De leek, het land en de dood

Wat bezielt een kommersjeel medewerker, na een leven van hard werken, kwasie in het zweets uwer aanschijns, na zijn welverdiende pensioen, nog een heel boek over de oplossing van het Midden-Oosten-Probleem te schrijven? Ik ben er verbaasd over en ik heb er ook bewondering voor.

Een geïnteresseerde Belgische collega wees mij erop, dat een streekgenoot van hem, ook een boek over het Midden-Oosten geschreven heeft en stuurde mij een link naar het boek "Het Zionistische Project Israël; Etnisch zuiver of binationaal gidsland".


Paul Lookman uit het Belgische Koersel is van jongs af aan geïnteresseerd in geschiedenis. Hij is een geboren Nederlander en mocht voor zijn werk veel reizen. In 1981 verhuist hij naar België. Vandaag woont hij in Koersel. "Ik werd in 1981 verantwoordelijk voor de Brusselse vestiging van een Nederlandse brancheorganisatie in de zuivelsector die zich bezighield met collectieve communicatie en public relations. In die functie onderhield ik nauwe contacten met in Brussel gestationeerde agrarische collega’s van over de hele wereld, en met Nederlanders in functies bij de NAVO en de EU. Mijn pensionering betekende het startschot voor een onbezoldigde ‘tweede carrière’. Ik volgde cursussen internationale betrekkingen, was betrokken bij lobbywerk voor Amnesty International en stuurde lezersbrieven naar de media".

Wat is dat toch tegenwoordig, dat schrijvers over het Israëlisch-Arabische conflict op het kaft al de gehele conclusie schrijven? Bij Paul Lamp (De Palestijnse Natie ; Hoe via een verzinsel een hoog ontwikkeld volk met zijn cultuur beestachtig vernietigd wordt) was dat een paar maanden geleden al zo en nu zie ik het weer. Doe ik dat zelf ook? Verraad de titel van het boek "Vijftig Jaar Palestina Komitee; ontkennen, goedpraten, meedoen" ook al wat ik er zelf van vind?

De titel van het boek van Paul Lookman,  "Het Zionistische Project Israël; Etnisch zuiver of binationaal gidsland" verraadt al meteen welke kant het op gaat. Hij schrijft nog net geen "zionistische entiteit", maar de strekking is al wel meteen duidelijk. De ondertitel is misschien nog erger. Als hij schrijft over "etnisch zuiver", dan is dat een echo van het boek "The ethnic cleansing of Palestine", van Illan Pappe, waarin de verdrijving van de Arabieren uit het Heilige Land wordt beschreven. Allemaal demonisering van Israël natuurlijk, want in Gaza wonen slechts twee Joden, terwijl de Arabieren binnen de staat Israël zelfs zetels in het parlement hebben. Wie is er nu aan het etnisch zuiveren? Met de zinsnede "binationaal gidsland" wordt een idealistische toekomst beschreven, die echter nooit zal bestaan. Een Israëlische premier heeft ooit gezegd: "Als de Palestijnen morgen hun wapens neerleggen is het vrede. Als Israël morgen zijn wapens neerlegt bestaat overmorgen Israël niet meer".

We willen ook niet meteen lullig doen, die man heeft een heel boek geschreven en ook nog zelfstandig uitgegeven, dus laten we eens de achterflap lezen. Ik schrik niet snel en ik kan van mijn Palestijnse wederstrevers heel wat hebben, maar nu sloeg de schrik toch om mijn oren. Wie schetst mijn verbazing en dat van vele andere huisvrouwen, als ik in slechts één oogopslag twee verschillende krankzinnige complottheoriën op de achterflap van dit prachtboek ontdek.



Eerst wordt gewezen op de betrokkenheid van de Israelische geheime dienst bij de 9/11 aanslagen. Dat is een op niets gebaseerde antisemitische complottheorie, die ik twee dagen na de beruchte aanslag voor het eerst hoorde van een medewerker van de Eindhovense Al Fourqaanmoskee. Stan van Houcke en Karel van Wolferen van Weltschmerz hangen deze theorie ook aan. Zonder enig bewijs en met kwaadaardige intenties.

Daarna verschijnt er voor mijn leesoog een tweede complottheorie, die ik nog nooit eerder had gelezen, namelijk dat de Israëlis J.F. Kennedy hebben vermoord. We weten wel dat de broer van J.F Kennedy door een Palestijn is vermoord, maar dat zal er dan wel niets mee te maken hebben.

Nu heb ik van het boek van Paul Lookman alleen nog het kaft gelezen. Als ik daarna de inhoudsopgave lees, wordt mijn mening over het boek niet beter. "De mentaliteit in Israël staat een oplossing in de weg". Dat is geen objectieve berichtgeving meer, maar opnieuw een voorbeeld van demonisering. Ik zou willen dat de eerwaarde leden van het Palestina Komitee het kaft en inhourdsopgave van mijn eigen boek zo hardhandig zouden afkraken. Er bestaat immers geen slechte publiciteit en ik kan nog wel wat propaganda gebruiken.

Mijn gedachtes dwalen af naar een andere reus van het Palestijnse verzet, die na zijn glansvolle carriére bij het Natlab van Philips, zich met het Lijden der Palestijnen ging bezighouden. Ik zie hem nog zitten op de voorste rij van de Singelkerk en roepen: "Nain/Elewen was un ienside jop". Niemand, ook niet de Senator van Haat en Terreur, die naast hem zat, wees de geachte Hajo Meijer erop dat hij onzin lulde. Ze laten deze opmerking gewoon staan. Zo zal er ook nu weer, niemand zijn die Paul Lookman erop wijst, dat complottheorieën die suggereren dat Joden de wereld regeren en aanslagen plegen, al heel snel richting antisemitisme gaan, ook al heeft degene die ze verspreidt dat misschien helemaal niet zo bedoeld. (Je moet ze even het voordeel van de twijfel geven)

Nu wordt het tijd een andere grootheid uit de showbusiness te citeren, namelijk de tekenaar van Dilbert-strips, Scott Adams. Die merkte op dat een mens op een klein vakgebied zeer geniaal kan zijn, maar tegelijkertijd op een ander aspect van het leven een grote domoor. Dat zien we bij Hajo Meijer, als we bij voormalige medewerkers van Philips, hier in Eindhoven, vragen hoe hij als directeur van het Natlab was. "Geweldige man, geniaal ook" is dan het verbazingwekkende antwoord. Later, na zijn pensioen, wordt Hajo Meijer een geniale vioolbouwer. Is allemaal waar, maar nog weer later heeft Anja Meulenbelt hem wijsgemaakt, dat omdat hij als zestienjarige jongen in Auschwitz is opgesloten geweest en mishandeld, hij ook wel, als Holocaust-overlevende zijnde, alles over Palestijnen weet. Toen sloeg hij de plank enorm mis.

Hetzelfde geldt voor Paul Lamp, die een expert op het gebied van Wedgwood-keramiek is, maar als hij over Palestijnen schrijft en ongefundeerd beweert dat het afstammelingen van de Filistijnen zijn, dan is er toch even iets misgegaan. Nog een leuk voorbeeld: De veroordeelde Nederlandse terrorist Rob Groenhuijzen was ooit kampioen volleybal en een gerespecteerd vertegenwoordiger van de Nederlandse sport. Later een gevaarlijke marxistisch geïnspireerde revolutionair en nu veertig jaar later weet hij alles over barok antiek. Je moet toch wat. 

Nu wensen we Paul Lookman het allerbeste toe en geven hem hem advies bij het schrijven van een boek over Palestijnen een hele kleine focus te nemen en alleen te schrijven over datgene wat absoluut onomstotelijk bewezen is. Geen 'fake news' in de wereld helpen of verspreiden.

ISBN 978-94-6406-017-1
300 pagina’s, 168 voetnoten
17 x 24 cm
NUR 740, 747, 906, 716
Te koop via de boekhandel, of:
voor Nederlandse kopers: https://bit.ly/2QSUhxe