Tien jaar na de dood van Theo

Direct na de moord op Theo van Gogh, kon je echt niet op je werk vertellen dat je 'tegen de islam' was. Vooral medewerkers van het welzijnswerk of educatieve instellingen, vreesden voor hun baan, als bleek dat ze er een blog met anti-islamitische strekking op nahielden. De bloggers van de 'Erven van Gogh' beweging hielden huiskamerbijeenkomsten bij mevrouw Hoeiboei, waar verschillende mensen mij bezwoeren nooit hun naam te noemen, laat staan hun adres of woonplaats.

Het progressieve weekblad Vrij Nederland schreef twee jaar na de dood van Theo, pas een denigrerend stuk over de "Boze Bloggers van de Rode Hoed", maar toen waren de verschillen tussen al die radicale anti-islampredikers reeds zo duidelijk geworden, dat het ook meteen hun laatste bijeenkomst was.  



In Juli 2008 beleefden de anti-islam-bloggers hun ideologische hoogtepunt, tijdens de opening van de Vrijdenkersruimte in de fractiekamer van de VVD in de Tweede Kamer, door Mark Rutte en Fleur Agema.  De vervolgde cartoonist Gregorius Nekschot mocht er zijn cartoons tentoonstellen en de bijeenkomst werd bijgewoond door de ouders van Theo van Gogh. Tutti-islam-hatend Nederland was uitgerukt om deze bijeenkomst bij de wonen: Bloggers van Het Vrije Volk, Peter Breedveld van Frontaalnaakt, Keesjemaduraatje, Loorschrijft, en vele anderen.

Vier jaar na de moord op Theo van Gogh werden nog steeds journalisten en cartoonisten vervolgd, omdat ze het waagden het ideaal van de multiculturele samenleving en de daarmee samenhangende pampering van de islamitische soepsiediejurken aan de kaak te stellen. De opvatting dat de islam helemaal niet in Nederland thuis hoort en slechts in een heel klein hoekje, achteraf uit religieuze gronden, gedoogd zou moeten worden, die opvatting was zes jaar geleden nog strafbaar.

Is er sindsdien veel veranderd? Nu leven we al weer tien jaar na de gruwelijke moord op een islamkritische cineast en de kranten staan er vol van. Op de voorkant van VrijNederland deze week: Lieuwe van Gogh, tien jaar na de dood op zijn vader. Op de Late-night show van Humberto Tan:  Ook weer Lieuwe. De Volkskrant wijdt een hele kleurenbijlage aan de "Vrienden van Theo" en dan moet de NRC nog op de mat vallen. Alle media pikken een graantje van de herdenking mee.


We zijn qua islamitische dreiging weer terug in 2004. Destijds waren we bang voor aanslagen van de Hofstadgroep en Al Quaida, nu staat een aanslag van een terugkerende ISIS-strijder vlak voor de deur. Toch is het politieke klimaat in Nederland totaal anders geworden. Door de macht van de PVV in de Tweede Kamer, voelen de moslimradicalen zich niet meer zo zeker van hun zaak. Er hoeft maar één islamitische aanslag Nederland te gebeuren en het land staat echt op zijn kop. Dan wordt de leus "Minder, Minder, Minder" misschien door een parlementaire meerderheid geroepen.

Het is vreemd dat ik dit nu voor de tweede keer meemaak. Tijdens de krakersrellen van 1980 werden we in de gevestigde media uitgescholden voor "ratten uit de riolen". Twintig jaar later wordt je opeens opgebeld door dezelfde kranten, die een interview met een echte kraker willen houden. In 2004 wordt er geschreven dat Theo het aan zichzelf te danken heeft en gaat de koningin op bezoek bij de vrienden van moordenaar Mohammed B. in jongerencentrun Argan. In 2007 worden de islamkritische bloggers in Vrij Nederland nog afgeschilderd als totaal malloten. Sinds 2004 wordt PVV leider Geert Wilders ononderbroken beschermd.

Toch worden er tien jaar na de moord op van Gogh herdenkingsartikelen geschreven, alsof het probleem van de islam al geheel uit de wereld is. Helaas nog niet.

We kunnen alleen nu wel onder onze eigen naam schrijven, dat we er ziek van zijn en dat  ze hun woestijnreligie maar in het Midden-Oosten of in Marokko moeten gaan beleven.