Vantevoren is mij op het hart gedrukt, dat ik helemaal niks over de Islam mag zeggen. Liever ook niks over Turkije en over Erdogan. Of ik, voor deze ene keer helemaal mijn mond kon houden, alsjeblieft. En dat allemaal omdat de jongste zoon een designer-meisje uit Istanboel op bezoek krijgt en een goede indruk wil maken. Even dacht ik nog aan vluchten naar een andere stad. Maar het is natuurlijk wel mijn huis.
De buurvrouw twittert op donderdagavond een foto van een Turks meisje dat probeert te leren fietsen en dat is dan wel weer een goed teken van integratie. Even later vragen we haar, zittende bij het diner, of ze dan wel kan zwemmen en autorijden. Want dat hebben we allemaal al meegemaakt. Dat een bezoekende aanstaande schoondochter dat niet kan. "En koken", voegt mijn jongste zoon er aan toe.
Ik zit op de bank naar "Big Bang Theory" te kijken als ik uit een ooghoek zie hoe het Turkse meisje de tafel afruimt en met een doekje schoonmaakt. Ik maak een foto en whatsapp het naar mijn collega Ronique. "Ze helpt in de huishouding", deel ik haar opgelucht mede. Als ze nog even zo doorgaat, dan mag ze blijven.
Terwijl mijn jongste zoon met zijn aanstaande Turkse bruid over de Wallen loopt en jointjes rookt, je moet toch iets doen in Amsterdam, besluit het Turkse leger dat het nu wel eens welletjes is met dat islamitische gedoe en bezet de brug over de Bosporus. Er wordt geschoten en vliegveld Attaturk is niet meer bereikbaar.
De volgende ochtend zit er een klein bang vogeltje aan de ontbijttafel. "Where should I go?" vraagt ze mij, terwijl ze driftig op een laptop de vluchten checkt. Allemaal gecancelled. We bespreken wat er zal gaan gebeuren als het leger daadwerkelijk de macht in Turkije grijpt. "Een verkiezing organiseren zou weinig zin hebben, want dan krijgt Erdogan weer de macht" . Daar sta je dan met je humanistische- liberale gedachtengoed. Wie had gedacht dat ik ooit nog eens een staatsgreep als de minst slechte keuze zou beschouwen?
Ik zal nog een paar dagen mijn mening voor me moeten houden. Ik hou jullie op de hoogte.
Citaat: "Een verkiezing organiseren zou weinig zin hebben, want dan krijgt Erdogan weer de macht". De democratie is echter geen doel op zich. Wanneer burgers de vrede niet in de dagelijkse praktijk beoefenen, dan vormen verkiezingen slechts een pover substituut, een lapmiddel van een tirannieke, gewetenloze overheid. Dat zien we ook in anti-kerkse landen zoals Nederland. De islam laat zien wat er gebeurt als men nog een stap verder gaat en zelfs de theorie van de vrede verwerpt. Er is nog een boel werk te doen. Alleen zij die hun naaste liefhebben als zichzelf kennen nú al de gelukkige uitkomst daarvan.
ReplyDeleteHet is een vrij hopeloze situatie. Ongeveer de helft van de bevolking en de regering zijn moslimfundamentalistisch, de andere helft is modern gezind.
ReplyDeleteLikoed: net als hier dus... de helft vergoelijkt en steunt de islam en schaart zich onder de polcorbende van cda/vvd/d66/pvda/groendrab/denkdrab, en de andere helft is modern gezind, en kan zich slechts stilzwijgend voegen achter een protestpartijtje of wat andere een of tweemansclubjes.
ReplyDelete