Is het Coronavirus een straf van God?

Dat geeft een enorme opschudding op de afdeling 'application hosting', als ik zeg, dat het Coronavirus een straf van God is. Gewend met bits, bytes, eentje en nulletje te werken, doen de ICT-specialisten of er niets buiten de digitale wereld bestaat en alles controleerbaar is. Zoiets ouderwets als God of Geloof staat mijlenver van deze semi-rationele zakelijke wereld af.



"De artsen denken dat ze alles kunnen", vervolg ik, mij niets aantrekkende van de schok die ik in deze zakelijke omgeving heb veroorzaakt. "Als je een meisje bent en je wilt een jongetje worden, geen probleem. Dan bouwen we er gewoon een pik bij. Ben je een jongetje en je voelt je een meisje, dan draaien de artsen daar tegenwoordig hun hand niet voor om. Ze denken dat als je pik eraf is gehaald, dat je dan een meisje bent."

De woorden pik en kut worden normaal gesproken in deze kantoor-setting niet gebruikt. Voor je het weet heb je de gender-coordinator achter je aan, of krijg je een METOO-tje aan je broek. Ik heb het echter over de vermeende almacht van artsen, die alles willen bepalen en controleren, alsof ze God zelf zijn.

"Wil je dood? Geen probleem. Dan komt er een arts of een medewerker van de Stichting Einder om je dit leven uit te spuiten." Verderop de gang komt al een manager aangelopen, die met een frons op zijn gelaat te kennen geeft, dat dit gesprek wel erg ver gaat. Laten we het weer over 'multi-disciplinaire DEVOPS teams' hebben en de 'requirements for the customer' verder uitwerken.

"Ga je onverhoopt vanzelf dood, door een ongeluk, dan weet de staat er ook wel raad mee. Jouw organen zijn nu al van een D66-miep die vroeger het nieuws voorlas." Enkele JOPROS van in de twintig kijken verstoord op, omdat ze het woord 'miep' niet vinden thuishoren in een genderneutrale intersectionele, niet-sexistische atmosfeer. Door de kantoortuinen, waar we in moeten werken,  kunnen ze alles horen en ik hou ze met mijn onconventionele gepraat van het werk af.   

"Alles is onder controle. Leven, dood, abortus, organen, ziektes, DNA, erfelijkheid. Overal liggen dokters op de loer, die doen alsof ze God zelf zijn. Lichtgevende graangewassen, ziekte resistente soja, noem het maar op. We kunnen het." Maar dan slaat de natuur keihard terug. Noem het natuur of noem het God, dat maakt mij niets uit.   "Een virus is een niet-levend, microscopisch klein deeltje dat bestaat uit erfelijk materiaal, verpakt in een eiwitomhulsel." Een virus is niet eens een bacil of bacterie. Het is nog kleiner, het leeft niet eens. Maar die allescontroleerbare medische wetenschap heeft er geen antwoord op. En daarom gaan we allemaal dood.

Het Coronavirus bedreigt nu al twee maanden de hele mensheid en ze weten nog niks. Eerst was de incubatietijd twee weken , maar het zou ook vier weken kunnen zijn. Eerst moesten hele steden afgesloten worden en iedereen in quarantaine. Maar nu het virus in Nederland aangekomen is, hoeven de mensen in Loon-op-Zand en Diemen, die met de patienten in aanraking zijn geweest, alleen hun koorts op te meten. De opvarenden van het cruiseschip die in Duitsland aangekomen zijn, worden onmiddellijk op een kazerne opgesloten en in quarantaine gehouden. Ik vraag mij of of er in Nederland überhaupt nog kazernes met quarantaine zijn! Waarschijnlijk niet. Niet nodig. De soldaten ziten toch allemaal in Mali, Uruzgan en Soedan.

Noem het een straf van God, vanwege de vergaande arrogantie van de medische wetenschap, die denkt alles te controleren, en kan beslissen over leven en dood. Nu slaat een levenloos erfelijk deeltje terug en laat ons zien waar we werkelijk staan. Dat we nog leven is puur en alleen een kwestie van genade.