De laatste maanden ben ik werkzaam als interim manager in een ICT afdeling. Nog niet eerder heb ik zo intensief beleefd wat het betekent om andere mensen opdrachten te geven, te corrigeren en te stimuleren. Vanmiddag heb ik een uur lang met een manager zitten koffiedrinken in de kantine en tegelijkertijd besproken wat de beste manier is om feed-back te geven. Bij jezelf blijven.
"Ik heb gemerkt dat het moeilijk voor jou is op tijd naar je werk te komen. Ik voel me teleurgesteld dat ondanks eerder gemaakte afspraken er geen verandering in dit gedrag heeft plaats gevonden. Wat kunnen we afspreken over jouw verbeterplan, zodat we op een goede en positieve manier....etc etc"
Bij alles wat we zeggen of doen of hoe we ons gedragen, zenden we een boodschap uit. Ik heb gemerkt dat ieder individu een persoonlijke boodschap uitzendt in alles wat hij zegt en doet en dat die boodschap in één zin samen te vatten is. Voorbeelden van die zinnen zijn in willekeurige volgorde:
"Ik hou me geheel aan de afgesproken regels en dat heb ik ook aan ze gemaild, maar ze luisteren niet"
"Ik wil de afdeling graag verder helpen en dat kan ik ook heel goed, maar dan moeten ze wel willen"
"Honderd keer heb ik een email gestuurd en erop gewezen dat het zo helemaal fout gaat en dan moeten ze nu niet komen en mij de schuld geven"
"Ze moeten mij niet voor de voeten lopen, want ik wals zo over ze heen"
Het is verbazingwekkend om te zien hoe dze ene persoonlijke boodschap nauwelijks verandert en telkens weer in elke communicatie terug komt. Niet allen in antwoord op vragen en bij discussies bij vergaderingen, maar ook in het gedrag, kijken en de manier van beweging, zenden we allemaal onze eigen persoonlijke boodschap uit. Ik confronteerde een collega hier mee. Ik moet dan altijd erbij zeggen dat het niet persoonlijk bedoeld is en dat het absoluut niet als kritiek opgevat moet worden. Ik noemde de voorbeelden hierboven en hij zei onmiddellijk dat hij nummero 2 was. "Ik wil de afdeling graag verder helpen en dat kan ik ook heel goed, maar dan moeten ze wel willen". Onmiddellijk begon hij te vertellen wat hij allemaal al voor ideeën had waarmee de afdeling veel geld kon verdienen en dat hij zelfs wel wilde overwerken, zonder betaling , om het te verwezenlijken. Maar helaas had het management er geen enkele aandacht aan besteed en was er geheel buiten zijn schuld, niets van terecht gekomen.
Dat je de eigen boodschap herkent en inziet dat je ook eens zou kunnen veranderen, is intellectueel nog wel te begrijpen, maar het lukt slechts enkelen ook een werkelijke verandering aan te brengen. Het krachtigste middel om je eigen boodschap te veranderen is op een andere manier tegen jezelf te praten. De nieuwe boodschap moet voortdurend naar je onderbewuste gecommuniceerd worden, zodat hij vast bijft zitten. Ik zeg nu steeds tegen mezelf: ""De succesvolle manager stapt in zijn auto en gaat er een mooie dag van maken". Als je dus op een goede dag een bericht in de krant leest over een succesvolle manager die op een mooie dag over iemand heengewalst is, dan weet je dat mijn boodschap is aangekomen.
Je komt voortaan op tijd op je werk of je gaat op zoek naar een andere baas.
ReplyDelete