Een opvallend artikel in de laatste uitgave van het NIW, van Salomon Bouman over de discussieavond over de laatste Gazaoorlog, gehouden op 27 november in het Marokkaanse jongerencentrum Argan te Amsterdam. Opvallend omdat Mostafa Hilali nadrukkelijk als historicus staat aangekondigd op de uitnodiging. Een historicus is een wetenschapper en heeft een image van onafhankelijk deskundige. Bovendien wil Mostafa Hilali om begrijpelijke redenen niet te nadrukkelijk zijn werkkring in de strijd werpen. Een historicus mag zonder probelem Israël van alles betichten, want ze doen op de Universiteit niet anders en er wordt verder niet naar onderbouwing gevraagd. Maar een hoge militair en tevens lid van de Atalantische Commissie, die Israël van oorlogsmisdaden beschuldigt, zou normaal gesproken een artikel in de landelijke krant waard zijn. Blijkbaar is deze boute uitspraak alleen een columnist van het NIW opgevallen. En nu vallen wij er weer over.
Een tweede opvallendheid in het artikel van Salomon Bouman is, dat de aanwezigen worden omschreven als zijnde: Amsterdamse Joden en Marokkaanse moslims. Daarmee wordt de Job-Cohen-doctrine van "Wij zijn allemaal Amsterdammers" doorbroken. Blijkbaar zijn volgens Salomon Bouman de Joden wel Amsterdammer, maar de Marokkanen zijn in de eerste plaats moslim. Het miskent ook de titel van de discussie: "Maar wij zijn Amsterdammers", waarin nadrukkelijk tot vrede tussen alle Amsterdammers, ondanks de problemen in het Midden Oosten, wordt opgeroepen. Bouman spreekt wel per ongeluk de waarheid als hij de identiteiten zo weergeeft.
Ook al schrijft Salomon Bouman een voor de rest buitengewoon politiek correct verhaal, waarin de obligate kritiek op Israëls premier Netanyahu weer wordt opgelepeld en waarin weer eens de Tweestatenoplossing als enig mogelijke oplossing wordt voorgesteld, hij geeft toch de knelpunten goed aan. Syrië wordt nauwelijks veroordeeld en de aanwezige Marokkanen volgen klakkeloos de Arabische zichtwijze op het conflict. Dat ze daarbij de moslim ideologie belangrijker vinden dan een Westers Democratisch uitgangspunt en dat er in de gehele zaal niemand te vinden is die dat aan hen uit kan leggen, dat wordt door het artikel pijnlijk duidelijk.
Helaas vertelt Salomon Bouman niet hoe het komt dat er zo weinig Joden in de zaal zitten. De verklaring die co-voorzitter Harry van de Bergh in zijn eerdere artikel gaf en die zegt dat de Joden Buitenveldert niet uitkomen, is natuurlijk te gek voor woorden. Zelfs in het NIW zelf is uitgebreid beschreven dat de gehele Commissie Dialoog van de LJG integraal uit het JMNA gegooid is, juist vanwege meningsverschillen over Israël. Dat is de realiteit en die is hard.
In de dreigbrief van de advocaat van het JMNA die ik mocht ontvangen, wordt gesteld dat ik tegen de doelstellingen van het JMNA zou zijn. Na het lezen van het laatste artikel in het NIW over deze zaak is me steeds meer duidelijk, dat ik heel erg vóór de doelstellingen van het JMNA ben, maar dat deze stichting zich onder leiding van de burgemeester alleen met Amsterdam zou moeten bezighouden. Elke keer als het thema Israël op de agenda staat, leidt het tot haat.
De woorden van Majoor Mostafa Hilali waarin hij Israel van oorlogsmisdaden beschuldigt, waren natuurlijk bedoelt om de moslims te behagen, maar laten zien, dat ook zijn politieke visie niet verder gaat dan zijn neus lang is.
ReplyDeleteVroeg of laat zal hij daarvoor de prijs betalen, want het dienen van twee heren lijd tot problemen.