De donkere bossen van het Sociaal Humanisme

De duisternis valt in en het is steenkoud, als ik door de donkere bossen van Renkum rijd. De navigator heeft moeite met het vinden van het adres van de voorman van het Nederlandse Sociaal Humanisme. Dan weer moet ik over 100 meter naar rechts afslaan en dan weer opeens scherp links. De geografische ligging van deze nieuwe ideologie komt overeen met de verhouding link-rechts op weg er naar toe. Als de verharde weg opeens overgaat in een zandpad, weet ik dat het Sociaal Humanisme nog niet bezig is aan een charismatische opmars binnen het Nederlandse volk.

Het zou mij niet verbazen als er opeens een wolf voor mijn koplampen opduikt. Het weer en de verwarrende verzameling bomen langs de weg zijn een geschikt decor voor dit wilde dier, dat zijn bestaan in Nederland weer aan het opbouwen is.

Hoe ben ik eigenlijk in deze situatie terechtgekomen? Mijn gedachten dwalen af naar een warme zomeravond op de Herengracht te Amsterdam. Een blogger met de naam Victor Onrust, van het blog  Harde Woorden organiseert een avond met voordrachten en heeft beloofd zijn boek "Sociaal Humanisme, leidraad voor een solide beweging" aan geïnteresseerde bezoekers uit te delen. Zo vaak krijg ik geen gratis boeken, dus ik spoedde mij na het werk richting grachtengordel.

Na de tweede borrel van het Sociaal Humanisme-netwerk, ook al in de Amsterdamse grachtengordel, word ik gevraagd mee te denken bij het verspreiden van dit Sociaal Humanistische ideaal. Dat bij het humanisme de mens centraal staat en niet God, zoals het eigenlijk hoort, en dat mijn overweging is, dat bij het 'sociaal humanisme' het middelpunt waarschijnlijk twee keer op de mens zal liggen en nog minder op God, weerhoudt mij er niet van naar Renkum af te reizen.

Als het zandpad nauwer wordt en er geen straatlantaarn meer licht geeft, vervloek ik mijzelf. Waarom kan ik niet eens lid worden van een grote massale volksbeweging van het midden, D66 bijvoorbeeld? Altijd dit marginale gedoe in een donker bos vol wolven.  De bewoners van het zandpad in het bos vinden het niet nodig een duidelijk verlicht straatnummer bij hun oprijlaan te installeren. Er komt toch niemand 's nachts op bezoek en de vaste bewoners en leveranciers kennen de weg.

Victor Onrust heeft iedere ontvanger van zijn prachtboek 'Sociaal Humanisme' vriendelijk verzocht een recensie over het boek en een mening over het sociaal humanisme als ideaal en als beweging te schrijven. Tot nog toe heb ik dat niet gedaan. Waarom eigenlijk niet? Ten eerste schrijf ik altijd over de invloed van het Palestijnse terrorisme op de Nederlandse samenleving. Ik schrijf over de vijand dus. Als er dan eens iemand in Nederland opstaat, die een vriendelijke uitstraling heeft en het gehele Nederlandse politieke landschap, van heden en toekomst, weet te duiden, wie ben ik dan om daar een  zeikstukje over te schrijven? Professor Pim was zo iemand en Dr. Thierry Baudet probeert hem zo nu en dan na te doen. Victor Onrust wordt niet vrolijk van de vergelijking tussen hem en Thierry.  Ik weet niet precies meer waarom, maar Thierry schijnt het bij het verkeerde eind te hebben.

Intussen ben ik al twee keer met mijn Toyota Prius op het smalle zandpad omgekeerd en de dennentakken schuren al langs mijn grijs anthracieten carrosserie. Is Victor Onrust nu links of rechts?; vraag ik mij nu, midden in de wolfrijke bossen van de Veluwe af. Op zijn intellectuele grachtengordelfeestje van vorig jaar sprak ik met de nestor van de alt-right beweging, ook al zou hij zichzelf nooit zo noemen. Allebei dus. Victor onrust wordt in zijn Sociaal Humanistische ideaal gesteund door een lid van een gerenommeerde partij en spreekt zelf als moderator op de grote conferentie Nederlandse Leeuw.

Terwijl ik uit mijn auto stap en op een schaars verlicht  'Hans-en-Grietje'-huisje afloop, bedenk ik mij opeens, dat ik van geen van de deelnemers de echte naam weet. Victor Onrust heet natuurlijk niet werkelijk zo. Zijn boek 'Sociaal Humanisme' heeft geen ISBN-nummer en is ook niet via Bol.com te verkrijgen. In de vorige vergadering heeft Victor bovendien gezegd, dat hij niet wenst op te treden bij De Wereld Draait Door of Pauw. Naamsbekendheid en invloed op de Nederlandse samenleving is dus nog wel een dingetje.

Eén van de deelnemers aan de Sociaal Humanistische vergadering, die binnenkort zijn zegenrijke ideologische invloed over de gehele Nederlandse samenleving zal doen gelden, wil weten wie ik ben en wat ik doe. Normaal gesproken is het uitspreken van de naam Keesjemaduraatje reeds reden genoeg om de poorten van synagoges en neo-conservatieve gebouwen te openen, maar deze mensen kennen mij dus nog niet. Ik ben ICT-er en tevens blogger en schrijf vooral over terrorisme en de Palestijnse beweging in Nederland. Korter kan ik het niet samenvatten.

Het positieve van het boek 'Sociaal Humanisme' is, dat de schrijven Victor Onrust de eerste is, die na Karl Marx er in is geslaagd, een logische en begrijpelijke beschrijving van de tegenstelling arbeid-kapitaal te geven. Nadat de naam Karl Marx steeds weer in mijn gedachten verscheen, zocht ik in het boek naar sporen en vond inderdaad een citaat van de Italiaanse marxist Antonio Gramsci. De term "absoluut humanisme" is bedacht door deze Gramsci en door Victor Onrust aangepast aan de huidige tijd.

Een belangrijke stelling van Antonio Gramsci is: "Filosofen hebben tot nu toe slechts geprobeerd de wereld te begrijpen. Het komt erop aan die te veranderen." Het is schokkend te moeten erkennen, na wat Google-werk, dat de activisten van de Nieuwe Communistische Partij en ook de pro-Palestijnse activist   Frank van der Linde zich volledig op Gramsci beroepen. Daar gaat het hier echter niet om.  Belangrijkste kenmerk van het 'Sociaal Humanisme' is, dat de elite zich uiteindelijk tot deze ideologie zal bekennen en de samenleving dientengevolge in een Sociaal Humanistische richting zal veranderen.      

Intussen drinken we koffie en filosoferen we in een boerderij in het bos over de samenleving en hoe die te veranderen. Na enkele anekdotes over en weer, bekvecht ik met Victor Onrust over de vraag wie er nu gedurende de Eerste Internationale (1876) gelijk had, Michael Bakounin of Karl Marx. Ook al word ik op de sociale media voortdurend als 'rechts' afgeschilderd, pleit ik er toch voor om Michael Bakoenin gelijk te geven. Ik betoog daarbij, dat de opvattingen van Karl Marx veel te autoritair zijn en dat de dictatuur in de Sovjet-Unie mede door dit autoritaire karakter beïnvloed werd.

De technologische ontwikkelingen van internet, apps, whatsapp, smartphone, big data , robots, Über en Airbnb gaan nu zo razendsnel, dat ze als 'disruptive technologies' worden beschouwd. De neergang van kranten, taxis-bedrijven, V&D en televisie komt niet zomaar uit de lucht vallen. De heersende elites hebben er nauwelijks antwoord op. De invloed van de sociale media op de politiek is zelfs schadelijk  voor de zittende macht. D66 probeert die te beperken. De elites hebben de technische veranderingen zeker niet veroorzaakt. In marxistische zin wordt de samenleving door de economische ontwikkelingen gestuurd. Dat verklaart dat de 'disruptive technologies' nu, in deze tijd, de belangrijkste motor van verandering zijn.

In het boek "Sociaal Humanisme" wordt er vanuit gegaan, dat de elite en dan met name de kapitaalkrachtige elite, (de kapitalisten) de toekomst vorm geeft. Als we het hebben over de Google, Amazons en Microsoft, dan heeft Victor Onrust daar een punt. Het is nauwelijks nog mogelijk een technische start-up te beginnen, zonder steun of bedreiging vanuit deze vier grote bedrijven. Toch beschouw ik 'het kapitaal' niet als de drijvende factor van verandering, maar wel de technologie.
Het maak daarom niet uit of Femke Halsema voortdurend in De Wereld Draait Door haar zegenrijke linkse ideaal uitdraagt of dat Thierry Baudet dat binnenkort doet.  De V&D komt er niet mee terug en er zal geen webwinkel minder om worden opgericht.

Ik rij weer terug en maak een ernstige verkeerde inschatting, door ondanks de navigator, rechts af te slaan en dwars door het Renkumse bos te rijden. Geen navigator-informatie meer beschikbaar. Ik rij over zandwegen vol kuilen. Ik kom in de modder vast te zitten. De zandwegen zijn voorzien van borden waarop staat, dat alleen inwoners hier mogen rijden. Over elite gesproken. Het is donker om mij heen. Ik heb mij laten meeslepen in een politiek avontuur, dat het daglicht niet kan verdragen. Ik wist wel van mijzelf dat ik gek was, maar dit gaat weer alle perken te buiten.