Zo vreemd is het trouwens niet. Sonja van den Ende is pro-Assad (de president van Syrië) en onder de heerschappij van Assad hebben de Christenen jarenlang een relatief veilig bestaan gehad. Terwijl de IS-dictatuur gewoon christenen afmaakt. Sonja van den ende heeft dan ook al maandenlang tegen de IS geageerd en zal daarbij ongetwijfeld de SGP aan haar zijde krijgen.
Op deze avond zal ze echter iets over Israël moeten zeggen en dan ziet het er al weer anders uit.
Wat vinden haar Palestijnse vrienden hier nu van?
Vreemd genoeg is dit de eerste keer dat er over Sonja van den Ende openlijk op de Facebook fora gediscusieerd wordt. Ze vinden haar maar een halve gare.
Het is bovendien interessant, dat de dames en heren palestinos voor hun informatievoorziening op Keesjemaduraatje zijn aangewezen. Je moet toch wat.
Jose van Leeuwen is nog steeds kwaad, dat ik haar demonstratie, samen met de neo-nazis, op mijn blog heb beschreven. En ze was nog wel meteen naar de politie gestapt. Ja, dat helpt Jose!
Opmerkelijk hoe snel in deze linkse kringen men als verrader van de goede zaak word uitgekotst. Het is de ideologische pot die de ketel verwijt dat hij zwart ziet.
ReplyDeleteDie eensgezindheid die ze tonen als het om Israel, c.q. de Joden gaat versus de Palestijnen,en de verdeeldheid en ongeïnteresseerdheid wanneer de Arabieren elkaar en hun kinderen op beestachtige wijze afmaken.
Het niet met de Nationaal Socialistische kenmerken willen worden geassocieerd, is slechts een
façade. De enige werkelijke ideologische verschillen met dat gedachtegoed zijn de twee fysieke kenmerken
daarvan, de verering van Hitler en het hakenkruis, maar voor de rest is de verwantschap met het Nat Soc duidelijk aanwezig.
De linkse beweging niet te verwarren met de Sociaal democraten, verwerpt de ideologische
overeenkomst met het Nat Soc nog steeds in eigen kringen, maar staat daarin steeds meer alleen.
Jose van Leeuwen is daar een treffend voorbeeld van, hetgeen door haar tegenstanders in deze column ook duidelijk wordt gesuggereerd.