Naima El Bezaz: In Dienst bij de Duivel

Heel vervelend voor Lydia Zittema, destijds de hoofdredacteur van Vriendin. Probeert ze zo politiek correct- en multicultureel mogelijk te zijn. Elke tweede week een zwart model op de voorpagina. Berichten over bezoeken aan je Turkse schoonouders. Leuke recepten voor de suikerweek. En dan nu dit.

De beruchte schrijfster Naima El Bezaz (Vinexvrouwen; Nog meer Vinexvrouwen) hangt even op een schandalige manier de vuile was buiten. Zonder Lydia bij name te noemen natuurlijk, zodat de juristen er nog een hele kluif aan zullen hebben.

De hoofdpersoon van het boek "In dienst bij de Duivel" heet Angela en ze is hoofdredacteur van een vrouwentijdschrift. Ze wil graag een bekende schrijfster voor haar blad laten schrijven en ze denkt dat het interessant en spannend is de Marokkaanse schrijfster Dina te contracteren.
Had ze dat maar niet gedaan.

De eerste dag gaat ze met de eindredactie en de Marokkaanse schrijfster lunchen, maar dan moet ze zelf alles betalen. Want de Marokkaanse schrijfster heeft geen geld bij zich. Dat is pas het begin van wat blijkt een multicultureel drama te worden.

Dina heeft geen auto en bekritiseert de auto van de fotograaf, waarmee ze op stap gaat om lezers te interviewen. Als Dina in Roosendaal een lezeres met kanker interviewt, duurt het een hele dag voordat ze weer op de redactie verschijnt. Daarna identificeert ze zich zodanig met de lezeres en duikt zo diep in het leven van de kankerpatiente, dat het artikel ook veel te laat wordt opgeleverd.

Wat een leuke samenwerking met een Marokkaanse schrijfster had moeten worden, loopt volledig uit de hand. Dina praat niet met de andere redacteuren. Ze loopt met haar neus in de wind. Weigert vibrators te testen. Geeft consequent de schuld van alles wat misgaat aan een ander. Het hoogtepunt van het boek is als de schrijfster op de redactie flauwvalt en de hoofdredacteur nog de taxi naar huis moet betalen. Dure boel.

Dit alles wordt op een fantastische en humoristische wijze verwoord door de schrijfster Naima El Bezaz, die beweert zelf op een damesblad gewerkt te hebben, om onderzoek te doen voor haar boek. Bij bepaalde passages kom je niet meer bij van het lachen. Vooral als Naima El Bezaz alles van zichzelf bloot geeft. De angsten, de schaamte, de woede en de frustratie van een redactrice. Het staat er allemaal in.

Helaas heeft de redactie van uitgeverij Querido achteraf na het inleveren van het script, nog gemeend enkele additionele aanpassingen te moeten doen of de schrijfster gedwongen die aanpassingen te doen. Dat kan natuurlijk ook. Het boek zelf is spannend en zou zo maar in delen in een feuilleton van Libelle of Margriet passen. Maar waarom toch totaal overbodige anti-Nederlandse- en cultuurvijandige citaten erin verwerken? Jammer.

Enkele voorbeelden. "Zij vertegenwoordigde Nederland in het klein.
Een mollig vol gezicht, met groenblauwe ogen die ze samenkneep toen ze me de hand schudde"

"Dit is Volendams", zei ze. Hun dialect. Ik knikte begrijpend en was opgelucht, Nederland had, net als Marocco, zo zijn Berberstammen, naast het Fries dus ook Volendams. Logisch"

"Ineens ging het Nederlands weer over in het Volendams-Berbers. Gefrustreerd legde ik mijn pen neer en keek naar de taperecorder...."

"Dit is echter Nederland, hier gaat het niet om eeuwige roem, of materieel gewin, verre van dat."

"Ik was volkomen tevreden met mijn achterbuurtappartement in de slechtste buurt van Amsterdam-West. Die buurt was zó crimineel, dat daar nooit werd ingebroken"

"Zij waren de kurk waarop het land dreef. En ik, met mijn brutale, bruine allochtonenkop, zou dan de euvele moed hebben om aan die blanke autochtone vrouwen te vragen of ze hun vetrollen wel in bedwang hielden. Geert Wilders zette mensen voor minder op het vliegtuig terug naar hun geboorteland"

"Sorry dat ik het zeg, Renate, maar jullie Nederlanders zijn echt vreemd"

En dat gaat dan tweehonderdendrieenvijftig bladzijdes zo door. De ene sneer tegen de Nederlanders na de andere. En dan verbaast deze schrijfster zich erover dat ze niet bij De Wereld Draait Door wordt uitgenodigd en dat ze bij dat geweldige vrouwenblad Vriendin de laan uit wordt gestuurd. Je kan niet alles hebben schatje. Nederland in zijn hemd zetten en ook nog op handen gedragen worden.

Een grandioos boek dat vele moderne modieuze vrouwen een spiegel voorhoudt.