Dat zo'n RAF terrorist ook nog een management methode naar zich vernoemd krijgt, is op zich al godsgeklaag, maar tegenwoordig is niks meer heilig en alles mogelijk. Waarvan acte. We hebben al de 'Management by shouting a date' behandeld, waarbij de manager gewoon voortdurend herhaalt dat het project op tijd af moet zijn. Een kind kan de was doen. De laatste dagen doet de Libische management methode: "Shooting a Kalashnikov" van zich spreken. Die methode zou ik in mijn IT projecten graag een keer willen gebruiken. Maar tegenwoordig mag er niks meer.
In de eerste fase van het Duitse terrorisme ging het er nogal amateuristisch aan toe. Bankovervallen werden slecht voorbereid. De terroristen gingen bij het minste of geringste schieten. Er werden mensen opgepakt. Chaos. Ulrike Meinhof, die met haar man Klaus Rainer Röhl, al een heel leven van illegale praktijk achter zich had. Lid van de verboden Kommunistische Partei Deutschland. Uitgever van Konkret. Dat soort dingen. Die Ulrike dus, stelde op een gegeven moment voor, de projecten wat beter voor te bereiden. Eerst eens de omgeving in kaart brengen. De deelnemers van het project trainen. De doelstellingen vastleggen. Een zinvolle opmerking denken we met de wetenschap van nu.
Andreas Baader vond dat allemaal onzin. De structuur is goed. De ideologie is goed. Er is maar één probleem. de mensen moeten niet van die stomme fouten maken. De verantwoording wordt dus geheel bij de deelnemers aan het project gelegd en als die fouten maken zijn ze gewoon stom en hebben niet de juiste mentaliteit. In een doorsnee ICT-project worden dat soort stommerikken vervangen, waarna een nieuwe projectleider of technicus geheel van voren af aan begint. Ik betwijfel of Andreas Baader ook op die manier te werk kon gaan. Je hebt tenslotte bij een bankoverval maar één kans en daarna is het voorbij. En de mensen vervangen gaat ook niet. Maar de rest van de management methode is geheel gelijk.
Verontrustend en angstaanjagend, dat je bij ICT-projecten precies dezelfde management methodes tegenkomt als in het terrorisme van de jaren Zeventig. Er wordt geheel vertrouwd op het enthousiasme en de kennis van enkele personen en de voorbereiding, de strategie en de ideologie laat geheel te wensen over.
"De mensen moeten gewoon niet zo stom zijn en wat harder werken"
De geest van Andreas Baader leeft nog steeds, niet alleen in het management bij ITC projecten. Ik meen in de daden van Moammour Gadhafi ook veel dingen van Andreas Baader te herkennen, namelijk eerst iedereen verrot schieten die niet voldoet aan het plaatje. Als je het even op je laat inwerken dan is het duidelijk.
ReplyDeleteNuja, veel hedendaagse managers waren in hun jeugd sympathisant van deze Herr Andreas. Hij was, op een gevaarlijke manier, erg inspirerend. En, helaas, gewetenloos.
ReplyDeleteHij sleepte zijn medestanders mee in zijn ondergang (los of hij het zelf gedaan heeft, of de Duitse geheime dienst een handje geholpen heeft).
Onverantwoordelijk handelen bij deze generatie is helaas maar al te vaak aan de orde. Waarom denk je dat het onderwijs en het welzijnswerk vaak zo slecht lopen?