Inge Neefs: Hamas-politie hield ons tegen

Waar Gretta tijdens de lange mars naar Jeruzalem gebleven is, dat weten we eigenlijk niet. Geen foto's of filmfragmenten van woedende demonstranten en dito traangasgranaten bij de Libanees-Israëlische grens. Wel weten we hoe het met Gazaboot-opvarende Inge Neefs gaat. Ze is nog steeds in Gaza en deed afgelopen vrijdag mee met de demonstratie "Global March to Jerusalem". Maar liefst dertig gewonden en één dode heeft deze demonstratie opgeleverd en het hadden er veel meer kunnen zijn. In haar ooggetuigeverslag in de Belgische krant De WereldMorgen vertelt Inge Neefs hoe de demonstratie verliep.
"Duizenden demonstranten werden vandaag echter door Hamas autoriteiten verhinderd om naar de grens te marcheren. De massa werd teruggedreven tot een punt dat op enkele kilometers van de grens lag en er braken onlusten uit, waarbij demonstranten met geweld teruggedreven werden door politie. Honderden doorbraken het Hamas cordon; een 200tal jonge Palestijnse manifestanten bevond zich tussen het Hamas checkpoint en de barrières van de Israëlische zijde van de grenspost Erez.
(...)

We naderen en grijszwarte wolkjes verschijnen langs de grens. De vage geur van traangas waait onze richting uit terwijl we dwars door de restanten van het groene Beit Hanoun wandelen. Luid geloei: de massa is enthousiast over de buitenlandse aanwezigheid. Er is nergens pers te bespeuren, enkel ‘shabaab’, jonge mannen tussen ongeveer 14 en 25 jaar oud. De barricades in prikkeldraad worden neergehaald, terwijl anderen stenen gooien richting de Israëlische infrastructuur. Ik word nerveus, want stenen worden meestal met kogels beantwoord door Israël. We bevinden ons op enkele honderden meter van de betonnen muur en ik tel drie wachttorens: één voor ons, één links en één rechts, maar geen teken van menselijk leven aan de andere kant. De stenen doen hun verplichte luchtsalvo’s en landen even verder op het asfalt. (...)

De eerste kogel weerklinkt. In een reflex duikt de massa naar de grond tot een schreeuw weerklinkt. Een jonge man is in het been geraakt. Hij wordt ijlings afgevoerd naar een motto waar hij geklemd wordt tussen de bestuurder en een tweede passagier. Ambulances staan namelijk geblokkeerd op een kilometer van de volksdemonstratie.
Terwijl sommigen langs de kant toekijken op het spektakel, is het vooraan chaotisch. De

buitenlandse aanwezigheid (Keesje: activisten van de Solidarity Movement)  lijkt de troepen te sterken: de vrees kavelt af en de jonge mannen trekken verder naar voor. Opnieuw een kogel en hetzelfde scenario herhaalt zich. Een hand geraakt, vervolgens een been en een voet. Twee kogels verwonden vier mensen. (...)Maakt onze buitenlandse aanwezigheid werkelijk een verschil? Palestijnen willen ons beschermen en hopen tegelijkertijd dat onze aanwezigheid hen beschermt. Rondom me hoor ik mensen schreeuwen om verder naar voor te trekken, anderen willen zich terug trekken. Een nieuwe kogel scherpt de chaos aan. Opnieuw een gewonde.
Ebaa, een jonge Palestijnse vrouw barst in tranen uit. “Ik kan dit niet zien. Kijk naar onze jongens, ze vallen al vliegen! Ik wil hier zijn, maar wil hier niet zijn. Ben ik zwak omdat ik dit niet aankan? Hoe kan iedereen zo rustig blijven? Hoe kunnen ze doorgaan?” Ze staakt haar twitterberichten en kijkt me verscheurd aan. Ik voel me leeg, murw geslagen, en vrees dat het geweld dat zo intens is, zo ongelijk en zo onrechtvaardig, me niet langer raakt, dat het normaal geworden is, terwijl het wansmakelijk is.
Mensen worden voornamelijk in de ledematen geraakt, maar Mahmoed Zaqoet, 20 jaar oud, wordt in de borststreek geraakt en sterft. In de chaos en het gewemel van lichamen die elkaar verdrukten, dacht ik dat het om een schotwonde in de arm ging."

Commentaar van Keesje: Inge Neefs weigert in te zien, dat de Israëlische soldaten nog beheerst gereageerd hebben. Ze schoten aanvankelijk alleen in ledematen, wat er op wijst dat ze niet in het wilde weg geschoten hebben. Het is tragisch en jammer dat de grenssoldaten niet op dit soort massademonstraties zijn voorbereid en dus geen traangas en rubberen kogels te beschikking hebben, zoals in Jeruzalem wel het geval was. De Hamas-politie was afgelopen vrijdag verstandig om de demonstranten tegen te willen houden, aangezien deze ongelijke strijd alleen maar onnodige slachtoffers veroorzaakt en niets oplost.