De identitaire- en non-economische thema's bij verkiezing TK2017

"Naast islamofobie neemt ook queerfobie toe door toenemende sympathie voor extreemrechts in Nederland. Lhbt'ers met een migratieachtergrond hebben hierdoor, vanwege hun migratieachtergrond en seksualiteit, last van meervoudige discriminatie. De discussie in Nederland over moslims en homoseksualiteit wordt op een nogal hypocriete manier gevoerd, bijvoorbeeld als het gaat om homofobe asielzoekers. Enerzijds wordt er snel geconcludeerd dat alle moslims homofoob zijn en de westerse en vrije waarden in Nederland niet accepteren, maar anderzijds wordt er niks gedaan om lhbt-asielzoekers een veilige opvang te bieden."
Deze stellingen, op de Facebookpagina van de Sylvana Simons partij Artikel1, beschrijven in kort bestek, bijna alle non-economische identitaire thema's van de Tweede Kamerverkiezingen 2016. Het gaat niet meer over lonen, pensioenen, belastingen of werkgelegenheid. De verzuiling speelt ook geen rol meer. Er is geen sprake meer van   Katholieken, Gereformeerden of Liberalen. De kiezers zijn zwart, vrouw, homo, bi, vluchteling, moslim of queer.

Tijdens de culturele revolutie van de late jaren zestig ontstaan de zogenaamde 'nieuwe sociale bewegingen' die nieuwe thema's, zoals milieu, sexualiteit, derde wereld, of vrede gaan politiseren. Aanvankelijk blijven deze thema's buiten de Tweede Kamer, vandaar de naam buitenparlementaire actie, maar langzamerhand nemen de gevestigde partijen de thema's over.

Elke Nederlandse partij heeft tegenwoordig een paragraaf over duurzaamheid in het programma. De gelijkstelling van man- en vrouw is een vanzelfsprekendheid geworden. Vrede is sinds de inéénstorting van de Sovjet-Unie uit het blikveld geraakt. De partij met het grootste aandeel voormalige activisten is wel Groenlinks, voortgekomen uit CPN, PPR en PSP. Toch is er iets vreemds aan de hand met deze thema's

De thema's van de babyboomgeneratie eten elkaar op. De strijd voor homorechten strookt niet met het thema vluchtelingen en immigratie. Zeker niet als die immigranten uit een islamitisch land komen. In de jaren tachtig bleek al dat homo-activisten maar moeilijk met een demonstratie mee konden lopen als er ook Koerden en Turken meeliepen. De aanvallen van Algerijnse en Marokkaanse vluchtelingen op vrouwen, in de oudejaarsnacht 2015/2016 in Keulen, bracht de feministische activisten in verlegenheid.

Groenlinks wil meeregeren en vergeet langzamerhand de thema's uit de jaren zestig. Welke partij heeft er nu nog LGBT-rechten in zijn verkiezingsprogramma? Bij welke partij wordt Zwarte Piet gepolitiseerd? Niet bij Groenlinks. Daardoor raakt Groenlinks zeker het imago van activistenpartij kwijt. Nieuwe initiatieven onstaan: Denk en Artikel1.

Het korte avontuur van Sylvana Simons bij Denk laat zien dat conservatieve moslims wel graag over discriminatie parten, maar de vrouwenrechten en de rechten van de gay-movement helemaal niet respecteren. Versnippering is het gevolg.

Het gaat steeds minder om links en rechts in de politiek. De tegenstelling is nu veel meer identitaire politiek tegenover de gevestigde orde. Het gaat er niet meer om hoeveel je verdient of waar je werkt, maar of je zwart, vrouw homo of islamiet bent.