Boekrecensie 'Judas, een familiekroniek'; Astrid Holleeder

"Willem (Holleeder) wist dat wij altijd zouden blijven zwijgen over het Heineken-losgeld, de verdeling, de aanslagen, en de uiteindelijke moord op Cor (van Hout), op straffe van vergelding. Maar wat als er meer verklaringen volgden?" (blz 378)

Dat is eigenlijk de kern en de inhoud van het boek van Astrid Holleeder over haar broer Willem, de Heineken-ontvoerder. Sinds 1983 hebben zijn familieleden van de zes miljoen overgebleven losgeld meegeprofiteerd. De echtgenoot van Astrid Holleeder, Jaap Witzenhausen, beheerde achteréénvolgens een strandpaviljoen en een goktent op de Wallen voor de boeven. Dankzij maffiamaatje Bram Moszkowicz kon Astrid Holleeder de benodigde stage voor advocaatschap lopen. Jarenlang is Astrid Holleeder de adviseur van Willem Holleeder.

Ook Sonja Holleeder profiteert jarenlang van het overgebleven losgeld, dat op de Wallen, in gokhallen en in de Alkmaarse hoerenwijk Achterdam is geïnvesteerd. Ze heeft samen met Cor van Hout een mooi huis in Frankrijk en een pand in Vijfhuizen. Mooi zonnebankbruin, blond haar en cup D-neptieten, zo willen de gangsters hun vrouwen eruit laten  zien. Sonja Holleeder voldoet aan dat image en speelt de vermoorde onschuld. Als er echter een onderzoek naar de overgebleven miljoenen uit de Heineken-ontvoering wordt opgestart (Operatie Goudsnip) , kan ze wel in één keer 1,1 miljoen ophoesten.

Uit de twee bovenstaande voorbeelden blijkt de familie van Cor van Hout en Willem Holleeder mee hebben geprofiteerd van de losgeld-miljoenen uit de Heinekenontvoering. Er is nog een connectie. Astrid Holleeder is de boekhouder van Thomas van der Bijl, die de miljoenen in Parijs heeft opgegraven. Geen slachtoffer dus, maar heler en profiteur. Toch gaat het hele boek van Astrid Holleeder erover wat voor een psychopaat Willem Holleeder is en hoe hij mensen bedreigt. Blijkbaar is het overgebleven losgeld een vloek voor de Heinekenontvoerders geworden. Voortdurend worden ze afgeperst en bedreigd door onder andere Sam Klepper en John Mieremet. Vele moorden volgen. Alleen Willem Holleeder blijft leven en dat wordt als een bewijs van zijn daderschap gezien.

Er is al jaren kritiek op Peter R. de Vries, omdat hij in zijn misdaadprogramma's alleen de kleine criminelen aanpakt en intussen met ontvoerder Cor van Hout bevriend is. Ook in dit boek blijkt weer hoe Peter R. de Vries is verbonden met de Heidenenontvoerders. Hij zou de minnaar van Sonja Holleeder zijn. Hij spreekt op de begrafenis van Cor van Hout. Als Astrid Holleeder eindelijk wil getuigen, worden  de contacten via Peter R. de Vries gelegd. Toch worden niet alle geluidsbanden van gesprekken met  Willem Holleeder aan justitie gegeven, want er moet ook nog geld verdiend worden.

Door al die rare verbanden en daderkennis is Judas een beklemmend boek geworden. Dat hele jofele gedoe en het gedrag van zogenaamde gabbers, zoals getoond bij College on Tour, wordt onderuitgehaald. Er is niks  authentieks of Robin Hood-achtigs aan de Heinekenontvoering of de nasleep ervan. Het zijn een stelletje psychopaten en de familie steunt dat nu al drieëndertig jaar. Misschien kan Astrid zich door het schrijven van dit boek bevrijden van deze knellende band, maar de ze is toch al die tijd  meer consiglieri dan slachtoffer geweest.

Het jaar van minder, minder, minder

Nu het brutto binnenlands product (bbp) van Nederland weer op 2,1 procent terecht gekomen is, verwacht de bevolking dat er eindelijk weer wat ruimte voor meer, meer, meer komt. Niets is minder waar. Juist in 2016 moet de geplaagde Nederlander steeds maar weer 'minder, minder, minder' horen.

De laatste maanden lees ik vaker krantenkoppen, waarin het knijpen wordt aangekondigd. Als je een 'voltooid leven' hebt geleefd en dat is volgens de D66 tegenwoordig al na je 75-ste levensjaar, dan mag je gerust dood. Door deze euthanasiemaatregel komen er steeds 'minder, minder, minder' bejaarde mensen die zorg nodig hebben. Een hele boel minder kosten voor de Rijksschatkist.

Wordt je van die hele situatie niet helemaal lekker in je hoofd, dan is het niet de bedoeling dat je antidepressiva slikt, want daarvan worden er ook veels te veel geslikt. Het is de bedoeling dat we 'minder, minder, minder' antidepressiva slikken.

Gelukkig worden onze kinderen steeds minder goed in rekenen. Dat komt omdat er op de scholen wel aandacht voor sociale intelligentie, samenwerken en kringgesprekken is en aandacht voor de harde feitenkennis en rekenles achterblijven. Het instituut CITO noemt dat "basale vaardigheden". Een voordeel van de slechte rekenvaardigheid is wel, dat ze straks niet merken dat ze 'minder, minder, minder' pensioen krijgen.

Journalisten die over de problematiek willen schrijven of anderszins berichten, hoeven in 2016 minder voor hun leven te vrezen. Er zijn nog maar 48 journalisten om het leven gekomen. Van 27 anderen wordt nog onderzocht of de doodsoorzaak werkgerelateerd is. In 2015 kwamen nog 72 journalisten tijdens hun werk om.

Stel dat jouw kind, ondanks de slachting die jaarlijks plaats vindt, toch nog journalist wil worden, dan zal het toch behoorlijk moeten kunnen lezen en schrijven. Door de 'nadruk op de basale vaardigheden' tijdens de lagere schoolperiode, is dat niet zo goed gelukt. Het kind heeft een dyslexieverklaring nodig. Nu blijkt dat de regering ervoor wil zorgen dat er minder, minder, minder dyslexieverklaringen worden uitgegeven. Gemiste kans!

Zo rommelen we 2017 in en hopen op méér, méér, méér!!

Energie op rechts maakt de verkiezingen van 15 maart 2017 spannend

De succesvolle campagne voor het Oekraïne referendum heeft drie verschillende initiatieven in de richting van de Tweede Kamerverkiezingen van 15 maart voortgebracht. Jan Roos kandideert voor de PVV afsplitsing VNL. De website Geenstijl brengt de nieuwe partij Geenpijl voort en Thierry Baudet kandideert voor het Forum voor Democratie. Het is dus gemakkelijk verschillende groepen te verenigen tégen iets, maar de beantwoording van de vraag wat dán, brengt de tegenstellingen aan het licht.

Op zondag 18 december komen veertig leden van de nieuwe partij Forum voor Democratie bij elkaar in Valkenswaard om de campagne in Zuid-Oost Brabant af te trappen. Omdat ik in de buurt woon, ga ik kijken en luisteren wat de standpunten zijn. De lijsttrekker Tierry Baudet maakt kort en bondig duidelijk wat de standpunten zijn. Nederland uit de EU. Een kleinere overheid. Verlaging van de belastingen. Tierry vertelt dat hij in zijn jonge jaren neo-conservatief is geweest en dat is aan de standpunten duidelijk te merken.

Veel aandacht gaat tijdens de verkiezingsbijeenkomst uit naar de 'versplintering op rechts'. Aan de uitleg en de antwoorden op vragen is te merken dat we beter van 'energie op rechts' kunnen spreken. De voortvloeisels van het Oekraïne-referendum hebben alle drie een aspect van de kritiek op de EU te pakken. Jan Roos is de vertegenwoordiger van de meest populistische stroming. Geenpeil is de meest democratische variant en Thierry Baudet met het Forum voor Democratie is erudiet en inhoudelijk.


Tijdens de toespraken merk ik dat kandidaat Yernaz Ramautarsing, bekend van het afzeiken van Freek de Jonge en het oprichten van een werkgroep tegen linkse indoctrinatie, een opmerkelijk retorisch talent is.  In korte duidelijke statements weet hij de zaal te enthousiasmeren. Interessant wordt het als hij stelt dat hij 'niet van racisme beschuldigd kan worden.'

Thierry Baudet moet enorm zijn best doen, niet elitair te lijken. Hij heeft het over zijn promotie en dat hij al tien jaar op universiteiten les geeft.
Zijn contacten met de conservatieven in Groot-Brittannië worden breed uitgemeten. Op een gegeven moment dringt de vraag "Whats in it for me?" zich onverbiddelijk op.  Hoe gaat het Forum voor Democratie de Eindhovense middenstand helpen en de grote werkloosheid onder laagopgeleiden in ZO Brabant verminderen?

Het Forum voor Democratie heeft last van een Randstad-imago en heeft nog niet in heel Nederland genoeg handtekeningen bij elkaar geharkt om in alle kiesdistricten met de verkiezingen mee te kunnen doen. Dat is geen schande voor een jonge partij, maar zinnetjes als "Wij zijn hier naar Brabant gekomen", kunnen toch verkeerd vallen. De kiezers van Eindhoven willen horen dat het "Forum voor Democratie" hier al is en iets voor de regio gaat doen.

Herhaaldelijk wordt tijdens de bijeenkomst gesproken over het 'politieke kartel', over de lobby in Europa en over de vijandige media die een foto van Jan Roos boven een artikel over Thierry Baudet zetten. Dan heeft Donald Trump het toch gemakkelijker als hij aan 140 tekens genoeg heeft om zijn boodschap naar buiten te twitteren.

Kortom, het Forum voor Democratie kan nog wat worden op 15 maart, maar ze zijn er nog lang niet.

Blank is ook een kleur

Vanavond om 21:00 uur is het eindelijk zo ver: Sunny Bergman presenteert haar nieuwe documentaire "Wit is ook een kleur" op de VPRO.  "Sunny Bergman wil weten waarom veel witte mensen zich verongelijkt voelen of zelfs boos worden als het over racisme en witte privileges gaat." Een belangrijk thema!

Voordat we de documentaire gaan bekijken alvast een paar opmerkingen. De discussie over ras en 'white privileges' is over komen waaien vanuit de Verenigde Staten, waar racisme  en de armoede van de zwarte bevolking inderdaad een groot probleem is. De Zwarte-Pieten-beweging, waar Sunny Bergman deel van uitmaakt, probeert deze discussie één op één naar Nederland over te hevelen.

De Nederlandse taal heeft een uitstekend woord voor de huidskleur van de autochtone Nederlander en die is 'blank'. De verbeten pogingen van Sunny Bergman om het woord 'wit' te introduceren in de Nederlandse taal, zijn grappig en merkwaardig. Heeft ze het Engelse woord 'Whites' letterlijk vertaald naar 'wit'?  Of zit er iets achter? Ook Anja Meulenbelt gebruikt de term 'wit' en 'witten' in haar cursus "Help me, ik ben wit". We weten niet waarom.

Net zoals ik mijzelf nooit het kenmerk "Nederlander" of "Hollander" had opgeplakt, totdat ik in Duitsland ging wonen en de godganse dag als "Holländer" werd betiteld, zo gaat de gemiddelde Nederlander niet 's ochtends de deur uit, bij zichzelf denkende: "Zo, de witte man gaat weer eens werken". Niemand geeft zichzelf het stempel "wit", laat staan "blank". En juist daar gaat de film van Sunny Bergman over. In de preview vraagt ze aan een man: " Hoe is het om wit te zijn?". Die is verbaast en zegt: "Hoe bedoel je wit? Ohhh, gevaarlijke opmerking".

De vraag is, of 'blank-zijn' in het post-verzuilde  Nederland een sociale categorie is. Voor 1968 is de Nederlandse samenleving ingedeeld in Katholieken, Protestanten en 'Openbaren'. Je ging naar de Christelijke-, of de Rooms-katholieke school. Het stemgedrag, lidmaatschap van de duiventeeltvereniging,de padvinderij, de omroep en de zangvereniging werd bepaald door de zuil waartoe je behoorde. Dat zijn sociale categorieën die er toe doen  en die de laatste jaren geen enkele rol meer spelen. Ras is in Nederland, in tegenstelling tot de Verenigde Staten niet zo'n  categorie geweest.

De integratie van Indische Nederlanders na 1949 is een proces waar etnische identiteit voor de eerste keer in de Nederlandse geschiedenis echt een rol speelt. (Afgezien van het antisemitisme en de Holocaust tijdens de Tweede Wereldoorlog). Dit proces is echter zo vlot verlopen, dat kleur ook na de onafhankelijkheid van Indonesië nauwelijks een rol in de Nederlandse samenleving speelde.  

Na 1975 komt er pas echt kleur in de Nederlandse samenleving door de onafhankelijkheid van Suriname en de komst van vele Creoolse en Hindoestaanse Surinamers naar Nederland. Aanvankelijk veroorzaakte de integratie van Surinamers nog wel enkele problemen, door de opéénhoping van Surinamers in een kansloze wijk als de Bijlmer, maar die problemen zijn 25 jaar later opgelost. Op dit moment halen Surinaamse meisjes hogere cijfers op school, dan de 'blanke' autochtone meisjes.

De zuil waartoe je behoort, de afkomst (Surinaams, Indisch) en de provincie waar je bent geboren (Limburg, Brabant, Groningen) zijn in Nederland  nog herkenbare sociale categorieën.  Kleur is niet zo'n sociale categorie, omdat er nooit op is gediscrimineerd. Er hebben in Nederland nooit regels bestaan, dat negers achterin de bus moesten zitten. Er hebben in Nederland nooit restaurants bestaan waar alleen blanken bediend werden. De Nederlandse scholen zijn altijd voor iedereen toegankelijk geweest.

Waarom wordt er dan toch zo'n punt van Zwarte Piet en 'Wit-zijn' gemaakt?  Zo erg zelfs, dat er een VPRO-documentaire aan gewijd moet worden?  Soepsiedie is een heel belangrijk dingetje bij het versterken van het kunstmatige racisme-debat. In de jaren tachtig worden juist de Surinaamse-, Marokkaanse- en Turkse- stichtingen gesubsidieerd in een poging de integratie te bevorderen. Als je er geld voor krijgt, dan is er een goede reden de eigen identiteit juist te benadrukken. De subsidie-cultuur heeft de integratie tegengewerkt en niet bevorderd.

Vreemd genoeg heeft het islam-debat en de angst voor islamitisch terrorisme een grote invloed op de Zwarte Piet discussie. Er is een enorme aandacht op de integratie van Marokkanen komen te liggen. De Nederlandse elite doet er alles aan om de integratie van Marokkanen te doen slagen. Een Marokkaanse burgemeester in Rotterdam en een Marokkaanse voorzitter van de Tweede Kamer, zijn daar uitdrukkingen van. Waarom zijn er geen Surinaamse burgemeesters? Waarom zijn er geen Duitse burgemeesters? Deze groepen worden gestraft voor hun eigen succesvolle integratie.

Nu hebben de Antilliaanse- en Surinaamse leden van de sub-elite (wel gestudeerd, maar geen baan) bij zichzelf gedacht:  "We gaan ook eens flink aan de bel trekken". De laatste jaren zien we dus een enorme activiteit bij de slavernij-herdenkingen en de Zwarte Piet-acties. Niet omdat deze mensen zo getraumatiseerd zijn, maar omdat slachtofferschap geld oplevert. Het zijn pogingen om het islam-debat te overtroeven.

Opvallende ontwikkelingen die ons zorgen baren:  Activisten met contacten naar de Moslimbroederschap, zoals Abulkasim Al-Jaberi en Abou Jahjah steunen volop het nieuwe racisme activisme en proberen op die manier onze samenleving te destabiliseren. De hele Schilderswijkrel is een resultaat van de samenwerking van Black Lives Matter met moslimbroeders en Internationale Socialisten. Ook bij de Rotterdamse Zwarte Piet rellen van dit jaar zijn weer leden van moslimbroeders en Black Lives Matter die samen optrekken.

Vanavond gaan we weer met zijn allen plat op de grond liggen en zeggen:  "Oh wat erg dat we 'wit' zijn.". Weg met ons!. Wat erg dat we discrimineren.  Uiteindelijk gaat het daar niet om. Het belangrijkste is, dat de overheid niet discrimineert en dat mensen met een opleiding gewoon een baan kunnen krijgen, onafhankelijk van etnische identiteit. Geef Abulkasim nu eindelijk eens een baan, het liefst op een universiteit, zodat we van dit gezeik af zijn.

Help me, ik ben wit !!

Binnenkort starten de therapeutische sessies onder de naam "Help ik ben wit!" in het Amsterdamse debatcentrum "De Nieuwe Liefde", onder de bezielende leiding van de "Theologe des Vaderlands" Janneke Stegeman. "Deze zelfhulpgroep biedt inzichten en leerstof voor witte mensen in verlegenheid, die betrouwbare bondgenoten willen worden,  niet bang zijn voor ongemakkelijke vragen. Want wit privilege betekent ook dat witte mensen macht en voordeel moeten opgeven..."

Aanmelden voor de zelfhulpgroep "Help ik ben wit" blijkt nog niet zo gemakkelijk. eerste voorwaarde is natuurlijk dat degene die zich aanmeld, echt wit is. Margriet Oostveen van de Volkskrant ontdekte dat de cursus aanvankelijk in november 2016 zou doorgaan, maar na discussie over de kleur van de deelnemers werd uitgesteld. Zwarten die zich hadden aangemeld werden niet tot de cursus toegelaten. Anja Meulenbelt, één van de trainsters bij de cursus, ontkent dat het conflict over kleur de reden is, dat ze in januari niet meer meedoet.

Intussen fantaseren bloggers over hoe het zou zijn om aan de cursus deel te nemen en door Anja Meulenbelt terecht gewezen te worden. Jan Gajentaan schrijft: "Cursist Arthur die jolig had opgemerkt: ‘jullie zijn zeker de drie A’tjes’ was daarvoor meteen gestraft met een tik op zijn vingers door de gezette Anja; een tik die werd uitgedeeld met een dun twijgje.

Volgens Anja was dat een goed gebruik dat zij had overgenomen van een andere cursus die zij geeft, islam voor beginners. Feministies islamiseren hield immers in dat de aloude  islamitische vermaning met het twijgje ook door de vrouw uitgedeeld mag worden aan opstandige mannen, vertelde Anja opgetogen."

Ook blogger Ruben Gischler denkt erover na hoe het zou zijn om door Anja onder handen genomen te worden. Hij vergelijkt de cursus met een ervaring uit 1996, toen Jane Elliott zo tegen haar blanke cursisten te keer ging, dat enkelen  in huilen uitbarsten.

"Ik denk dat zelfs Anja daar nog een puntje aan kan zuigen. Ongevraagd besloot de witte Jane om in naam van het zwarte lijden met haar therapie wraak te nemen op haar witte medemens. Haar aanpak bestond eruit om tijdens een dagsessie blauwogigen apart te zetten en systematisch te vernederen, in aanwezigheid van de andere deelnemers."

Alleen Xavier Hollander verzette zich en "bracht de moed op om en public op de machtswellust en het sadisme van Elliot te wijzen. Zij werd letterlijk weggehoond en Verhaag beet haar toe: “Iff you can’t eppreziees mein film, you besser leafff.”

Dat kan nog een hele interessante sessie worden als de theoloog des Vaderlands, Janneke Stegeman, zelf van onbesproken  gereformeerde blanke afkomst de aanwezige cursisten op hun witheid gaat wijzen. 

De Indische Nederlandse kandidaat-cursiste  Nina Landouw wordt eind oktober 2016 uitgenodigd in het café van de Nieuwe Liefde en aan een verhoor onderworpen. "Je ziet er niet echt wit uit. Wat is jouw achtergrond? " Nina had zich tot dan toe 100% Nederlands gevoeld en beschouwt zichzelf niet  als zijnde lichtgetint. Ze legt uit dat ze zich als witte Nederlander meer bewust van haar onderdrukkende gedrag wil worden. Toch nemen de cursusleiders daar geen genoegen mee. "Wil je een zelfreflexie van één A4 over de koloniale geschiedenis van Nederland schrijven, waarin jij jouw eigen rol kritisch onderzoekt?"

Lang verhaal kort gemaakt, wordt Nina Landouw niet toegelaten tot de cursus "Help ik ben wit", omdat ze  zich weigert te distantiëren van haar overgrootvader, Th. R. Landouw , uitvinder van de term 'Indische-Nederlander' en oprichter van de Indische Democratische Partij in 1916.


Bovenstaand incident roept de vraagt op, wat we eigenlijk verstaan onder de term 'witte Nederlander'. In een tijd waarin de media nadrukkelijk proberen elk stigma te omzeilen en verdachten van misdrijven als "Nederlander" omschrijven, daarmee de nationaliteit aanduidende en de etnische afkomst weglaten, is het de vraag wat wit zijn nu eigenlijk inhoudt. Hoeveel blanke grootouders moet je aan kunnen tonen om bij Janneke Stegeman en Anja Meulenbelt mee te mogen doen?

Gekke Bekken Trekken met Frank van der Linde

Tijdens de demonstratie tegen het bezoek van de Israëlische premier Netanyahu in Den Haag, op 14 september jongstleden, sta ik met een  hele grote camera op een heuveltje tegenover het Centraal Station, als mijn oog valt op de Amsterdamse querulant activist en tevens lastigvaller van oudere dames, ook aangifte doener tegen Ebru Umar, Frank van der Linde. (foto 1)

Hij kan het erg goed vinden met de toezicht over de demonstratie houdende agent. Grapjes maken en lachen. Plotseling merkt Frank van der Linde, dat hij niet alleen is. (foto 2)

De Haagse pliessie vraagt aan Frank van der Linde wat hij allemaal van plan is. Zal verstoring van de openbare orde  vandaag in het repertoire  van de gevreesde actievoerder voorkomen?  Voor de zekerheid kijkt Frank even op het draaiboek. (foto 3)

Mag die zionist hier zomaar staan en mij fotograferen?  Vraagt de voormalige directeur van Fast Food,    een non-profit organisatie zonder winstoogmerk. (foto 4)

 We gaan het even voor u vragen mijnheer van der Linde. Tot u dienst mijnheer van der Linde. Welke fotograaf bedoelt u precies? (foto 5)

Even later komt de roodharige agent links op mij af en vraagt wat ik aan het fotograferen ben. "Ik sta hier al een uur om deze openbare demonstratie te fotograferen, gewoon omdat het kan en nu komt mijnheer van der Linde en nu vragen jullie pas wat ik hier doe" Is mijn bitse antwoord. "Het was gewoon maar een vraag" ,antwoordt de agent.

Tijdens de optocht die volgt, kijk Frank van der Linde mij vuil aan.  (foto 6)

Enkele weken later wordt de activist Frank van der Linde bij de Synagoge Uilenburg door Amsterdamse politieagenten staande gehouden vanwege het vermoeden van wapenbezit. (foto 7)

Op 20 november wordt de geradicaliseerde werkloze moeimaker Frank van der Linde, tijdens een demonstratie van autonomen en anarchisten  door de Haagse ME tegen de grond gewerkt, vanwege verzet tegen de politie. (foto 8)

Het voorlopige dieptepunt van een afglijdende schaal, die gaat van directeur van een NGO naar op de grond liggende geboeide arrestant. "Waar heen mijn vaderland, O Nederland ontwaak"

Drents dorp Bronneger verhit de gemoederen.

Bron: Black Movement Review; zondag 11 december 2016

De Provinciale Staten van Drenthe komen aanstaande woensdag bijeen ten einde een besluit te nemen over de herbenoeming van het Drentse dorp Bronneger. De Drentse partij 'Drenthe Ons Erf' heeft een motie ingediend over de herbenoeming van de plaatsnaam Bronneger. De nieuwe naam zal volgens het voorstel 'Drouwen' worden.

Tijdens een lokale bezichtiging met aansluitende hoorzitting in Comedy Cafe on the Road, te Bronneger, kwam een commissie van ambtenaren afgelopen zomer tot de conclusie dat de naam Bronneger onnodig kwetsend voor de plaatselijk allochtone gemeenschap is en dus niet meer van deze tijd.

De actiegroep 'Black Lives Matter', onder leiding van de Amsterdamse activist Frank van der Linde, bezette tijdens de hoorzitting het plaatselijke hunebed D21, om haar eisen  kracht bij te zetten. De boeddhistische monnik Dhammawiranatha, uit Bronneger, moest er aan te pas komen om de gemoederen te bedaren en  een redelijk gesprek op gang te brengen.

Bankrekeningen van Hamasvrienden geblokkeerd

De Duitse 'Bank für Sozialwirtschaft' in Keulen heeft de bankrekeningen van de Duitse versie van 'Een Ander Joods Geluid', de anti-Israëlische "Jüdische Stimme für gerechten Frieden in Nahost", geblokkeerd. De belangrijkste reden voor deze blokering is de steun van deze EAJG groep aan Hamas.

De aanleiding voor het blokkeren van de rekening is de 13e 'Palestinians in Europe Conferentie' in Berlijn in April 2015. De voorzitter van Jüdische Stimme für gerechten Frieden in Nahost" hield daar een toespraak. Door de aanwezigheid van  Hamas-aanhangers op de conferentie, wordt de link met terrorisme en antisemitisme gelegd.

Dit is het eerste succes van de anti-BDS beweging in Duitsland. Op de website van deze Duitse afdeling van 'European Jews for a Just Peace' wordt verontwaardigd gereageerd op het opzeggen van de rekening. Politici van de partijen Linke, Grünen en SPD ondersteunen de organisatie.

Opvallend detail in de berichtgeving is, dat de Jerusalem Post al twee weken geleden over het blokkeren van de rekening van 'Jüdische Stimme für gerechten Frieden in Nahost' heeft geschreven. Tot nu toe kon ik echter geen bevestiging vanuit Duitsland vinden. De JP-journalist Benjamin Weinthal wist al eerder van de blokkering dan de rekening houder zelf.

In Europa ontwikkelt zich een steeds groter wordende aversie tegen de steun van organisaties aan de terreurgroep Hamas. Het antisemitische karakter van Hamas en de raketten die op de burgerbevolking van Israël worden geschoten, wordt niet langer getolereerd. Zeker niet, nu ook de Europese bevolking steeds meer met terreur te maken krijgt.  

Hoe lang kunnen EAJG, het Palestina Komitee en Back to Palestine nog ongestoord hun gang gaan. Wordt het niet eens tijd om deze steun aan Hamas ook te bestrijden? Het opzeggen van bankrekeningen is een zeer milde vorm van protest, die toch effectief kan zijn.

Kevin P Roberson wordt eindelijk op zijn muil geslagen

"Ik ben een journalist. Ik ben een journalist" Elke keer als een politieagent, tot het uiterste getergt, de Zwarte Piet activist Kevin P Roberson vraagt ergens anders te gaan staan of op te rotten, beweert hij journalist te zijn. Niemand weet voor welk medium en waarom, maar hij heeft een perskaart. Op de Youtube-filmpjes zie je Kevin meelopen met de Al Jaberis en de Quinsies van deze wereld. Altijd als er een rel is, in de Schilderswijk, bij een AZC of rond een PEGIDA demonstratie, filmt Kevin P Roberson nadrukkelijk zijn politieke tegenstanders en provoceert ze. Maar als het dan uit de hand loopt, dan is ie weer journalist.

Nu is het voor de eerste keer in drie jaar tijd provoceren eens echt uit de hand gelopen en Kevin is op zijn bek geslagen. De felle anti-Zwarte Piet demonstraties hebben namelijk ook de identitaire- nationale activisten wakker gemaakt. Elke keer als er tegen Zwarte Piet wordt gedemonstreerd, komen er ook leden van Identitair Verzet, NVU en Pegida om juist vóór Zwarte Piet te demonstreren. Met die mensen zoekt Kevin al wekenlang ruzie. "Mijnheer, mijnheer, wat vind u van de demonstratie?" vraagt hij aan een goedgespierde skinhead.

Vorig weekend was het dan zover. Kevin krijgt op zijn muil. Leiden in last. Helaas duurde het nog drie hele dagen voor de Volkskrant er drie regeltjes aan heeft gewijd. Maar dan heb je ook wat.


  
De nadruk op zwarte identiteit van de laatste jaren heeft blanke/Nederlandse identiteitsacties uitgelokt. Het is nu Nederlands- tegen zwart activisme. Door de felle provocaties kan dat tot nog meer geweld leiden.

Ook de bewuste keuze voor slachtofferschap, die ik in 2015 al beschreven heb, leidt tot meer uitlokking, provocaties en meer geweld. Dit heeft niets meer met vreedzaam protest te maken. Het zijn aanzetten tot een burgeroorlog