Inzwischen in der Heimat

Jullie vragen je misschien af waar of dat ik ben, maar nu blijkbaar alle rechtspopulisten en islamcritici over een kam worden geschoren en op een hoop gegooid en door de AIVD in de gaten gehouden  (moet er dan altijd eerst een ramp gebeuren voordat die ambtenaren hun werk gaan doen?), dacht ik dat het misschien beter zou zijn als ik eerst eens het hazepad kies, mijn hielen licht, richting Duitse platteland, waar het leven nog goed en eenvoudig is. Vandaag gele sperciebonen geplukt en gewekt. Van die dingen.  

'Avonds is er wel wat tijd voor intellectuele bagage en dus lees ik: "Twintig maanden knettergek" van de voormalige integratieminiter Ella Vogelaar. Voorlopige conclusie: Ze is minder knettergek dan je zou denken, maar dan weer meer betrokken in winstmakende re-integratienetwerken, zoals Geenstijl al eens heeft onthuld. Het boek leest alsof je het uit een lang vervlogen en voorbije tijd gaat.

Op het Duitse platteland ben ik in het geheel niet betrokken bij politiek incorrecte projecten. Ik heb hier een onbevlekte linkse staat van dienst, opgebouwd tijdens mijn verblijf tussen 1991 en 2011. Mijn volwassen leven bestaat uit periodes van steeds tien jaar. Tien jaar heen en weer gereden tussen Amsterdam en Duitsland. Wist je dat ik nog les heb gegeven aan kinderen van Nederlandse soldaten die hier lagen om ons tegen de Russen te beschermen? Daarna tien jaar in Duitsland gewoond en kinderen opgevoed. Daarna tien jaar in Eindhoven met security en ICT bezig geweest. Dat bloggen, twitteren, Facebooken, actie pro-Israel en actie tegen islam is pas 5 jaar oud. Te kort om Tempelier genoemd te kunnen worden.

Ik vraag me af wat de komende tien jaar gaan brengen. Oh ja, daar ben ik zelf bij. Je bent architect van je eigen leven. Dus daar moet ik dan ook eens over na gaan denken.