voor de liefhebbers van Duitse geschiedenis en Rote Armee Fraction. Hieronder het complete interview met Redrat-tekenaar Johannes van de Weert:
Keesjemaduraatje: Kennen wij elkaar eigenlijk?
Johannes: Dat zou best kunnen, want ik woon al vanaf 1985 in Amsterdam en ben in de Punk en Krakersbeweging actief geweest.
Keesjemaduraatje: In welke buurt?
Johannes: in de Staatsliedenbuurt. Veel bij uitgeverij Lont en Raket gezeten.
Keesjemaduraatje: Ik woonde toen al in de Pijp en kwam vaak in kraakcafé de Molli. Dan zijn we elkaar vast wel tegen gekomen.
Johannes: bij een Punkconcert waarschijnlijk
Mij interesseert in dit gesprek vooral wat je na de RedRat-strip-teken-periode zoal gedaan hebt. Hoe heb jij je actieverleden verwerkt. Dat soort dingen.
Johannes: We woonden met alle leden van de punkband Rondo’s in een pand in Rotterdam. Een enorm creatieve periode. Nadat de band uit elkaar gegaan is, was het met de woongroep ook voorbij. We hebben “Rood Rotterdam in de jaren dertig“ uitgegeven, een boek over de radicale Rotterdamse arbeidersbeweging. Gesprekken met vijftien Rotterdamse arbeiders. Dat boek is door Raket in eigen beheer uitgegeven.
En hoe ben je toen in Amsterdam terecht gekomen?
Johannes: Herman van Uitgeverij Lont wilde met ons samenwerken en wij hadden al uitgeverij Raket. Dus gingen we samen boeken uitgeven. Ik ben toen naar Amsterdam verhuisd. Het kantoor was in de Staatsliedenbuurt. Ik ben ook nog twee jaar zanger van The Ex geweest. Boeken uitgeven en zingen in de band. Dat was het toen.
“Sappelen aan de onderkant van de samenleving”, staat er op de achterkant van het nieuwe RedRat-album. Bovendien staat er , dat je beeldend kunstenaar bent. Wat houdt dat laatste eigenlijk in?
Johannes: Dat sappelen aan de onderkant van de samenleving slaat vooral op de stripfiguur RedRat en niet zozeer op mezelf. Dat beeldende kunstenaar zijn is vooral veel tekenen. Ik heb een paar exposities gehad en een paar tekeningen hangen in musea. Ik heb ook zelf exposities van eigen werk georganiseerd. Met mijn vrouw Mariël heb ik zo’n zeven boeken in eigen beheer uitgegeven. Ik heb de tekeningen gemaakt en zij heeft de tekst geschreven. “In het midden van mijn hoofd”gaat over onze kindertijd en “Het Massief” gaat over Zen en het lopen door de bergen.
Ik ben er wel achtergekomen dat de hele galeriewereld niet bij mij past. Dus ik doe niet mee in het hele kunstcircuit. Ik organiseer liever op mijn eigen manier. Ik ben niet goed in het aanprijzen van mezelf.
Keesjemaduraatje: Volgens mij stel jij je nu een beetje te bescheiden op. Als er werken van jou in musea hangen, dan heeft dat natuurlijk kwaliteit en dan heb je een zekere naam.
In deel 11 van Redrat gaat het steeds over yoga, sjamanendans en jezelf ontdekken. Zijn dat ervaringen die jezelf ook meegemaakt hebt? Of is dat iets van je vrouw?
Johannes: Ik heb nu 20 jaar een relatie met Mariël en we zijn elkaar tegengekomen bij Aikido. Ze geeft zelf Shiatsu behandelingen, dus het zijn wel esoterische dingen waar we mee bezig zijn.
Ben jij dat zelf, die de Oibibio naar binnen gaat om in allerlei therapiesessies zichzelf te ontdekken?
Johannes: Ik heb in de Oibibio van Ronald Jan Heijn op de Prins Hendrikkade in Amsterdam gewerkt. Totdat het open ging. Voor mij ging het te veel de commerciële kant op. Bedrijven lieten hun personeel daar trainen. Vreselijk. Je mag van dat soort esoterische trainingen natuurlijk geen handel maken. Maar ik heb er wel de inspiratie voor RedRat 11 “Het Heimwee”opgedaan. 
Wat zijn je activiteiten naast het tekenen?
Johannes: Ik geef lezingen over Germaanse mystiek, runentekens en esoterie in het Christendom. Dat klinkt natuurlijk heel verdacht dat ik Germaanse runentekens interessant vind, maar ik hou mij daar mee bezig. Ik heb überhaupt wel wat met de Duitse geschiedenis.
Heeft de interesse voor Duitsland en de Duitse geschiedenis met jouw eigen verleden te maken?
Johannes: Zowel vader als moeder hebben het bombardement op Rotterdam overleefd en mijn moeder is zelfs een tweede keer in Hannover weggebombardeerd. Ze was accordeonspeelster en had daar een optreden. Ik heb altijd veel gelezen over de Duitse geschiedenis en het ontstaan van het Nationaal-Socialisme. Ik heb zelf ook een grote belangstelling en sympathie voor de Rote Armee Fraction gehad. Als zeventien jarige was ik in Berlijn tijdens de huisdoorzoekingen bij de sympathisanten van de RAF. Fascinerend vond ik dat. Ik zie dat als verzet tegen het onverwerkte naziverleden. Nazi rechters werden gewoon na de oorlog weer in de rechtbanken aan het werk gezet. De jeugd van na 1968 kwam daar terecht tegen in opstand.
Ik heb jouw RedRat strip “De Vlucht”(1982) over Berlijn voor de val van de muur gelezen. Het valt me op dat de stripfiguur Redrat eigenlijk niet deelneemt aan de rellen, en de gebeurtenissen, maar er langs loopt en observeert. Is dat in jouw werkelijk leven ook zo?
Johannes: ik heb natuurlijk nooit meegedaan aan RAF dingen, want dat geweld gaat veel te ver. Ik bewonder de radicale keuze die mensen maken. En ik las wel de manifesten van de RAF. Maar ik ben tekenaar. Geen terrorist. In Amsterdam ging ik ook nooit naar demonstraties. Dat rituele vechten, waarbij de ME al weet wat de krakers straks gaan doen, dat spreekt mij niet aan. Maar ik krijg er wel inspiratie voor tekeningen door.
Je gaf me net de Rondo’s verzamelbox, een herinneringsuitgave van alle foto’s, teksten, muziek en striptekeningen die jullie als Rondo’s collectief destijds in jullie kraakpand in Rotterdam gemaakt hebben . Prachtig gemaakt en met nostalgische waarde voor alle Punk fans. (www.rondos.nl) Mij stoort wel de Hamer en Sikkel als illustratie op de box.
Johannes: Dat moet je dan als popart illustratie van de toenmalige tijd zien. Daar waren we toen mee bezig. Het is geen oproep om de communistische tijden weer terug te halen. Op dit moment interesseer ik me helemaal niet voor politiek. Ik lees ook geen kranten. Al het Haagse is voor mij banaal en van geen hoog niveau. Ik probeer iets goed met mijn eigen leven te doen. Zoveel mogelijk in zelfbeheer en zo weinig mogelijk commercieel. In die zin zijn de idealen wel helder gebleven.
In Redrat 12 “De Spijt”komt Wijnand Duijvendak voor die op de TV zegt dat het hem spijt en Femke Halsema zegt dat de krakers in de jaren 80 helemaal fout geweest zijn. Heb jij ook last van een “Posttraumatisch aktiesyndroom”?
Johannes: Ik kijk er net als Redrat met een afstand en met verwondering naar. Hoe kan je nu achteraf zeggen dat het helemaal nergens goed voor was? Ik kwam naar Amsterdam en er waren duizenden krakers bezig een alternatief leven op te bouwen. Theaters, sauna’s bioscopen en restaurants. Allemaal in eigen beheer en met een enorm positieve sfeer. Dat was ook kraken.
Nu is die sfeer totaal verdwenen. Ik woon nog steeds in Amsterdam-Oost, maar het is helemaal mijn wijk niet meer. Ik vind er geen aansluiting meer. De bevolkingssamenstelling is dusdanig veranderd, dat een sociaal leven in de wijk zelf niet meer plaats vind. Tenminste niet iets waar ik bij betrokken ben.
De krakers kijken mij met verwondering aan. En ik kijk hen bevreemd aan. Laatst zag ik een punker met een tekening van mij op zijn T-shirt. “Dat is wel door mij getekend” denk ik dan. Maar voor die punker ben ik een ouwe lul. Het is jongerencultuur en het is niet goed daar te lang in te blijven hangen. De huidige krakercultuur, met hun capuchonnetjes en hun nep-punk-kleren is een karikatuur van wat wij ooit zelf bedacht hebben. Ze bedenken nog heel weinig zelf.
Nog even terugkijkend op de RAF jaren, waar je met je Rotterdamse band de Rondo’s en met songteksten propaganda voor gemaakt hebt. Kijk je niet met afschuw terug op het geweld van de RAF? Met de kennis van de geschiedenis die je nu achteraf hebt?
Nee, ik zie het in zijn eigen tijd. De jeugd van toe had dat verzet nodig. Zo heeft Duitsland zijn oorlogsverleden verwerkt.
En dat de eerste aanslag van de Bewegung Zweite Juni een bomaanslag op een gebouw van de Joodse Gemeente in Berlijn was? Is dat niet achteraf ook een teken geweest, dat het toch niet klopte?
Johannes: dat is inderdaad de grootste blunder geweest die ze in het begin al gemaakt hebben. Ze dachten heel dogmatisch en eenvoudig toen. Palestina moet bevrijd worden dus die strijd moet ook hier gevoerd worden.
Als je zo graag weg wilt uit Amsterdam-Oost, dan kunnen we wel woningruil doen. Ik zou namelijk wel weer terug willen naar Amsterdam.
Mariël, de vrouw van, grijpt in: Jij woont toch in Eindhoven hé? Nee, alsjeblieft zeg. We dachten meer aan een natuurlijke omgeving in de buurt van Deventer ofzo.
Johannes: Maar Amsterdam is zo commercieel en vervreemd geworden. Die alternatieve sub-cultuur is nu echt voorbij. Ik ben wel weer aan het striptekenen. Er komen nog meer Redrat strips uit. Die gaan dan over wat ik nu om me heen observeer. Het gaat gewoon door.
A Black & White Statement
Een verzamelbox met 2 cd’s + 4 boekwerken
§ cd met de Rondos live in de Quibus, Schiedam (1978)
§ cd met alle Rondos-uitgaven op King Kong Records (1978-1980)
plus
§ fotoboek van 228 pagina’s met foto’s uit het Rondos-archief
§ tekstboek met alle Rondos-nummers
§ stripboek met twee nieuwe avonturen van Red Rat
§ biografie waarin de Rondos hun eigen geschiedenis schrijven
te bestellen voor €30,- + €6,75 porto (Nederland)
De Avonturen van Redrat deel 11 en 12 “het heimwee” en “de spijt”
De avonturen van RedRat - deel 11 & 12
Johannes van de Weert
deel 11 "het heimwee" en deel 12 "de spijt"
Jawel! U ziet het goed: RedRat is terug van weggeweest. Na meer dan 25 jaar anoniem gesappel aan de onderkant van de samenleving beleeft hij nieuwe avonturen waarin hij heen en weer wordt geslingerd tussen heimwee spijt en overmoed.
ISBN 9789067282369
NUR 360
72 pagina's
EUR 15,00
No comments:
Post a Comment
Bedankt voor jouw reactie. We beoordelen of de reactie geplaatst kan worden.