Op 21 Maart 2005 schreef ik deze eerste zinnen:
dit is de eerste log
Rooieravotr was het blog van de geachte anarchist, ex-Internationaal Socialister en tevens gitarist, Peter Storm. Welbekend van de bekende spreuk: "Pim Fortuyn is een fascist". Een half jaar later, op 15 november 2005, zat ik met Peter Storm in een café koffie te drinken, toen de Nijmeegse kraker Louis Sévèke dood werd geschoten. Wekenlang, maandenlang heb ik over de moord op Louis Sévèke, waarbij alle mogelijke scenario's langskwamen: de homo's hebben het gedaan, of de ETA, of de pliessie, of de geheime dienst, of de krakers zelf. Uiteindelijk bleek het de ex-kraker Marcel Teunissen gedaan te hebben. Uiteindelijk zat ik in de rechtszaal tijdens het proces tegen Marcel T. en werd daar door krakers buitengewoon onvriendelijk behandeld. Daarover schreef ik een verslag in Trouw. (Kom niet te dicht in mijn buurt, Kees Broer)
In 2007 werd ik door Elma Drayer van Trouw opgebeld, met de vraag of ik een artikel wilde schrijven. Eerst dacht ik dat het artikel over de Islam of over islamkritische bloggers moest gaan, maar in verband met de moord op Louis Sévèke, wilde de Trouw wel even een inside story over geweld tussen krakers. Dat werd : En toen moest het Grootkapitaal eraan geloven; Kees Broer)
Deze twee artikelen waren het begin en tevens het einde van mijn carrière als schrijver voor de papieren (dode boom) media. Als je tenminste mijn bijdrages in 1987 voor het communistische dagblad De Waarheid buiten beschouwing laat.
2007
Intussen was ik in contact gekomen met een groepje islam-kritische bloggers, dat in de blogosphere al snel de sarcastische bijnaam : "Erven van Gogh" kreeg toebedeeld en dat vaak bij mevrouw Hoeiboei bij elkaar kwam. De Vrij Nederland journaliste Margalith Kleijwegt schreef over deze groep bloggers een artikel met de titel "De Boze Bloggers van de Rode Hoed, Ik moet het land redden" De avond die in dit artikel beschreven wordt is tevens de laatste keer dat deze bloggers bij elkaar kwamen. Tenminste voor zover Keesjemaduraatje erbij was, want het komt wel vaker voor dat Keesjemaduraatje geëxcommuniceerd wordt en dan maakt het niet uit of de groep een anarchistisch- communistisch, islamkritisch, of een zionistisch kenmerk heeft. In het geval van de erven van Gogh was ik niet meer gewenst, omdat ik het had gewaagd de top-journaliste van de Groene Amsterdammer, Bernadette de Wit, een raciste te noemen. Mag niet.
2008
In 2008 voer ik met een zeilboot van Vlissingen naar Kiel en in de tweede toch van Riga naar Helsinki. Ik schreef daar ook blogs over.
2009
In het kader van de artikelen over geweld van krakers en tegen krakers, door krakers, publiceerde Keesjemaduraatje een lange reeks artikelen over kraker Yoghurt die door portiers van het kraakcafé Vrankrijk met stalen pijpen invalide werd geslagen. Aanvankelijk wist de politie geen raad met deze innerkrakers vete, maar na bewijzen van Keesjemaduraatje werden twee geweldplegers opgepakt en veroordeeld. Eén van de krakers bleek een Deense antifascist te zijn, die in zijn vaderland ook al het één en ander op zijn kerfstok had. In Nederland woonde hij in het kraakpand Vrankrijk en was al een keer in Nederland veroordeeld wegens inbraak. Dit was de eerste keer dat artikelen van Keesjemaduraatje, door de papieren dode-bomen-media werd opgepikt en , natuurlijk zonder bronvermelding, werd doorgegeven. Uiteindelijk met twee veroordelingen tot gevolg.
2010
In 2010 begon ik te schrijven voor de website Het Vrije Volk en leerde daardoor enkele islamkritische schrijvers zoals Ben Kok en Mark d'Aviano kennen. Tevens leerde ik de harde kern van Likud Nederland persoonlijk kennen, doordat ik steeds meer over Israël en het Lijden van het Palestijnse Volk ging schrijven.
De tweede man van de PVV , Martin Bosma wist dit te waarderen en citeerde mij in zijn boek 'De Schijnelite van Valse Munters'.
2011
De tweede keer dat mijn artikelen werkelijk invloed hadden en de wereldpolitiek hebben beïnvloed, was de geschiedenis met de Nederlandse Gazaboot. Enkele Nederlandse organisaties meenden dat het nuttig was een boot aan te schaffen en enkele levensnoodzakelijk goederen naar Gaza te brengen. Keesjemaduraatje kwam erachter dat de voorzitter van de Stichting Nederlands Gaza een veroordeelde Nederlandse terrorist was en dat het geld van de verboden terreurorganisatie Hamas kwam. Veel geschreven en uiteindelijk het resultaat: De boot voer niet uit. Tegengehouden door de Griekse autoriteiten, vanwege artikelen in de Telegraaf, met informatie van Keesjemaduraatje.
Optreden bij de Radio van de Joodse Omroep
Door mijn onophoudelijke strijd tegen de hypocriete ondersteuning van Palestijnse terreur door Links Nederland en mijn grote kennis van de pro-Palestijnse beweging in Nederland, kwam ik uiteindelijk bij de Joodse Omroep terecht, waar ik met Elma Drayer en Paul Damen in de studio mijn zegje kon doen.
De laatste jaren gaan veel van de blogs op Keesjemaduraatje over Israël en de Palestijnen. Veel mensen denken dat ik daarom zionist ben en de Israëlische politiek door dik en dun steun. Vaak moet ik dan ook uitleggen dat mijn focus ligt op terrorisme en dan met name in Nederland. Dus de Hamas-vertegenwoordiger in Nederland en zijn geldinzameling en de mensen waar hij mee samenwerkt, is voor mij interessant. Alle ontwikkelingen over de uitbreiding van de moslimbroederschap en de IS naar Nederland zijn voor mij belangrijk. Dat wil niet zeggen, dat ik over alle thema's Israël betreffende schrijf.
De eerste tien jaar zitten erop. Tijd voor een boekje.
Gefeliciteerd met dit jubileum!
ReplyDeleteFantastisch!! Gefeliciteerd!! xx
ReplyDeleteWelgefeliciteerd. Prachtige inkijkjes zijn hier soms te zien.
ReplyDeleteVan harte gefeliciteerd. Het is niet niks om een weblog zo lang vol te houden zonder in herhaling te vallen en iedere keer met belangrijke punten te komen.
ReplyDeleteAls ik lees welke bloggers in De Rode Hoed aanwezig waren, dan kan ik wel wat weemoedig worden. De wind waar ze/jullie tegenin gingen is al bijna een storm aan het worden en zij die zich de elite noemen zijn nog even star als voorheen in hun idiote ontkenningen en stigmatiseren van de kritiek.