"Een inmiddels bekende activiste, Anne Fleur Dekker, zal daarbij te gast en aan het woord zijn. Hoe zien de jongeren herdenken, vrijheden en mensenrechten? Wat is hun antwoord op actuele vraagstukken rond racisme en fascisme? Waarvoor zetten zij zich in en wat kunnen wij van jongeren leren?"
Kristallnachtherdenking in Theater Perdu in Amsterdam
"De herdenking staat stil bij het verleden, maar wijst tevens op de gevaren van racisme en vreemdelingenhaat die helaas, net als de jaren '30 van de vorige eeuw, weer volop rondwaren door Europa. De Kristallnacht en de gevolgen daarvan moeten ons daarom doen beseffen dat racisme en uitsluiting ten alle tijden moeten worden bestreden."
Portugese Synagoge
Het Centraal Joods Overleg herdenkt de Kristallnacht om blijvend te waarschuwen tegen elke vorm van antisemitisme en racisme in onze samenleving. Zowel in Nederland als elders. Wij willen dat alle burgers in ons land vreedzaam, respectvol en zonder discriminatie kunnen samenleven. Door stil te staan bij de Kristallnacht willen we het signaal afgeven alert te blijven. Voor antisemitisme en racisme mag nooit plaats zijn.
Zomaar drie citaten uit de aankondigingen van de Kristallnachtherdenkingen in 2017. Op verschillende plaatsen in Nederland wordt morgen de Reichspogromnacht (Kristallnacht) van 1938 herdacht. Op 9 november 1938 vond in nazi-Duitsland de Kristallnacht plaats. Daarbij werden meer dan 1500 synagogen vernield, 400 joden vermoord en grofweg 30.000 Joodse mannen werden naar concentratiekampen gedeporteerd. Ook Joodse huizen, scholen, begraafplaatsen en ziekenhuizen moesten het ontgelden.
Bij zo'n ingrijpende en vernietigende gebeurtenis, zou je verwachten dat we dat al sinds 1938 of in ieder geval sinds de Tweede Wereldoorlog zouden herdenken. Niets is minder waar. Het thema is relatief jong. Sinds 1992 worden in Nederland Kristallnachtherdenkingen gehouden.
Het thema "Kristallnacht" wordt zoals je hiernaast ziet, vooral in de jaren '80 en '89 in de kranten besproken. Er is een duidelijke relatie met de oprichting en het bestaan van de Centrum Partij en de Centrum-Democraten.
Als je de grafiek van de jaren '80 bekijkt, dan zie je de relatie met de opkomst van extreem-rechts nog duidelijker. In 1988 wordt de relatie tussen de gebeurtenissen in de Kristallnacht en de huidige tijd het meest gemaakt.
Met de Joodse slachtoffers heeft het herdenken van de Kristallnacht eigenlijk nooit iets te maken gehad. De herdenkers willen waarschuwen voor de toenemende discriminatie, voor het fascisme en racisme in het algemeen.
De nieuwe sociale bewegingen springen in het ideologische gat, dat de linkse partijen hebben laten ontstaan en waarschuwen voor de gevaren van een op racistische grondslagen gebaseerde tweedeling in de samenleving.
De belangrijkste groep in dit verband is Nederland Bekent Kleur van Rene Danen. Deze beweging wist in 1992,50.000 mensen op de been te brengen om te demonstreren tegen racisme. Racistische aanslagen in Duitsland waren de belangrijkste aanleiding. In hetzelfde jaar organiseerden ze ook de eerste Kristallnachtherdenking. De organisatoren moeten gedacht hebben: Duitsland...racisme... Kristallnacht. Logisch.
Bij de Kristallnachtherdenking in november 2001 werd bijna uitsluitend over Pim Fortuyn gesproken. Nadat deze in 2002 werd vermoord, was Rene Danen volkomen in discrediet gebracht en werd de herdenking tot 2008 niet meer georganiseerd. Ook in de jaren daarna wordt in de kranten nog regelmatig over het thema Kristallnacht geschreven zoals je hieronder kunt zien:
Bij de Kristallnachtherdenking in 2015 als het anti-Israëlische Arabische parlementslid, Haneen Zoabi, spreekt, staat Abdu Menebhi weer prominent vooraan, ook al speelt hij door de gebeurtenissen geen enkele rol bij de organisatie meer.
De statistieken laten zien, dat de meeste mediale aandacht wordt gegenereerd, als er een Palestijn bij een Kristallnachtherdenking wordt uitgenodigd. Dat het hele gebeuren niets meer met Nederland en niets meer met Jodenvervolging te maken heeft, is eigenlijk al vanaf 1992 duidelijk.
De herdenking van morgen in theater Perdu in Amsterdam spant wat dat betreft de kroon. Dries van Agt, die nog nooit enige blijk van mededogen met Israëlische- of Joodse slachtoffers van terreur heeft getoond, spreekt.
Het past in een ontremde, van ideologische wortels ontrukte, linkse beweging, die van gekkigheid niet meer weet welke provocatie nu weer eens uit de kast gehaald moet worden.
Citaat: "Het past in een ontremde, van ideologische wortels ontrukte, linkse beweging, die van gekkigheid niet meer weet welke provocatie nu weer eens uit de kast gehaald moet worden."
ReplyDeleteDe SDAP (Sociaal-Democratische Arbeiderspartij) 1894-1946 was een voorbeeld van een socialistische stroming waar de leer van Kar Marx ondergeschikt was gemaakt aan de parlementaire democratie. Voor de Joden betekende dit dat aan hun door Maarten Luther en Karl Marx opgelegde erfzonde deze uiting tot aan de tweede wereldoorlog voortaan een individueel en vooral oppervlakkig karakter droeg. Ook na de oorlog werd elke samenwerking met de communisten door de toen PvdA genoemde partij uitgesloten.
Het zijn echter de twee grote dogmatische varianten van het socialisme die het antisemitisme nooit verlaten hebben; het marxisme c.q. communisme en het nationaal socialisme, waarvan de laatste variant een marginaal bestaan lijd, waar de marxistisch communistische varianten het antisemitisme weer een nieuw leven hebben ingeblazen, in een mate die zelfs institutioneel kan worden genoemd.
Om dit ideologische broederschap te kunnen begrijpen, moeten we het misleidende pad dat vooral de Communistische entiteiten ten aanzien van het nationaal socialisme na de tweede wereldoorlog aan ons hebben opgevoerd kritisch beschouwen. Wie de geschiedenis uit die periode met een objectieve instelling bestudeert zal er namelijk niet om heen kunnen, dat het nationaal socialisme wel degelijk een loot aan de Socialistische stam was.
Historicus Han van der Horst reageerde op de bewering van Martin Bosma dat het nationaal socialisme links was op de website van Joop.nl met warrige en vooral niet ter zake doende argumenten waarom dat niet zo is.
Overtuigender dat het nationaal socialisme wel degelijk een vorm van socialisme was, kunnen we lezen in een doorwrocht boekwerk van wijlen J. J. A. van Doorn 1925-2008, Duits socialisme, Het falen van de sociaal-democratie en de triomf van het nationaal-socialisme, waarin hij tot de conclusie komt dat het nationaal-socialisme kan worden opgevat als een vorm van Duits socialisme. De ideologie behelsde méér dan dat, in feite een mengelmoes van de meest uiteenlopende en soms zelfs tegenstrijdige politieke en maatschappelijke noties. Maar het was óók socialisme.
En in 2008 was het ook historicus en gewezen maoïst Götz Aly die in zijn boek over de radicale `68'ers, Ünser Kampf" schreef ‘Wij waren ideologisch en strategisch in de eerste lijn verwant met de nazi’s’. En dat niet alleen: het antisemitisme was volgens Aly een wezenlijk bestanddeel van het gedachtegoed van de radicale ‘68’ers, die met name in Duitsland talrijk waren. Hun gezindheid werd weliswaar tot uitdrukking gebracht in anti-zionistische en (met name) anti-Amerikaanse parolen, maar achter deze linkse cosmetica gingen klassieke anti-joodse vooroordelen schuil.