Chris Aalberts: Brusselse Logica; Hoe (on)logisch de EU werkt

Chris Aalberts schrijft al twaalf maanden aan een boek over Brussel en de EU. Aan iedereen die het horen wilde vertelt hij, dat hij morgen al weer met de trein naar Brussel gaat en dat het zo saai in Brussel is en dat het zo moeilijk is de juiste mensen te spreken te krijgen en wie gaat dat allemaal betalen?

Wel 258 donateurs konden het op een gegeven moment niet meer aanhoren en gaven in totaal 5000 euro om Chris Aalberts naar Brussel op en neer te laten reizen. Ze zullen er geen spijt van krijgen. Het boek 'Brusselse Logica' (van Praag; ISBN 978 90 490 2421 5) geeft antwoord op vijftig vragen over de Europese Unie. De kritische burger krijgt op deze manier in kort bestek en helder beschreven een overzicht over het Brussel dat ver weg is en toch zo heel dicht bij.

De mooiste verhalen schrijven zichzelf. Tijdens een borrel in het populaire debatcentrum de Balie, kwam Chris Aalberts opgewonden naar mij toe: "Weet jij wie ik tegenkwam in de trein naar Brussel? Achter een karretje van Wagon Lit?" Ik heb geen idee, maar ben zeker dat Chris het mij meteen gaat vertellen. "Abulkasim Al-Jaberi", is het trotse antwoord. Toch goed dat de koene activist een arbeid naar zijn capaciteiten heeft gevonden!

En nu kopen dat boek!  De recensie volgt later.

Het merk 'Artikel 1'

Na het oprichten van de partij Artikel 1 van Sylvana Simons ontstaat er al meteen een juridisch getouwtrek over de naam 'Artikel 1'. Het anti-discriminatiebureau Artikel 1, dat al tien jaar onder deze naam adviezen over discriminatie geeft en voor veel gemeentes als meldpunt discriminatie fungeert, bestrijdt dat Sylvana Simons deze naam mag gebruiken. Eventueel stapt de Stichting Artikel 1 naar de rechter om  Sylvana te dwingen een  andere naam voor haar partij te kiezen.

Sylvana Simons op haar beurt beweert doodleuk, dat de Stichting Artikel 1 pas op 30 december 2016 de naam Artikel 1 als merk heeft laten registreren. Wie heeft er nu gelijk en hoeveel kans maakt het discriminatiebureau bij de rechter?

Op 6 april 2007 is het beeldmerk (zie plaatje)  Artikel 1 bij het merkenregister vastgelegd.

De eigenaar van het beeldmerk is Stichting Expertisecentrum Discriminatie te Rotterdam,

Begin december wordt de partij Artikel 1 bij de kiesraad geregistreerd door B. Verhappen. Pas op 30 december 2016 wordt het woord Artikel 1 als woordmerk geregistreerd in het merkenregister. De eigenaar is dezelfde Stichting Expertisecentrum Discriminatie te Rotterdam. De partij Artikel 1 mag dus in geen geval van het logo Artikel 1, zoals afgebeeld, gebruik maken.

Indien de Stichting Artikel 1, het anti-discriminatiebureau, echter bij de civiele rechter betoogt, dat ze al tien jaar lang van deze naam gebruik maakt en dat het gebruik van dezelfde naam door een politieke partij voor de kiezer verwarrend is, dan maken ze nog een kleine kans. De politieke partij Artikel 1 is echter al geregistreerd bij de kiesraad. Daarom mag de naam bij deze aanstaande verkiezingen op 15 maart, niet meer veranderen.

De stichting Artikel 1 en de politieke partij Artikel 1 hebben dus allebei gelijk als de één stelt dat de naam al tien jaar wordt gebruikt en de ander beweert dat de naam pas op 30 december 2016 als merk is geregistreerd. Als het toch een rechtzaak wordt is dit echter wel een unieke juridische procedure, waarbij beeldrecht en woordrecht op verschillende momenten in de tijd worden vastgelegd en een  politieke partij hier handig op inspeelt.

De identitaire- en non-economische thema's bij verkiezing TK2017

"Naast islamofobie neemt ook queerfobie toe door toenemende sympathie voor extreemrechts in Nederland. Lhbt'ers met een migratieachtergrond hebben hierdoor, vanwege hun migratieachtergrond en seksualiteit, last van meervoudige discriminatie. De discussie in Nederland over moslims en homoseksualiteit wordt op een nogal hypocriete manier gevoerd, bijvoorbeeld als het gaat om homofobe asielzoekers. Enerzijds wordt er snel geconcludeerd dat alle moslims homofoob zijn en de westerse en vrije waarden in Nederland niet accepteren, maar anderzijds wordt er niks gedaan om lhbt-asielzoekers een veilige opvang te bieden."
Deze stellingen, op de Facebookpagina van de Sylvana Simons partij Artikel1, beschrijven in kort bestek, bijna alle non-economische identitaire thema's van de Tweede Kamerverkiezingen 2016. Het gaat niet meer over lonen, pensioenen, belastingen of werkgelegenheid. De verzuiling speelt ook geen rol meer. Er is geen sprake meer van   Katholieken, Gereformeerden of Liberalen. De kiezers zijn zwart, vrouw, homo, bi, vluchteling, moslim of queer.

Tijdens de culturele revolutie van de late jaren zestig ontstaan de zogenaamde 'nieuwe sociale bewegingen' die nieuwe thema's, zoals milieu, sexualiteit, derde wereld, of vrede gaan politiseren. Aanvankelijk blijven deze thema's buiten de Tweede Kamer, vandaar de naam buitenparlementaire actie, maar langzamerhand nemen de gevestigde partijen de thema's over.

Elke Nederlandse partij heeft tegenwoordig een paragraaf over duurzaamheid in het programma. De gelijkstelling van man- en vrouw is een vanzelfsprekendheid geworden. Vrede is sinds de inéénstorting van de Sovjet-Unie uit het blikveld geraakt. De partij met het grootste aandeel voormalige activisten is wel Groenlinks, voortgekomen uit CPN, PPR en PSP. Toch is er iets vreemds aan de hand met deze thema's

De thema's van de babyboomgeneratie eten elkaar op. De strijd voor homorechten strookt niet met het thema vluchtelingen en immigratie. Zeker niet als die immigranten uit een islamitisch land komen. In de jaren tachtig bleek al dat homo-activisten maar moeilijk met een demonstratie mee konden lopen als er ook Koerden en Turken meeliepen. De aanvallen van Algerijnse en Marokkaanse vluchtelingen op vrouwen, in de oudejaarsnacht 2015/2016 in Keulen, bracht de feministische activisten in verlegenheid.

Groenlinks wil meeregeren en vergeet langzamerhand de thema's uit de jaren zestig. Welke partij heeft er nu nog LGBT-rechten in zijn verkiezingsprogramma? Bij welke partij wordt Zwarte Piet gepolitiseerd? Niet bij Groenlinks. Daardoor raakt Groenlinks zeker het imago van activistenpartij kwijt. Nieuwe initiatieven onstaan: Denk en Artikel1.

Het korte avontuur van Sylvana Simons bij Denk laat zien dat conservatieve moslims wel graag over discriminatie parten, maar de vrouwenrechten en de rechten van de gay-movement helemaal niet respecteren. Versnippering is het gevolg.

Het gaat steeds minder om links en rechts in de politiek. De tegenstelling is nu veel meer identitaire politiek tegenover de gevestigde orde. Het gaat er niet meer om hoeveel je verdient of waar je werkt, maar of je zwart, vrouw homo of islamiet bent.

Frank van der Linde klaagt over machtsmisbruik

(foto: Maarten Brante)

Frank van der Linde gaat inspreken bij de Amsterdamse Gemeenteraad. Wat zou hij te zeggen hebben? Kijkende op de agenda van 12 januari 2017, zien we het thema "Samenwerking Amsterdam-Tel Aviv " staan. Abusievelijk nemen we aan, dat Frank van der Linde over dit belangrijke thema zal willen inspreken.

Bij het opnoemen van de agenda, tijdens de zitting, blijkt echter, dat Frank van der Linde zal inspreken over het thema "Algemene Burgervragen". We zijn benieuwd.

13: 45 Frank van der Linde komt aan het woord als inspreker. "Ik heb eigenlijk niet meer zoveel te zeggen, maar ik zou jullie eigenlijk alleen een vraag willen  stellen. Zijn jullie van plan het machtsmisbruik van Burgemeester van der Laan aan te pakken? Ik heb jullie alle stukken toegestuurd en jullie weten waar het over gaat. Daarom de vraag of jullie van plan zijn er iets mee te doen. "

De voorzitter van de gemeenteraad merkt op dat het eigenlijk niet de bedoeling is dat er een gesprek zal plaats vinden. Maar ze wil wel aan de raad vragen of er iemand is die een vraag aan Frank van der Linde wil stellen. Groot Wassink, fractievoorzitter van Groenlinks, wil dat wel. "Ik  zoek even naar woorden, want we kennen elkaar. Je moet het niet zo doen. Als je dit soort zware beschuldigingen uit, dan moet er wel bewijs zijn. Dit is te weinig concreet en niet prettig. Ik wil hier wel binnenkort over doorpraten met Frank van der Linde.

Frank van der Linde neemt weer het woord. "Ik heb alles al geprobeerd. Dit is mijn laatste poging om gerechtigheid te krijgen".

Groot Wassink: "We gaan binnenkort een kop koffie drinken. Zo kunnen we namelijk niet met elkaar omgaan."

De voorzitter vraagt of er nog  andere vragen aan  Frank van der Linde zijn en dat is niet het geval. Af door de achterdeur.

Geheim: Intakegesprek van Frank van der Linde bij Sylvana Simons!!

Een man met een regenjas in een stille parkeergarage te Amsterdam gaf mij, onder strikte geheimhouding, deze twee bladzijdes uit het intakegesprek van Frank van de Linde bij Artikel1 de partij van Sylvana Simons. Niet verder verspreiden!!

Close Read : " Uitzwaaidag Frank van der Linde"

Beroepsactivist, oude-vrouwtjes-pester, aangifte-fanaat, ex-Fast-Food-directeur en full-time-pain-in-the-ass Frank van der Linde geeft de pijp aan Maarten. Hij gooit de handdoek in de ring. Frank poetst de plaat. Hij nokt af. De afscheidsbrief voor zijn Facebook-volgers geeft een uniek inkijkje in de gekwelde ziel van de geboren Staphorster. Hieronder de close read (commentaren in cursief):

Beste vrienden en volgers,

Ik hou er mee op. Ik heb de afgelopen jaren altijd gedacht dat er een moment zou komen dat het verzet tegen de waanzin van deze tijd enorm zou verbreden. (Frank noemt alles waar hij het niet mee eens is 'De waanzin van  deze tijd', waar de gehele Nederlandse bevolking zich tegen zou moeten verzetten)

Maar dat moment is niet gekomen en gaat er de komende tijd ook niet meer komen. Daarvoor is de angst bij de massa inmiddels te groot en heeft de massa vooralsnog te veel te verliezen. (Frank introduceert hier het begrip 'massa'. Dit impliceert het bestaan van een sociologisch coherente groep, waarvan alle leden gelijke belangen en hetzelfde doel hebben. Een begrip uit het denkhoofd van de neomarxist Toni Negri. Deze 'massa' heeft gevoelens, kan ook denken en zelfstandig beslissingen nemen. Frank identificeert zich zodanig met 'de massa', dat we moeten vrezen dat de chaotische massa in zijn hoofd overeenkomt met een denkbeeldige als 'massa' aangeduide groep in de samenleving. )

Pas als de massa echt last krijgt van de waanzin van deze tijd, omdat de waanzin zich tegen hen keert door steeds meer aanslagen, rellen en moorden, maar ook bijvoorbeeld door de gevolgen van klimaatverandering, zal de massa wel in beweging komen en komt er een andere tijd om samen iets nieuws te bouwen. (Opnieuw heeft Frank het over waanzin. Zou hij zelf waanzinnig aan het worden zijn? Deze waanzin pleegt zelfstandig aanslagen en pleegt moorden. Een gevaarlijke ontwikkeling als Frank zich zodanig met de waanzin identificeert. ) 

Zoals Antonio Gramsci ooit al eens zei: 'Het oude is aan het sterven en het nieuwe wordt nog niet geboren. Nu is de tijd van monsters.'

In die tussenfase is mijn rol uitgespeeld. De overheid heeft volledig vrijspel gekregen om linkse activisten aan te pakken doordat de linkse politiek partijen, maatschappelijk organisaties en als laatste nu ook de pers het volstrekt laat afweten. Daardoor ben ik vogelvrij geworden.
(Frank neemt geen eigen verantwoordelijkheid voor zijn falen, maar geeft de schuld aan de overheid, linkse partijen, maatschappelijke organisaties en de pers. Dat vogelvrij worden van Frank is zijn eigen inbeelding ) 

De overheid kan mij daardoor effectief de mond snoeren. Anders dan Erdogan of Poetin, doet de Nederlandse overheid dat subtiel, doch uiterst effectief. Ten eerste onthoudt de overheid je rechten, door het niet vervolgen van mensen die je bedreigen of demoniseren, en het weigeren van beveiliging (waardoor ik oa mijn appartement ben kwijtgeraakt). (Frank heeft zelf zijn adres gepubliceerd en is vervolgens gaan klagen over echte of vermeende bedreiging. Vervolgens gaat hij verhuizen en noemt dat: 'appartement kwijtraken'.)

Aan de andere kant arresteert de Politie Nederland je keer op keer volstrekt onrechtmatig en procedeert het Openbaar Ministerie je vervolgens kapot. Daarbij weten ze dondersgoed dat er vrijspraak volgt. 
(Frank wordt gearresteerd vanwege het verstoren van een theatervoorstelling van de Israëlische actrice Lia König, demonstreren zonder vergunning, geweld tegen de politie en verboden wapenbezit, gebaseerd op artikelen uit het Wetboek van Strafrecht en dat heeft niks met onrechtmatigheid te maken)

Als laatste heeft de overheid de afgelopen jaren mijn mogelijkheden om geld te verdienen vakkundig om zeep geholpen, en heeft de Gemeente Amsterdam zelfs tot twee keer toe getracht om mijn bijstandsuitkering stop te zetten. (Frank heeft geen diploma's, weigert te solliciteren en heeft een activistische CV. Dat zijn objectieve redenen om iemand zijn Bijstanduitkering af te pakken). Zonder support van linkse politieke partijen, maatschappelijk organisaties en de pers, is daar niet tegenop te vechten.

Wellicht is het gebruik van geweld nog de enige mogelijkheid om wel verzet te bieden tegen de waanzin van deze tijd. (Hier wordt voor de derde keer het begrip 'waanzin van deze tijd' gebruikt. Nu weet ik het zeker:  Frank is waanzinnig aan het worden.) Ik begrijp in ieder geval dat mensen vanuit pure wanhoop daartoe gedreven worden, maar ik heb zelf absoluut niet de behoefte om geweld te gaan gebruiken. Maar alle andere opties om me te verzetten zie ik momenteel als volstrekt kansloos. Met 100 mensen demonstreren tegen bijvoorbeeld politiegeweld heeft geen enkel nut. En het voeren van rechtszaken duurt jaren en die tijd is er niet. (Frank is depressief geworden doordat zijn actiemiddelen geen effect sorteren)

Als er een brede beweging opgang komt, hetgeen vrees ik nog jaren kan duren, zie ik wel hoe ik me daartoe ga verhouden. (Blijkbaar is de narcistische geest van Frank niet in staat om, ondanks zijn kennis van Antonio Gramsci en Toni Negri, zelf de massa's in beweging te brengen. Dat maakt hem dan wel weer een beetje sympathiek)

Geen idee nog wat ik ga doen. Maar het zal in ieder geval geen enkel publiekelijk karakter hebben. Over een paar weken delete ik m'n Facebook account. (Waarom niet meteen Frank? Wil je eerst even nalezen hoe geweldig de mensen je vinden? )

Dank voor jullie de steun de afgelopen jaren en het ga jullie goed!

Groet,

Frank

Na de toezegging dat Frank van der Linde de actiebeweging verlaat, is er een stroom van adhesiebetuigingen aan zijn adres op gang gekomen. Helaas hebben de bij het grote publiek bekend geworden activisten , Dyab Abou Jahjah, Abulkasim Al-Jaberi, Anja Meulenbelt, Quinsy Gario en Sylvana Simons, helemaal niet op het bericht gereageerd. Is Frank wel zo bekend en geliefd als hij het zelf zo graag zou willen?