Minden, het Zwolle van Duitsland

twee dagen hebben we er over gedaan deze plaats in Ost-Westfalen te bereiken. Dinsdag sneeuwde het nog in Duitsland en waren de straten spekglad. De rest van de dag op bed gelegen. Frustratie. Woensdag ochtend om 9.15 gingen we dan eindelijk op weg. De Prius heeft geen winterbanden. Dus met de Toyota Corolla Diesel. Gelukkig heb ik die nog niet weggedaan. Dat is namelijk een auto waar je als het nodig is, saladeolie van de Aldi in kan gooien, lekker goedkoop en dan rijdt die nog. Maar dan ruikt je auto wel naar snackbar.

Bij de Raststätte bij Bielefeld kost het toiletbezoek tegenwoordig 70 ct, maar je krijgt een waardebon van 50 ct retour.  Voor de 8 bonnetjes die we in de loop der tijd verzameld hadden, kocht ik een Der Spiegel en een Die Zeit. Om weer even bij te lezen waar de Duitser zich mee bezig houdt. "Wie is er sterker? De Islam of het Christendom?" Is de titel van de Spiegel deze week. "Ga je nu eens niet de gehele tijd zitten internetten? Vraagt mijn zoon. Ik weet niet of  dat verslavingstechnisch mogelijk is.

Na vier uur rijden aankomst in Minden Westfalen. Het Zwolle van Duitsland. Ik kan jullie niets bijzonders over de plaats vertellen, behalve dat mijn beide kinderen er geboren zijn. En daar ben ik Minden dankbaar voor. Parkeren tegenover de rechtbank. Advocaat Stock heeft zijn kanselarij inmiddels opgeheven. Vreemd genoeg of misschien ook wel logisch, bevind het Mindener Rotlichtmilieu zich direct tegenover de rechtbank. Ongure types op straat. Doorrijden naar Kaufhaus Hagemeier. Vier hoog parkeren. Het warenhuis in.

Iedere keer als ik in Minden ben, overvalt mij een gelukzalig Heimatgevoel en direct daarna kom ik in een Kaufrausch die wel honderden Euri kan kosten. In Eindhoven koop ik hooguit als het moet een maatpak bij de Society shop. Maar de echte inkopen doen we in Minden. Daar wordt je nog niet belazerd. Daar zeggen ze nog U tegen mij. Truien voor de kinderen. Mijn jongste zoon wil een roze trui. "Is dat wel gunstig voor jouw Streetcredibility?" wil ik van hem weten. "Roze is het nieuwe zwart" beweert hij bij hoog en bij laag. Oversteken naar de antroposofische winkel met de houten dieren en de kerststal. Twee geiten gekocht, uit solidariteit met de Q-koorts slachtoffers. 

Na gedane zaken wordt betaald bij de parkeerhuisautomaat. Één Euro. Kom daar in Amsterdam eens om! Daar had ik wel 12 euro moeten betalen! Verder rijden.  De Melitta-fabriek staat er onbewogen bij. We staan in gedachten even stil bij buurman Fred, die door zijn vrouw liefkozend "Mein Göttergatte" (mijn goddelijke echtgenoot) genoemd werd. En die zich Marketing-manager Verpackungsfolien mocht noemen. Nu hebben hij en zijn vrouw een ganzenboerderij in de buurt van Petershagen. Waarvan acte.

Weer thuis. Gelukkig heb ik een draadloze verbinding met het internet, doordat een buurman zijn security poort heeft open laten staan. Ik hou jullie op de hoogte.