Jullie zijn zeker wel benieuwd hoe het de krakers van Madurastraat 11 na 1985 vergaan is. Van 1979 woonden we als krakers op dat adres. Nog zeven andere huizen, van nummer drie tot en met nummer 15 werden in de zomer van 1979 gekraakt. Voor die tijd waren de huizen dichtgemetseld, maar er was geen geld voor de stadsvernieuwing meer. Daarom duurde het nog tot 1985 tot de huizen echt afgebroken werden en er nieuwbouw kwam. Wij waren dus geen krakers die woonruimte van andere inpikten en we waren ook geen activistische kralers die de woningnood aan wilden kaarten. De melkboer tegenover ons en de andere bewoners van de Maduratsraat, waren erg blij dat ze niet meer tegenover dichtgemetselde huizen moesten wonen. We kregen vitrages van de buren, zodat ze niet naar onze activiteiten moesten kijken.
Parterre woonde Flien, uit Aerdenhout of Heemstede, daar wil ik vanaf wezen. In ieder geval van goede komaf. Ze is in 1983 of daaromtrend reeds als au pair bij een beroemde violiste aan het Vondelpark gaan wonen. Rechten gestudeerd. Een tijdje minnares van Piet Grijs (Hugo Brandt Corstius) geweest. Daarna bij de Verenigde Naties in Hongkong voor Vietnamese bootvluchtelingen gaan zorgen. Waarschijnlijk heeft ze nu een Amerikaanse advocaat getrouwd en woont misschien in New York.
Jan, speelde toen al verdienstelijk saxofoon. Hij ging bij de theatergroep Dogtroep werken en woont nu aan de IJboulevard of hoe noemen jullie die nieuwbouwwijk in de Oostelijke Havengebied?
Frank, door mijn vrouw steevast als "de communist" aangeduid, wat in die tijd net zo'n vies woord was als nu, maar dat geheel terzijde, werd eerst sociaal werker in de Indische buurt. Daarna omgeschoold tot ICT-vakman en is nu ICT-manager bij een hele grote bank.
Nico, mijn neef dus, deed verscheidene pogingen op het conservatorium toegelaten te worden. Is met de beroemste krakers van Nederland, Wijnand, naar een ander pand verhuisd. Daarna lang werkeloos. Nu concierge op een school in Amsterdam-West. Maar ik hoorde van familieleden dat hij mischien ook reeds op een school in Hilversum werkt.
Lidwien werd kunstenares met glas. Ze woonde in een huurhuis in de Indische Buurt. In de jaren negentig op vakantie in Tsjecho-Slowakije een rivier in gelopen, waarschijnlijk verdronken en verdwenen.
Nicolette werd in 1984 zo gek als een deur. Opname in een psychiatrisch kliniek. Sociale Academie. Daarna weer opgeknapt, heeft drie kinderen en woont in Pieterburen.
Keesjemaduraatje studeerde Culturele Antropologie. Leraar Maatschappijleer bij een school voor Nederlandse NATO-soldaten in Duitsland. Terug naar Nederland. Omscholing tot Informatica Docent. 1991 emigratie naar Duitsland. Freelance docent voor netwerken en Lotus Notes. Daarna in 2001 terug naar het vaderland en werkt als ICT consultant in Eindhoven.
Zo zie je maar weer dat er heus nog wel iets van je terecht kan komen als je kraker bent. En als ik weer terug wil, dan kan dat. Kost 225.000 Euri.
In 1974 heb ik de door de Gemeentelijke Dienst Herhuisvesting aangeboden woning Madurastraat 11 (het kan ook 6,7,8,9 of 10 zijn) geweigerd, omdat het volgens de dienst Bouw- en Woningtoezicht een sloopwoning was. Op dat moment woonde ik op Wittenburg, en had geen zin om voor de tweede maal in een sloopwoning te belanden. Zodoende heb ik de weg vrijgemaakt voor Keesjemaduraatje en Wijnand Duyvendak en ben ik medeschuldig aan de opkomst van de kraakbeweging.
ReplyDeleteBedankt Carel...
ReplyDeleteSorry hoor, maar communist was in de jaren 80 onder krakers echt geen vies woord. Wie dat zegt is een leugenaar.
ReplyDeleteCommunisme en anarchisme waren de drijvende ideologieƫn bij vooral de grote kraakpanden.
De reactie van Carel zal wel als grap bedoeld zijn. In de jaren zeventig was er geen kraak"beweging", maar waren er wel krakers.
ReplyDeleteDe kraak"beweging" ontstond, toen het kraken gekaapt werd door politiek activisten (juist ja: communisten en anarchisten).
Het wonen werd volkomen ondergeschikt aan politieke actie. Keesjemaduraatje zou dat moeten weten en doet dus aan geschiedvervalsing.