Het schouwspel dat het PEGIDA protest gisteren op de Blauwbrug in Amsterdam toonde, bevat zoveel symboliek en drama, dat het haast niet meer te tellen is. Als de anti-fascisten zich verzamelen bij de Dokwerker, dan weet iedereen wel dat daar het standbeeld van de Februaristaking van 1941 staat. De enige keer dat Nederlandse arbeiders zich daadwerkelijk voor onderdrukte Joodse landgenoten hebben ingezet.
Blauwbrug
Daar waar de PEGIDA had moeten demonstreren, staat het gedenkmonument voor Joods verzet tijdens de Tweede wereldoorlog. Ook zeer symbolisch. Door een bommelding mochten de PEGIDA demonstranten niet op die plek staan en werden naar
de Blauwbrug verdreven. De Blauwbrug is bekend van het anti-monarchistisch verzet tijdens de kroning in 1980. Deze keer hield de ME stand, waarschijnlijk omdat de PEGIDA helemaal niet wilde vechten. De route die de meute in 1980 , na de val van de Blauwbrug nam, komt overéén met de route die
de wederdopers op 11 februari 1535 namen, toen ze naakt en wel het
stadhuis bestormden en de burgemeester vermoordden.
Spinoza
Nadat gisteren duidelijk werd, dat de PEGIDA van twee kanten werd ingesloten, moest er in allerijl een nieuwe locatie gevonden worden. De Gemeente bood aan bij het standbeeld van Spinoza te gaan demonstreren. Het is onduidelijk of de Gemeente Amsterdam en de politiecommandant deze plek hebben aangeboden vanwege de strategisch gunstige locatie, of dat de symbolische waarde van het standbeeld een rol heeft gespeeld. Baruch Spinoza werd immers op 27 juli 1656 wegens
ketterij en verloochenen van God uit de Portugeese Synagoge (naast de Dokwerker) verstoten.
De twee groepen demonstranten PEGIDA en antifascisten stonden gisteren tegen elkaar te schreeuwen dat het een lieve lust was, zonder zich van de symbolische waarde van de locaties bewust te zijn. Het is niet duidelijk of ook maar iemand zich afvroeg of het protest tot een oplossing van de problemen zou leiden. Beide groepen bieden geen oplossing voor de problemen waar Europa voor staat.
Dramadriehoek
Het protest, de communicatie en het duwen en trekken voltrekt zich volgens een schema dat in therapeutische groepen de
Dramadriehoek wordt genoemd. In de dramadriehoek zijn slechts drie posities denkbaar: De Aanklager, Het Slachtoffer en de Helper. Kies uit!
De PEGIDA demonstranten kiezen eerst de positie van
aanklager, als ze roepen dat de asielzoekers ons land overspoelen, dat de islam onze cultuur bedreigt en dat onze vrouwen in hun kont worden geknepen door islamieten. Het is kortom weer allemaal de schuld van de ander, de buitenstaander, de indringer. Op het moment dat de burgemeester van Amsterdam niet de juiste plaats voor de demonstratie aanbiedt, en de demonstranten niet genoeg beschermt, wordt de woordvoerder van PEGIDA, Edwin Utrecht, tot
slachtoffer. PEGIDA is slachtoffer van willekeurig beleid van de Gemeente. De media willen niet naar hem luisteren en geven de leuzen van PEGIDA verkeerd weer. De rol van PEGIDA als
helper wordt niet helemaal duidelijk, maar het bordje "Ik doe dit voor mijn dochter en kleindochter" dat een mevrouw uit Heerlen bij zich droeg, duidt er op dat er wel degelijk altruïstische motieven bij de PEGIDA demonstranten aanwezig waren.
Anousha Nzume
Bij het standbeeld van de Dokwerker heeft de goedgeorganiseerde linkse beweging intussen een podium opgebouwd en spreken goed articulerende beroepsactivisten de menigte toe. Het is niet helemaal duidelijk waarom er Palestijnse- Koerdische- en Filipijnse- vlaggen bij de anti-fascistische demonstratie getoond werden, maar voor rationele argumenten moest je gisteren zowiezo niet in Amsterdam zijn. De Zwarte-Piet activiste
Anousha Nzume spreekt de menigte toe en benadrukt vooral de
helpende rol in de dramadriehoek. Vluchtelingen zijn altijd welkom. Laat ze allemaal maar hierheen komen. Quasi om haar rol als zwarte vrouw extra te benadrukken, heeft ze zelfs haar naam laten veranderen van Anna Steijn naar Anousha Nzume. Daarmee, door perse Afrikaans te willen zijn en geen
hockeymeisje uit Wassenaar, kruipt Anousha Nzume bewust in haar
slachtoffer rol.
Het is duidelijk in welke situatie de antifascisten in hun rol van aanklager kruipen. Namelijk als ze na hun eigen demonstratie via de Mozes-en Aaronkerk ongehinderd naar de PEGIDA kunnen lopen en daar de zeventig tot tweehonderd PEGIDA demonstranten bespugen, uitschelden en toeschreeuwen. Dat groepje op de Blauwbrug zou in hoogst eigen persoon "Het Fascisme" van Nederland belichamen, aldus de
aanklagers van links. En als dat zou gebeuren, dan zou links opnieuw een spoorwegstaking houden en een ondergronds verzet oprichten, want dan zouden ze
slachtoffer zijn. Sommigen konden niet op die nieuwe tijd wachten en werden nu al opgepakt.
Top-slachtoffer van de dag is Frank van der Linde, die tientallen doodsbedreigingen uit extreem-rechtse hoek kreeg. Hij kwam bijna klaar, zo opwindend vond ie het. Het is niet helemaal duidelijk waarom de fascisten juist hem gingen bedreigen, want hij heeft tijdens de demonstratie alleen maar rondgelopen en niemand pijn gedaan. Misschien heeft hij het uit zijn duim gezogen.
Intussen kunnen we met zijn allen blijven doordraaien in de mallemolen van slachtoffer-dader en helper, maar het lost niets op. Morgen wordt er misschien een grote aanslag op een doel in Nederland gepleegd en dan moeten we weer met zijn allen één zijn. Dan gaan we weer bloemstukken, kaarsjes en beertjes op een plek neerleggen.
Daarom roep ik vanuit deze plek de Nederlanders op, de rust te bewaren en naar oplossingen te zoeken.
4) Eén van de belangrijkste organisatoren, Piet Nak, werd zodanig mishandeld door de Gestapo, dat hij na de oorlog niet meer heeft kunnen werken. Volkomen zonder geld en middelen heeft hij zich als goochelaar in leven kunnen houden.
