Veilig in Jezus armen

De kartonnen dozen stapelen zich op. Veel boeken en meubelen moeten weggegooid worden. Maar het is moeilijk te beslissen wat weg kan en wat moet blijven. "De Geuzen", "Veertig jaar Trouw", "Een ophitsend geschrift", "Je was er niet bij", "Noord in de Oorlog". Dat zijn boeken die je niet zomaar mag weggooien. Ik breng een doos naar beneden.

"Veilig in Jezus armen", zeg ik tegen mijn moeder. "Daar mag je niet mee spotten", zegt ze berustend.

Alle boeken over druktechnieken gaan in een doos. Daarna pakken we de kunstzinnige boeken ook in. Wat moet hij in vredesnaam met een boek over Astrologie? Weg daarmee. Naar beneden brengen.

"Met Gods zegen", zeg ik. "Ik weet nooit of je nou serieus bent of niet", zegt mijn moeder. "Altijd serieus", zeg ik.

Foto's maken van de houtkachel. "Een echte Deense Tasso-haard." Zonde om weg te doen. Mijn broer zoekt een tekening uit voor zijn veertigste verjaardag. De zolder is bijna leeg. De boekenkast zal door de scandinavische-design-goeroe uit Alkmaar hoogst persoonlijk worden gedemonteerd en wederom opgebouwd.

"In God we trust", zeg ik tegen mijn broer. Hij begrijpt mij niet.

Nog 31 dagen en dan is het zover. We zijn nog lang niet klaar. Door de sneeuw en door ziekte hebben we het lelijk laten afweten. Nou moeten we vaart maken. De laatste loodjes. Wie krijgt de kist met houten blokken? Wie krijgt de rest van het houten speelgoed? Wie krijgt het verhalenboek en de kinderbijbel?

"Ten derde dage wederom opgestaan van de doden" denk ik bij mezelf. Dat durf ik dan weer niet te zeggen. Ook ik heb mijn grenzen.

(Tasso haard is te koop voor trouwe reaguurders)