Pro-Palestina demonstratie in Eindhoven

Het heeft zeven jaar geduurd, maar dan heb je ook wat. Opnieuw een hevig conflict in het Midden Oosten, waarbij vele slachtoffers aan beide kanten vallen. De strijd laait niet alleen in Israël op. Ook in Nederland staan de pleinen en straten weer vol met pro-Palestina demonstranten, die de staat Israël het liefst zouden zien verdwijnen. Als er dan eindelijk eens een keer in Eindhoven gedemonstreerd wordt, dan wil ik mijn observaties ook wel dicht bij huis doen.

In 2014 was al duidelijk dat de islamitische meisjes bij dit soort acties het voortouw nemen. Destijds zag ik aan de rand van de demonstratie de gesluierde meisjes die geld op gingen halen bij de jongens op scooters. Er waren nog wel wat Nederlandse activisten uit Amsterdam naar Eindhoven gekomen, maar die hadden zeven jaar geleden al geen hoofdrol meer.

Deze keer werd de aftrap van de bijeenkomst door een bezorgde moeder gegeven. Zij had met andere moeders deze demonstratie georganiseerd. Ik was toch even teleurgesteld, dat zij in haar toespraak als moeder toch alleen de Palestijnse kinderen herdacht en de overige slachtoffers, de Joden bijvoorbeeld, niet memoreerde. Verder was de toespraak keurig, niet opzwepend en beschaafd. Hoewel de demonstratie door een hele rij organisaties, waaronder BIJ1, het Vredesbureau , Kleurrijke stad en DENK was georganiseerd, werd de menigte toch door Turkse vlaggen gedomineerd. 

Watheq Alsadeh, de vertegenwoordiger van de Palestijnse Gemeenschap, bijgenaamd "de dokter", was uit Leiden gekomen om hier een boodschap uit te spreken. In heel slecht Nederlands, waarbij je je afvraagt hoe deze man in Leiden heeft kunnen studeren, maar in deze tijd moet je helemaal niet meer nadenken, deed hij een Yasser Arafatje, en dat houdt in dat "de Palestijnen steeds om vrede hebben gevraagd, maar de hele wereld wil er niet naar luisteren." Na enkele minuten vervolgde hij zijn toespraak in algemeen beschaafd standaard Arabisch en dat klonk wel heel anders. Hij zweepte de massa op en beschuldigde Bibbi Netanyahu ervan een massamoordenaar te zijn. Na deze lange tijd is misschien in vergetelheid geraakt, dat de organisatie "Palestijnse Gemeenschap" door de Hamas-fondsenwerver Amin Abou Rashed  wordt bepaald, die vanwege bezigheden in Amsterdam verhinderd was. 

De menigte van vierhonderd man op het Eindhovense stadhuisplein kon Watheq Alsadeh helemaal niet verstaan, want de helft bestond uit radicaal islamitische Turken met Turkse vlaggen en twintig procent uit Marokkanen, die van huis uit Berbers spreken. Een verdwaalde Algerijnse vlag verraadt dat ook andere Noord-Afrikaanse prachtvolkeren de weg naar het centrum hebben kunnen vinden. Het enige dat ze verstonden was "Filistien", maar dat was dan ook genoeg om groot enthousiasme te bewerkstelligen.

De pro-Palestijnse beweging in Nederland moet weer helemaal van grond af aan tot stand komen. De leiders uit 2014, zoals de  Hamas-fangirls, Abulkasim al-Jaberi, Houda Stitou en anderen, hebben carrière gemaakt, dan wel zijn moeder geworden. Door het ontbreken van infrastructuur, deed het geluid het niet goed, waren de sprekers zonder inhoud en ontbrak er een goed programma. 

Het zal bij mijn lezers geen verbazing wekken, dat de tweestatenoplossing in het geheel niet ter sprake kwam en dat volgens deze sprekers de staat Israël in zijn geheel zou moeten verdwijnen. Niet voor niets begon Watheq Alsadeh zijn geschiedschrijving in 1948. Wat mij betreft had hij nog dertig jaar eerder bij de Balfour Verklaring kunnen beginnen. Ik had het dan nog wel begrepen, maar de toehoorders op het plein waren alleen maar verontwaardigd over de bombardementen. 

Na een uur begon het te plenzen van de regen en binnen twee minuten was het halve plein leeg. Ik keerde huiswaarts en begon met het schrijven van dit blog.