Tweede Brief van Yoghurt

Mag ik een teiltje? (Weken schrijfwerk en slapeloze nachten)‏

13-09-2009

Een jaar geleden, op 13 September 2008, is HarmJan compleet in elkaar- en ben ik net niet dood, geslagen door de deurploeg van de Vrankrijk.

Vlak daarna heeft HarmJan aangifte gedaan en kwam de smeris bij mij langs in het ziekenhuis om mij hetzelfde te vragen. Dat heb ik geweigerd.

Na meer dan drie weken bijna zinloos contact met een gedeelte van de barploeg en bewoners heb ik toch ook aangifte gedaan van "zware mishandeling voor buro IJ-tunnel".

Zelfs toen had de Vrankrijk nog steeds op mijn voorstel (Namen daders bekend maken, ze een Vrankrijkverbod geven en mij schadeloos stellen.) in kunnen gaan.

Dat hebben ze bewust niet gedaan, in plaats daarvan hebben ze bij ellenlange "onderhandelingen", die gevoerd werden met mensen die er niet bij betrokken waren, "expres laag ingezet"(quote). Een paar duizend Euro voor levenslang invalide. Terwijl ondertussen de daders nog gewoon welkom waren op besloten feestjes met het bestuur en in de kroeg. Weer een paar maanden later was dat "als uiterste bod" opgelopen tot 21000 Euro, terwijl ze wisten dat dat maar een fractie van de kosten dekt.

Ondertussen was ik zo kwaad, onder andere door de steeds wisselende verklaringen die Vrankrijk naar buiten bracht (daar konden ze blijkbaar wel besluiten over nemen), dat ik de aangifte verbeterd heb (zware mishandeling voor de Vrankrijk ipv.voor buro IJ-tunnel) waardoor die rechtsgeldig werd.

In februari 2009 nog kwaaier zodat ik de grotendeels bij elkaar gelogen "daderbrieven", waar ik nooit om gevraagd had, ook maar naar de politie heb gestuurd.

Okee, ik had geen ziektekostenverzekering, maar als ik die wel had gehad, waren de medische kosten door mijn verzekering verhaald op de daders of de Vrankrijk. Die als kroeg vanwege de horecavergunning sowieso een aansprakelijksverzekering had moeten hebben.

Waar lopen al die zogenaamd politieke mensen dan moeilijk over te doen, de Vrankrijk heeft zeeën van tijd gehad dit onderling op te lossen. In plaats daarvan hebben ze er een gestoorde koehandel van gemaakt. 

Zoals  in juni bij de herbehandeling van de vergunning, toen Wijngaarden (advocaat van de V.) voor de bezwaarcommissie niet alleen wist te vertellen dat de twee die vastzitten bouwattributen als slagwapens hadden gebruikt en net eindelijk een barverbod voor de toen al gesloten kroeg hadden gekregen, maar ook dat en door welke bewoner die slagwapens in het woongedeelte in veiligheid waren gebracht.

In ieder geval zit ik nog steeds tot over mijn nek in de schulden en een rolstoel, HarmJan weer in een uitkering en begeleid wonen.

En is de kroeg gesloten, de RID helemaal gelukkig en de scène verziekt.

Nogmaals, het enige dat ik vroeg, was dat de daders op zouden rotten en ik schadeloos gesteld zou worden, een simpel ja of nee was het enig mogelijke antwoord, dat had geen weken tot maanden oeverloos gezeik te hoeven kosten. En in geval van ja had ik ook in januari geen serieuze advocaten in de arm genomen, ik had er toen al mijn buik van vol. En had toen net zoals nu weer zware medische behandelingen voor de boeg, dus echt wel wat beters te doen.

Tot voor kort kon ik me niet voorstellen wat het inhoudt dag in dag uit doodmoe te zijn, nauwelijks rechtop te kunnen zitten, alles non-stop te zien draaien, barstende koppijn en een zware concentratiestoornis te hebben, nooit meer naar muziek te kunnen luisteren behalve een constante piep; gehoor voor 75% weg, geen reuk of smaak meer te hebben en te horen te krijgen nooit meer uit die rolstoel te komen. En daar boven op nog onherstelbaar gebroken kaakgewrichten te hebben. Maar dat telt niet mee; doet alleen pijn bij lachen en kauwen.

Als iemand zich dat wel kan voorstellen of er ervaring mee heeft, is hij/zij van harte welkom met kritiek op mijn omgang met bovenstaande.

Ik kan nu al een jaar lang niet meer lopen, ben meerdere keren opgenomen en geopereerd en het eind daarvan is nog lang niet in zicht.

Gelukkig is mijn moeder verpleegster, heeft ze onbetaald verlof genomen en zijn er veel mensen die me steun(d)en, anders had ik nog dieper in de schulden en knettergek in een verpleegtehuis gezeten.

Heel erg bedankt allemaal!

Mazzel, Yoghurt