De grijstonen van Een Ander Joods Geluid

Voor de radicale dogmaticus zijn genuanceerdheid en grijstonen uit den boze. Je kan kiezen tussen de absolute waarheid en de juiste leer en dan zit je goed. Kies je voor de andere kant, dan ben je dus slecht, een verrader en een afvallige. Voor de omlaag gevallen 'journalist' Stan van Houcke zijn de fronten duidelijk. Je bent voor of tegen de Verenigde Staten. In het verlengde van dit standpunt. ben je ofwel een zionist, ofwel je wijst het bestaan van Israël geheel af. Grijstonen en nuances zijn, in zijn denken, niet mogelijk.

De moeder aller Palestinos in Nederland, Anja Meulenbelt, vat de discussie over de staat Israël samen in drie paradigma's. Paradigmaatje één houdt in, dat je door dik en dun Israël steunt, zoals vijftig jaar geleden nog 80% van de Nederlandse bevolking deed. De Mammoetwet was nog niet ingevoerd, de kinderen leerden nog taal en rekenen op school en de bromsnor was nog de baas op straat.

Paradigmaatje twee, waar de linkse dogmatici dus een enorme hekel aan hebben, ziet ook nog genuanceerde andere belangen, zoals bijvoorbeeld de situatie van Arabische vluchtelingen en de democratische rechten in een seculiere staat. Als laatste paradigma noemen we paradigmaatje drie, waar de Palestijnen en de met hen verbonden terreurorganisaties het gehele gelijk aan hun kant hebben. Dat is zeg maar het standpunt van Stan van Houcke , Sylvana Simons en Anja Meulenbelt.

We gaan terug naar het jaar 2000 als Stan van Houcke samen met Anneke Jos Mouthaan van Een Ander Joods Geluid naar Gaza reist en verslag doet van de rellende Palestijnse jongeren. Het moment van pro-Palestijns activisme door Stan van Houcke kunnen we op de dag nauwkeurig situeren, namelijk als er kogels inslaan, vlak bij het hoofd van Stan en als een Palestijnse jongen wordt geraakt.

In die periode begint ook zijn vriendschap met andere leden van EAJG, zoals de hoogleraar Evelien Gans. Ze kennen elkaar nog uit de kraakbeweging. Stan van Houcke is stadreporter en Evelien Gans woont in het Blassius blok.

Ook al kent Stan van Houcke de mensen achter deze pro-Palestijnse groep, toch wringt er iets. EAJG erkent namelijk het bestaan van de staat Israël, met die toevoeging, dat het in hun ogen een seculiere staat voor iedereen moet worden. Bovendien is het officiële standpunt van EAJG dat alleen producten van de bezette Westelijke Jordaanoever geboycot mogen worden, en dus geen producten uit heel Israël.

Je mag er van alles van vinden. Noem het naiëf of niet doordacht. Dat is nu eenmaal het standpunt van EAJG. Grijstonen.

Sind een paar weken voert Stan van Houcke een heftige campagne, recht op de persoon, tegen Daphne Meijer en Jaap Hamburger van EAJG. De argumenten en methodes die hij daarbij gebruikt gaan ver over de schreef. Het is wel grappig. Daphne Meijer heeft een jaar geleden nog een congres “Shrinking Spaces” met Shawan Jabarin (Al Haq) in Den Haag helpen organiseren. Althans daartoe opgeroepen. Ze staat volledig aan de kant van de Palestijnen. Het is een keurige Groenlinkse dame uit Amsterdam-Oost. en toch wordt ze nu door Stan van Houcke helemaal kaltgestellt.

Alle antisemitische sentimenten worden door Stan van Houcke uit de kast gehaald. Je gelooft gewoon je ogen niet, als je bedenkt dat deze man gewoon voor de VPRO gewerkt heeft. Zo beschrijft hij Hans Knoop, Daphne Meijer en Jaap Hamburger consequent en in tien artikelen als "Zionistische Meute". Als hij aan Daphne Meijer vraagt wat haar niet bevalt in het artikel van Dimitri Verhulst Hulst in De Morgen geeft ze nog netjes antwoord, het is tenslotte toch de grote held van links, Stan van Houcke: "Het geschmier met de neus van Serge Gainsbourg bevalt me niet. Dat is een antisemitische troop die Verhulst echt heeft opgegraven uit een diep graf, zo vervelend en ouderwets. En de negatie van het verschil tussen Joden en Israëli's."

Deze discussie is het begin van een wekenlange schmiercampagne tegen de aanhangers van EAJG, die tot de dag van vandaag doorgaat.

Stan van Houcke: "En verdomd als het niet waar is, er is altijd wel een maffe exponent van het uitverkoren volk die via een ingewikkelde kronkelredenering er heilig van overtuigd is dat van welke kritiek dan ook een gaslucht opstijgt, en de weg vrijmaakt naar een tweede Holocaust."

Intussen blijft Daphne Meijer gewoon antwoord geven, maar dan wordt Stan van Houcke echt gemeen, als hij namelijk de loyaliteit  van Daphne ter discussie gaat stellen: "(...) volgens de regels van de nederlandse taal ben jij joods, met een kleine letter, omdat jouw nationaliteit nu eenmaal Nederlander is. dat je een dubbele loyaliteit hebt, is jouw goed recht, maar taalkundig blijf je een joodse dame."
    
Het is dat de linkse VPRO-journo van Houcke het allemaal schrijft, maar uit de mond van een lid van Identitair Verzet of een andere populistische stroming zou het hoogst verdacht zijn en tot ophef leiden.

Gelukkig schetst even later Stan van Houcke wat de achtergrond van dit hele spektakel is, namelijk dat Daphne Meijer in 2010 hem heeft toevertouwd, dat "Onder Joden de liefde' voor Israël  diep en onvoorwaardelijk is, dieper misschien dan de liefde voor Nederland." Dat is gewoon een observatie van Daphne, maar voor Stan is het een 'foute mening'.

Dat de leden van EAJG dapper weerstand bieden  en met elkaar solidair zijn, dat bevalt Stan van Houcke ook niet.  Stan is wel voor solidariteit, maar alleen als het om dappere boeren uit de derde wereld gaat. Als hij zelf de wind van voren krijgt reageert hij als volgt: "De ergernis dat een goj zich bemoeit met wat in eerste instantie als een puur joodse zaak wordt beschouwd? Het zou me niet verbazen, aangezien onder joodse westerlingen de kwestie Israel als een tribale aangelegenheid wordt ervaren die onvermijdelijk heeft geleid tot allerlei onderling sektarische opvattingen."

Voor een sektarische fundamentalistische dogmaticus als Stan van Houcke is het van belang, dat linkse mensen en zeker mensen die samen met hem in een smoezelig kraakcafé hebben gezeten en zich door hem onzedelijk hebben laten betasten, de staat Israël in zijn geheel afwijzen. Het liefst daarna nog plat op de grond gaan liggen. Hij verwijt Daphne Meijer dan ook: "Het hypocriete van een zioniste als Daphne Meijer is dat zij het doet voorkomen alsof er een zionisme bestaat met een menselijk gezicht. Dit weerhoudt haar niet om af te zien van haar recht op terugkeer, dat het huidige Joodse regime in Israel met optimaal geweld in stand houdt." Opnieuw dus, het verwijt van gebrekkige loyaliteit. Het is Dreyfuss all over again. En door het bord voor zijn kop, ziet hij het zelf niet eens.

Er worden nieuwe woorden in stelling gebracht, omdat Stan van Houcke het pleit nog steeds niet kan winnen. Tijdens mijn onderzoek naar het Palestina Komitee, heb ik gemerkt, dat de Joden in Nederland vaak "emotionele sentimentaliteit" wordt toegedeicht. En dan heb ik het over de linkse intellectuele Grachtengordelelite, die dit zegt. Stan van Houcke doet dit als volgt: "

"Vandaar dat ik me intuitief verzet tegen elk tribaal gevoel, het sentiment waarop het zionisme is gebaseerd. Ik stel dit omdat inmiddels een tweede bestuurslid van Een Ander Joods Geluid via Facebook haar woede heeft geuit over mijn kritiek op de zionistische banalisering van de werkelijkheid."

Alles is al gezegd. Stan van Houcke heeft het voorgoed verbruid bij de redelijke genuanceerde EAJG, dat denkt in grijstinten. Dan komt het thema 'fascisme' eindelijk uit de kast. De staat Israël wordt vergeleken met 'fascisme'. Daarmede de aanhangers van het zionisme, waar hij ook Daphne Meijer en het EAJG toe rekent, ook bij de fascisten te scharen. Het is dat Stan van Houcke zo'n slappe laffe zak is, anders zouden we ons nog zorgen moeten maken.