwijzen van een goed kraakspreekuur."

Cees voelde zich gaandeweg ongemakkelijk bij de gesprekken. Ze hadden dan wel gezegd dat hij er te allen tijde mee kon stoppen, als hij er geen zin meer in had, maar toch voelde hij zich bezwaard. "Ze hadden gezegd dat ze me niet zouden dwingen om met hen te praten, maar toen ik aangaf dat ik niet verder wilde praten, bleven ze me bellen en lastig vallen", vertelt hij.

Nadat Cees op hun antwoordapparaat had ingesproken dat hij geen contact meer wilde, belde de vrouw van de RID hem weer op. "Hé, wil je vandaag even bijpraten", zei zij. Cees antwoordde dat hij had ingesproken dat hij 'er klaar mee was'. "Wat is er aan de hand, is er iets gebeurd, wil je er niet over praten?", probeerde ze. "Ook niet vanavond even? Tien minuten vanavond", drong ze verder aan.

Cees ging niet door de knieën en hield een gesprek af. De RID'er liet echter nog wel weten het nodige over hem te weten door te eindigen met de woorden "oké, nou dan fijne vakantie verder." Op een dag wilde Cees zelf gaan kraken, maar voelt zich nu dusdanig geïntimideerd dat hij daar vanaf ziet. "

Dat liegt er niet om. Zoveel infiltratiepogingen in één keer en nóg is de mishandelingszaak Vrankrijk niet rond. Ik ben heel benieuwd wat er op de rechtzitting voor bewijs gepresenteerd gaat worden.