Asielbeleid en de nadelen

Toen was ik nog gewoon links en kampeerde elk jaar op het Kampeerterrein tot Vrijheidsbezinning te Appelscha alwaar tot op de dag van vandaag, de Vrij-Socialistische Pinksterlanddagen worden gehouden. Nu kan ik weer allerlei "maar dat terzijdelingse"opmerkingen maken zoals dat de geachte kraker Kees Stad ook wel Kees Hudig genoemd, daar ook vaak kwam en dat we toen ook nog heel goed met elkaar op konden schieten, maar dat zouden we nu nooit meer openlijk toegeven, want vijandschappen moet je ook koesteren.

En daar was dan ook een mevrouw uit het Amsterdamse stadsdeel de Pijp, die tegen de vrouw waar ik toen een sexuele relatie mee had zei, dat ze niet met mij moest omgaan, omdat ik een ontzettende Macho was. Waarschijnlijk had ze toen al in mij gezien wat ik later zou worden. Je weet het niet. En mijn kinderen daar op dat terrein marcheerden als Balou de Bruine Beer of mogelijk andere dieren uit het Jungleboek, dat ze dan zei van "je kan wel merken dat het Duitse kinderen zijn". Daarmee voor eeuwig mijn vijandschap jegens haar persoon bevestigend. En kijk eens hoe tolerant wij zijn.

Dat er op een gegeven moment een oorlog in Bosnië gevoerd werd en dat ze zeiden dat ze daar tegen waren en dat ik dan zei: "Maar er worden ook mensen gered door de NAVO troepen". Maar Srebrenica was toen nog niet gebeurd, anders had ik mijn mond wel gehouden. In ieder geval zei diezelfde mevrouw, dat je wel kon merken dat ik in Duitsland woonde. Dus het was eigenlijk toen al allemaal een beetje verbitterd en verbeten.

Een PvdA kamerlid van vrouwelijke kunne en lesbisch bovendien, tenminste getrouwd met de mevrouw die mij een Macho vond en ik denk dat je wel lesbisch moet zijn om als vrouw met een vrouw getrouwd te zijn, hoewel ze dat bij de Burgerlijke Stand niet controleren. Dat kamerlid dus, die schonk mij nog een beetje rode wijn in en daar kwam warempel, ik vergiste mij niet, de vriendin van het geachte kamerlid Wijnand Duijvendak ook aanlopen. Warme omhelzing, kom daar nu nog eens om. Waarop het gewaardeerde lid van de PvdA Tweedekamerfractie aan mij vroeg: "Kennen jullie elkaar?"  Kraakgroep Indische Buurt. Nomen est Omen.

Het was toch wel een mooie tijd. De discussie ging dan over het asielbeleid en het PvdA kamerlid vroeg aan mij en je kan je afvragen waarom dat soort vragen altijd aan mij gesteld worden, maar dat zal echt wel niet voor niks zijn, hoe Job Cohen, want die bepaalde toen het asielbeleid, nu in vredesnaam om moest gaan met asielzoekers die uitgeprocedeerd waren en toch over de straten bleven rondzwerven. Tsjaa, de vraag stellen is hem beantwoorden, denk je dan. "Uitgeprocedeerd en toch op de straten blijven rondzwerven"   Het is een probleem dat tot op de dag van vandaag niet is opgelost en wij dachten daar in het begin van de beruchte Jaren Negentig al over na, daar op het Kampeerterrein tot Vrijheidbezinning.