Het vervolg van Black Lives Matter in Nederland

Als de Black-Lives-Matter-beweging in Nederland geen politieke eisen gaat stellen en geen permanente organisatie gaat vormen, zullen de massademonstraties weinig effect hebben. De hype kan heel snel weer door andere actualiteiten overschaduwd worden.

Premier Mark Rutten heeft heel handig op de ontstane onrust over de dood van Georg Floyd ingespeeld. Hij beweegt mee en offert Zwarte Piet op. Zo laat hij zien dat het sentiment in delen van de Nederlandse bevolking hem iets doet. Tegelijkertijd weet hij ook dat de regering helemaal niet over het bestaan van een volksheld als Zwarte Piet gaat. Zelfs als alle gemeenten tijdens de Sinterklaasoptochten de figuur van Zwarte Piet gaan verbieden, dan nog is de strijd niet gestreden. 

Door de corona-crisis steeg de populariteit van de premier enorm. Niets stond hem nog in de weg om opnieuw, na de parlementsverkiezing van 2021, als premier door te kunnen regeren. Maandenlang was corona het enige nieuwsitem in talkshows en overige media. Nu komt er even een incidentje in de Verenigde Staten tussendoor. de straten en pleinen van Nederland vullen zich met demonstranten. En wat nu?

De vraag is nu, wat al dit protest uiteindelijk voor effect op de politiek en de samenleving gaat hebben. Wat zijn de eisen van Black Lives Matter? Wat kunnen de eisen zijn? Eén van de eisen die BLM kan gaan stellen is, een beleid van positieve discriminatie. De overheid zou bij sollicitaties de voorkeur aan 'mensen van kleur' kunnen gaan geven. Bedrijven zouden op het diversiteitsbeleid bij sollicitaties kunnen worden beoordeeld. Een andere eis zou kunnen zijn, dat de koloniale geschiedenis een vast onderdeel van het lesprogramma gaat worden. Veel meer eisen kan ik mij in Nederland niet voorstellen. Misschien vergeet ik nog iets.

In 1997 wordt er al in de Volkskrant beschreven dat het voorkeursbeleid, positieve discriminatie of positieve actie genoemd, heel weinig effect op de populatie van de stad Amsterdam heeft gehad. (VK 11 oktober 1997) Jarenlang stond bij personeelsadvertentie van de Stad Amsterdam de volgende zin:  'Daarom wordt vrouwen, leden van etnische minderheidsgroeperingen en gehandicapten uitdrukkelijk verzocht te solliciteren. Bij het voldoen aan de gestelde eisen genieten zij de voorkeur.' Doordat deze maatregel geen effect op de populatie van medewerkers had, werd dit beleid weer afgeschaft.

Ik werkte in 1990 als ICT medewerker bij Stadsdeel Noord en heb aan den lijve ondervonden welke effecten dit beleid had. Leden van de drie migratiegroepen (Turken, Marokkanen en Surinamers)  kregen wel een vast contract, maar de overige medewerkers moesten het met tijdenlijke contracten van drie maanden doen. Ik herinner mij nog een Chileense collega die verontwaardigd was, omdat ook hij buiten de boot viel. Ik werkte zelf met Surinaamse ICT-collega's, die de Nederlandse taal niet machtig waren, maar wel een vaste baan hadden.

Toch zou BLM weer kunnen gaan eisen dat de positieve actie weer tot beleid wordt verheven. Als dat op landelijk niveau gebeurd, zou dit tevens de eerste keer sinds de Tweede Wereldoorlog zijn,dat er weer een rassenwet in Nederland wordt ingevoerd. Sollicitanten zullen alle mogelijk middelen gaan gebruiken om tot 'mens van kleur' te kunnen worden bestempeld. Tot nog toe worden er door BLM ,tot mijn verbazing, echter niet dit soort eisen gesteld.

Een andere mogelijkheid is natuurlijk, dat alle demonstranten van de afgelopen week, op BIJ1 van Sylvana Simons gaan stemmen. Het is voor zover mij bekend, het enige gekozen gemeenteraadslid dat tijdens een demonstratie van BLM gesproken heeft. In de gemeenteraad van Amsterdam heeft Sylvana Simons zich zelden laten zien en laat zich door haar adjudanten Jazie Veldhuyzen en So Roustayar vertegenwoordigen. Eigenlijk hoop ik dat BIJ1 een zetel in het Nederlandse parlement gaat verwerven. Niet omdat ik het met haar eens ben, maar omdat ik wel weer eens wil lachen.

Dat zet natuurlijk helemaal geen zoden aan de dijk! Eén zetel in het parlement gaat de samenleving niet veranderen en de BLM beweging stelt op dit moment nog te weinig eisen om een politieke kracht van betekenis te worden. Al het geld dat Nederland toch blijkbaar nog over heeft, gaat naar de zwakke landen van Europa en daardoor krijgen Jerry Afriyie  en rapper Akwasi voorlopig ook niet genoeg subsidie om er een bestaan uit op te bouwen. Deze twee Ghanezen die er voor kiezen hier aan de overheidssubsidiepot te lurken, in plaats van hun eigen ontwikkelingsland op te bouwen, zullen voorlopig nog even voor zichzelf moeten zorgen.