Israël is een wasmiddel

Israëlische diplomaten vragen zich af hoe het komt, dat Israël zo'n slecht imago heeft. Daarom zijn er, net als bij wasmidelen en tandpasta, consumentenplanels gevormd, waarin wordt gebrainstormd over de beelden die het land Israël oproept. Er wordt in zo'n consumentenpanel bijvoorbeeld het verhaal verteld over feesten in verschillende huizen en dan wordt gevraagd wat de panelleden voelen en denken en wat voor beelden er verschijnen.

Als er een feest in een Italiaans huis wordt gevierd, dan stelen de leden zic voor dat er een grote tafel in de tuin staat waaraan de hele familie zit. Je bent welkom en er wordt rode wijn geschonken.
Wordt er echter in een Israelisch huis een feest gevierd, dan stellen de consumenten zich voor dat er religieuze mensen in het huis wonen. Het huis is grijs en van beton. Alleen de vader gaat naat het feest en hij voelt zich niet welkom.

Dit zijn harde beelden en fantasiën en je vraagt je af waar de consumenten het vandaan hebben. Weten ze niet dat Israël één va de koplopers op het gebied van medicijnen en gezondheidszorg is. Weten ze niet dat Tel Aviv een centrum van uitgaansleven is, waar zelfs Anja Meulenbelt graag op een terras een waterpijp rookt, voordat ze naar haat stichting voor gehandicapten in Gaza gaat? Misschien weten de consumenten het wel, maar dat zin niet de beelden die bij ze opkomen. Why?

Na onderzoek van verschillende PR-bureaus blijkt, dat Israel deze beelden aan zichzelf te danken heeft. Bij ieder staatsbezoek wordt de bezoeker onmiddelijk meegenomen naar de Klaagmuur en daar worden foto's gemaakt waarom meestal een religieus persoon, een grauwe muur en een gesluierde vrouw  te zien is  (Zie foto van Laura Bush bij de Klaagmuur). dat zijn de beelden die zich vastzetten en die in het onderbewuste blijven bestaan en het beeld van Israël bepalen.

Israël zou de bezoekers dus naar een andere plaats mee moeten nemen en andere foto's de wereld insturen. Dat is de boodschap van de diplomaten.